დიახ, მე ის კრეტინი ვარ! - თავი IV

გენერალური რეპეტიცია გავიარეთ და 3 საათიანი შესვენება გამოვაცხადე, თუმცა არც მშობლები და არც ბავშვები არსად წასულან და ყველანი ერთად მეხმარებოდნენ დარბაზის მოწყობაში. უკვე საღამოს 9 საათზე იქაურობა ხალხით აივსო. მე ჩემს ბავშვებთან და მათ მშობლებთან

მე…

და მაინც ვინ ვარ ‘’მე’’ ?ბევრჯერ მიფიქრია რა იქნებოდა რომ არ მოვლენილიყავი ამ ქვეყნად ?! სხვა სიცოცხლეში გარდავისახებოდი თუ უბრალოდ გავქრებოდი….მუდმივად მაწუხებს კითხვა ვიგრძნობდი? მეტკინებოდა?განვიცდიდი იმას რომ არ ვიარსებებდი? ალბათ უბრალოდ არ

დიახ, მე ის კრეტინი ვარ! - თავი III

_იქნებ, ყავა დაგველია ერთად?_უკვე გაჩერებასთან მისულს მკითხა. _მეჩქარება!_მოკლედ მოვუჭერი. _როდემდე აპირებ უკარებას როლის თამაშს?_გაეცინა და წინ გადამიდგა.

მე, შენ და ჩვენ

შენ ცოლი გქვია მე ქმარი საწოლზე თვალებს ნაბავ ჩაგეხუტები გაკოცებ ვხედავ შიშს როგორ მალავ

მე, შენ და ჩვენ

შენ უკვე მეცხრე თვეში ხარ მუცლით პატარას ატარებ როგორც ბროწეულს მარცვლებით სავსეს პატარას მარცვალს ვადარებ

მე და მეთორმეტეკლასელი (სრულად)

მე ნუკა ვარ, 23 წლის. ვცხოვრობ თბილისში, მშობლებთან ერთად. დედისერთა ვარ, თუმცა, არა განებივრებული. რა ვიცი, ჩემს თავს განებივრებულ გოგოდ არ მივიჩნევ. ბევრი აკრძალვა მახსოვს მშობლებისაგან და მეც ვიცავდი ამ აკრძალვებს. მაგისტრატურის 2 კურსზე ვარ.

დიახ, მე ის კრეტინი ვარ! - თავი II

_მაშო…_ისევ თვალებგაფართოებული მიყურებდა ნუცი._შენ იცი ეს ვინ არის?! _მირიან ალხაზოვი!_ბაგეებზე ღიმილი შემეპარა და მის გვერდით დავჯექი. _რა გაგიმართლა, რომ დედა და ბებო არ არიან სახლში!_თავი გააქნია. _10 წელი გავიდა…_ღრმად ჩავისუნთქე და თავი მივადე

მე მწამს (8)

სახლის კარი შევაღე. არავინ იყო. გამიხარდა, მარტო ყოფნა მინდოდა. ჩემს ოთახში შევედი და ბარგი ჩავალაგე. ისიც კი ვიფიქრე ნეტავ არ ამომელაგებინათქო. რიკი თავის ტანსაცმელს თავად

მე შენ და ჩვენ

ზამთრის ისევ ბოლო თვე და თებერვალი ცამეტი მე არ გეტყვი მივდივართქო მე არ გეტყვი წავედი სამს აკლია თხუთმეტი და მათენდება რამის დახუჭული თვალები და სურნელება კანის ისევ წვიმა, ისევ ქარი ისევ შენზე ფიქრები

დიახ, მე ის კრეტინი ვარ! - თავი I

აბაზანიდან გამოსულმა, თმები პირსახოცით შევიმშრალე, საღამურები ჩავიცვი, და ის იყო საწოლში უნდა შევწოლილიყავი, ვიღაცამ ჩემი აივნის კარზე დააკაკუნა. ფარდები გდავწიე და რას ვხედავ?!