დოროთე (თავი მესამე)

ვერაფერს მიხვდა რადგან გადაწოლილია თავის დარდში... დაზიანებულ ფეხზე გავხადე და გავუცვალე ფეხსაცმელი. უჰ შვება ვიგრძენი, ახლა სადაც მეტყვიან იქ წავალ ასე არხეინად, თანაც იქნებ იმ მძარცველ ქალბატონს მივაკვლიო გზა.

Haunting Adeline თავი 7

არჩი კი ვისკის ჭიქას მივსებს. მე კი მალულად შევხედე ეკრანს… უცნობი ნომერი:უცნობ კაცებთან მიპარულხარ, პატარა თაგუნავ? თუ დავინახე, რომ ხელით შეგეხო — იმ ხელებს დილამდე საფოსტო ყუთში დაგახვედრებ."

Haunting Adeline თავი 6

ყველა გავაცილე და წავედი ჩემი მუსტანგისკენ, რომელიც ქუჩის იქით დავმალე — სხვა სადგომზე.უნდა მოვწყდე აქაურობას. მაგრამ… ნადირობა ჯერ არ დამისრულებია. ახლა ჩემს პატარა თაგუნას უნდა ვეთამაშო.

წარსული წარსულში II (თავი VI )

სიზმრად გამოეცხადა ქალი ,ცოლი და მისი მოკლული მსხვერპლი . ჯერ რომ თვითონ ეფერებოდა , მას უცინოდა და მეორე კადრში სხვას . ისევ გულის არეში ტკივილმა გამოაღვიძა

მარტო' სული 29 თავი

-24/7 ზე ხაზზე ვიქნები თუ რამე დაგჭირდება მაშინვე დამირეკე და შენთან გავჩნდები -მადლობა-გაეღიმა ნიცას -არაფერზე ინერვიულო... -ვეცდები -ყველაფერს მოვაგვარებ! -ვიცი!

ქაღალდის ჭიქა (თავი ხუთი)

ნეტა რამდენის მოყოლა მოასწრო? ან რამდენს გაიხსენებ შენ? მაინც რატომ? რატომ იყრით თავს ერთად? რა უნდა გააკეთოთ და რას არ აკეთებთ? _ მანქანას მოუარა და საჭესთან დაჯდა._ მგონი დროა, ყველა დავუბრუნდეთ ათვლის წერტილს. გადადება აღარ შეიძლება.... თქვა და

სადგური N6 (თავი ოთხი)

_ცივი და ბნელი აისია!_ მინავლული ცეცხლის პირას ვისხედით. კვლავ ქარი ქროდა, თუმცა არც ისეთი ძლიერი, რომ ტყის იდუმალი სიღრმიდან იმ არსების დაჟინებული სათხოვარი მოეტანა ჩემამდ

კომენტარის გარეშე (თავი 10)

_თუ ეს სიყვარული არ არის, მაშინ არ ვიცი, რა ჯანდაბა შეიძლება იყოს. ...გოგონამ ახედა – არა გაბრაზებული, არა სასტიკი - უბრალოდ... დაღლილი სახით. _მჯერა, რომ გიყვარვარ,_გაიმეორა. მაგრამ სიყვარული ნდობის გარეშე უბრალოდ კიდევ ერთი გზაა ვინმეს

Haunting Adeline თავი 5

თაიგული ვტაცე ხელი, სახლში შევვარდი, კარი დავჯახუნე და ჩავკეტე. ვარდების შუაგულში, ფრთხილად ჩასმული, შავი ბარათია. ოქროსფერი კალმითაა დაწერილი.მკლავებ აკანკალებული ვიღებ ბარათს. ვხსნი. “პატარა თაგუნავ, მალე გნახავ.”

სარკევ სარკევ მითხარი (დასასრული თავი 5)

თუ რამე ნიკაზე აზრს შემაცვლევინებდა სწორედ ის მზრუნველობა იყო, რასაც არც ისე სერიოზულად დაშავებული ანასადმი იჩენდა. თავიდან კი ვუყურებდი ეჭვით, მაგრამ ბოლოს მეც ვაღიარე, რომ იყო მათ შორის რაღაც იმაზე მეტი, ვიდრე ოდესმე ჰქონდათ ვინმესთან