მთვარის ბნელი მხარე (თავი-7)

-და ჩვენი ქვეყნის კონსტიტუცია წამოღებული გაქვს? -რა კონსტიტუცია? -გვერდულად გავხედე. ვერ მივხვდი რას გულისხმობდა, ან რა შუაში იყო ეს ჩვენს საუბართან. -რამეზე ხომ უნდა დავიფიცო, რომ ვიტყვი სიმართლეს, სიმართლეს და არაფერს სიმართლის გარდა?

ცივი თვალები (მეოთხე თავი)

- არ მგონია, რომ უნდა აგიხსნა, მაგრამ... - არც მე მგონია, რომ უნდა ამიხსნა - შევაწყვეტინე და გამოვედი. მაგარი ხარ ნიკო. ქალს წინადადების დასრულება არ აცალე! ეგრე გაგზარდა დედამ 18 წლამდე? ეტყობა, მერე ქუჩა ჩაერია აღმზრდელობით პროცესში და დედის

სამოთხის მინდვრები 4 თავი

მე ვხედავდი იმ ქალს, რომელიც ერთდროულად ჩემი საძულველი წასულიც იყო და სასურველი მომავალიც და მე ორივე მათგანის დაგემოვნება მსურდა, ისე როგორც ადამს სამოთხის აკრძალული ხის ნაყოფის.

...შენ მაიძულე მეცხოვრა... (მეცამეტე თავი)

იმ შეხვედრის შემდეგ სხვანაირი დამოკიდებულება ჩამომიყალიბდა. თითქოს, უფრო ჩემიანი გახდა. მისი ქმედებები, რომ მახსენდებოდა სითბო მეღვრებოდა გული. ახლა მის მოწერას აღარ ველოდი და მეც ვწერდი პირველი, როცა დრო გამომიჩნდებოდა.

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 13 ახალი ერა)

-სიცრუე, სიცრუე... და ისევ სიცრუე... - გააწყვეტინა მოყოლა გუგამ. - როგორ ახსნი იმას რომ მე მახსოვს ბაბუა, თეოფილეს, მამაჩემის მამა და შენ საერთოდ არ მახსოვხარ? შენ ცდილობ ჩვენს ოჯახში შემოიპარო დაუკითხავად და ცდილობ გაპატიოთ ის რაც დააშავე... არ

ცივი თვალები (მესამე თავი)

ხელე ვაკოცე. შეცბა. მინდოდა, მეკითხა, ხვალ რას აკეთებდა? ხვალ თუ მნახავდა, ვკითხავდი, ზეგ რა გეგმები ჰქონდა… - დროებით ლიდია - მხოლოდ დავემშვიდობე. იმედი დავიტოვე, რომ ხვალინდელი და ზეგინდელი დღე ბუნებრივად მომიტანდა მის სურნელს.

მთვარის ბნელი მხარე (თავი-6)

-ვიღაცას მაგონებს -ჩემზე ამბობ? -ისეთი დაბღვერილი სახით შემომხედა, ოდნავ ვინანე კიდეც, რაც ვთქვი, თუმცა გარეგნულად არაფერი შემიმჩნევია. -მე, ჩემს ფულსა და გავლენას, ცხვირწინ არავის ვუფრიალებ მარიტა

ირგვლივ მხოლოდ ნანგრევებია(1 თავი)

მისი ცოლი მე უნდა ვყოფილიყავი... ამ ქვეყნად ყველაზე მეტად მეზიზღები,-მიუხედავად იმისა რომ იცოდა,მიუხედავად იმისა რომ ლილეანას ასეთ რეაქციას ელოდა მაინც

სიყვარულის ქალაქში (თავი 3)

-არაფერი გამოვა ანო. უნდა დაივიწყო ის წლებიც და ჩემი აქ ჩამოსვლის ამბავიც. მე ისევ ის ნაგავი მეკო ვარ. - მანქანა რომ გააჩერა ჩემს რედაქციასთან,მაშინ ამოილაპარაკა და სევდიანი მზერით დამაკვირდა. ვერაფრით ვხვდებოდი საიდან იცოდა სად მივდიოდი.

ატმისფერი ( თავი 10 )

როცა დარწმუნდა რომ კარგად გამოერკვა და სახეც დაუმშვიდდა ხელი ნელა აუშვა. -კარი ღია იყო. -ჩავკეტე. -არ ჩაგიკეტავს , ღია იყო . იცი მაინც ამ სახლში რამდენი კაცი შემოდის და ძინავს ? -პირველი ხარ ვინც აქ შემოვიდა ქურდივით. -ქურდივით? _ღიმილი