ჩემი ერთი ცალი ხარ! (9)

გამოვედით ოთახიდან ჩვენც და ბიჭებთან მივედით.ლაშა და ბექა რომ დავინახე საუბრობდნენ მივხვდი,რომ ბექამ ყველაფერი მოუყვა და ცოტა დავიმორცხვე ლაშამ შემომხედა და გამიღიმა -ნუ სულელობ მოდი ჩემთან ჩამეხუტა და მაკოცა. -ლაშ ყველაზე საყვარელი ხარ.

ნაბიჯი წინ (თავი 3)

მამა,რომ დამეღუპა რატისთან ურთიერთობა უკვე დამთავრებული მქონდა. სახლში დაბრუნებიდან ორი წლის შემდეგ დამტოვა კაცმა,ამ ქვეყნად ყველას და ყველაფერს,რომ მერჩივნა.მამა ერთადერთი იყო,რომელთანაც ნებისმიერ საკითხზე დაუღალავად საუბარი შემეძლო და ისიც ჩემი

დაუვიწყარი (19)

ბარიდან მალე წავედით, გიორგი აღარ მოგვკარებია..ანასტასიას დაურეკეს,თორემ ლუკა არაფრით მომცემდა წასვლის უფლებას. სახლში მივიყვანე, ჩავეხუტე, მოვეფერე და მანამ არ წავედი, სანამ სახლში არ შევიდა. ვნერვიულობდი. პირდაპირ სახლში წავედი, რატომღაც, არც

პატარა გოგო, მიყვარხარ! (3)

-თვითმფრინავის დაჯდომა მგზავრებმა თითქმის ვერ გაიგეს და პილოტი მხურვალე ტაშით დააჯილდოვეს. აეროპორტუს გასასვლელთან ნინემ და გიგამ დაინახეს წარწერა Summer camp. ორივე მაშინვე იმ წარწერისკენ გაეშურა. ჯანიანმა კაცმა სიტყვა წარმოთქვა. -მოკლედ ბავშვებო,

ბედნიერება გაზიარებით (21)

მხიარულება გრძელდებოდა. უკვე ღამის თერთმეტი საათი იყო. ჭიშკარი მანქანის ფარებმა გაანათეს. ყველას მზერა იქითკენ იქნა მიმართული. შენგელია ფეხზე წამოდგა რეტდასხმული. მანქანა ავალიანის იყო.

ჩემი ნიკუშა (6)

მივაბიჯებდი,თითქოს მომხდარს ვერც ვიაზრებდი.ყველა მე მიყურებდა, არ მინოდა ვინმეს ტვირთად ვქცეოდი, არც ნათესავები მინდოდა და არც მეგობრები.ყველა მეზიზღებოდა. უცებ მოვიფიქრე ჩემს დაქალ ლიზასთან დარეკვა, იქნებ ბინის მოძებნაში სწორედ ის დამხმარებოდა.

ზაფხულის ერთი ლამაზი დღე იყო{8}

გავიგე როგორ შემოვიდა ოთახში ვიღაც, შემდეგ კი საწოლზე დაჯდა -ბუუ-შეკივლა ლიკამ და სიცილი დაიწყო. შეშინებული შევხტი და იმედები გამიცრუვდა რატის მაგივვრად ლიკა რომ შემრჩა ხელში. -რაგინდა შენ აქ?-მისკენ გადავბრუნდი და აწყლიანებული თვალები მივანათე,

უკუღმართი ბედი...[ თავი მერვე ]

მთელი დღე მოწყენილი უსმენდა თავის ლექტორებს. დიდი არაფერი მომხდარა გარდა გაცნობისა.. ყველას ყურადღებით გადაღლილმა და მოწყენილმა არიცოდა რაექნა და რით გაეყვანა დარჩენილი დრო. სულ იმ ხეპრე დანიელზე ფიქრობდა.. სულაც არიყო ლექციების განწყობაზე. ეხლა

ადვოკატი (4)

არცკი ვიცი როგორ ვუპასუხე: -კი თანახმა ვარ... -მართლა ? ძალიან მიყვარხარ... უბედნიერესი ადამიანი ვარ შენ რომ მყავხარ... -მეც... -მაპატიე ასე არარომანტიულად რომ გთხოვე ხელი, მაგრამ ხვალამდე ვერ დავიცდიდი... -არაუშავს... მოდი ხვალ ვილაპარაკოთ...

სინქრონულად ვურევდით კოვზებს ფინჯნებში...

შუა ქუჩაში თუ დაწოლილხარ, გულაღმა, მტვრიან ტროტუარზე და ხელები თავქვეშ ამოგილაგებია, მაშინ როდესაც ყველაზე ბევრი ხალხი მოძრაობს, ან როცა ყველაზე მაგრად აჭერს მზე. ათასი გადაგივლის, ერთი წამოგაყენებს და არავინ მოგიწვება გვერდზე..