რეპუტაციის თამაში 2

მორიგი ღილი გახსნა, შემდეგ კიდევ ერთი, ისე, რომ მის კანს არც კი შეხებია. მისი მოძრაობა ზუსტი იყო, თითქმის მექანიკური, ყოველგვარი ემოციის გარეშე. _არა ელენიკო, შენ არ მძულხარ. მძულს, რომ არ მძულხარ.

ყველაფერი დასასრულით იწყება ( ბზარი)

ცხოვრებაში ბევრი რამეა რასაც მარტივად ვერ ვივიწყებთ, თუმდაც პირველი სიყვარული, ან პირველი კოცნა, იქნებ მეგობარიც კი. საინტერესოა მეორე და მესამე, თუმდაც მეოთხე და ასე რიგ-რიგობით არსებულები იოლად რატომ გვავიწყდებიან?

The Whispering Woods(თავი IV)

დილით, როცა ნისლი ჯერ კიდევ ეკვროდა ტყის კიდეს, თუთამ და ანნამ ცხენები გაამზადეს სამგზავროდ და გზას შეუდგნენ. მზისფერთვალება ბუ ფრენით მოჰყვებოდა პატრონს. ტყის სიოს ზურგს უკან ტოვებდნენ, წინ კი ქალაქის ჭიშკრები ხვდებოდათ — ნაცნობი, თითქოს ბავშვობის

The Whispering Woods(თავი |||)

ანნამ წარბი ასწია. — რა? თუთამ თავი ოდნავ გააქნია — თითქოს სიტყვებს ტყუილის სუნი ასდიოდათ. — მისი ნაბიჯები ვიგრძენი, მაგრამ ფეხი არ დაუდგამს.

NEVER US 13

ვინაიდან, გარეთ, შემოდგომის მზე ჯერ კიდევ იჭყიტებოდა, ეზოში ჩავედით, და საქანელაში ჩავჯექით. - სან, თაიას ისევ ეხმიანები ხოლმე ?- ვკითხე უცებ. - ისე ხშირად არა, როგორც ადრე, რა იყო?- მშვიდად მიპასუხა, მზერა მზეზე გადაიტანა.

The Whispering Woods (თავი || )

ანნამ ხელები აიწია. თითებზე ცეცხლის ნაპერწკლები აანთო — მისი ძლიერი, წითური მაგია. — ვინც არ უნდა იყოს…უკვე ძალიან ახლოსაა.

შე'მიყვარდი(სრულად)

_მიყვარხარ და არც მახსოვს როდის შემიყვარდი... მგონია ,რომ სულ შენ მიყვარხარ _ მკლავები შემოხვია,ტუჩები დაუკოცნა და შემდეგ მზერა გაუსწორა_ ბავშვისთვის ტანსაცმელი შეგვიძლია ვიყიდოთ ოღონდ ბიჭისთვის და რამდენიმე თვის შემდეგ დავიწყოთ ... ექოსკოპია ჯერ არ

წარსული წარსულში (ნაწილი II ) სრულად

იესე მინდელი იჯდა უზარმაზარი მაგიდის თავში . გვერდს ერთი მხრიდან დიანა ჩადუნელი უმშვენებდა ,მეორე მხრიდან მარტა მინდელი . ერთ მუხლზე შვილიშვილი ეჯინა და მეორეზე შვილი . იქ ,მის წინ იყო აწმყო და მომავალი. ადამიანები ბევრი ჭრილობით, ცხოვრებისთვის

თეთნულდს გასძახე 7. ზღვის შვილია

- ზღვის შვილია... მაგრამ მთას ვერ გაექცევა. ვერც მე. და იმ წამს, ზამთარმა თითქოს თვალები დახუჭა, თითქოს თვითონაც არ უნდოდა შეეწყვიტა ის წამიერი სილამაზე, რაც იქ, თოვლსა და სიჩუმეს შორის იშვა.

The Whispering Woods

ანნა მოდიოდა. წითური თმა მაღლა აეკრიფა ისე, თითქოს ბრძოლას აპირებდა და არა, უბრალოდ ჩაის დალევას. მწვანე თვალები უელავდა; სახეზე მუდამ ოდნავ ირონიული, მაგრამ თბილი გამომეტყველება ჰქონდა.