ნიღაბი(2)

ევა, მიუხედავად შიშისა, ცდილობს დახმარებას, თუმცა აჩის უხეში დამოკიდებულება გულს სტკენს. მოგვიანებით აჩი ევას ბოდიშის მოსახდელად მიაკითხავს სახლთან. ევა იძულებულია იფიქროს — ნამდვილი პატიება სიტყვებით უნდა მოდიოდეს, თუ გულიდან.

შესაფერისი! (ნაწილი 7)

-მაგიჟებ! მაგიჟებ ანთაძე! ფანჯრიდან შემოსულმა ქარმა მამცნო, რომ იმ წამს ჩემი ხალათი უკვე ძირს ეგდო და მხოლოდ საცოდავი მოკლე პიჟამა იცავდა ჩემს სხეულს მისგან. უაზროდ და გაუჩერებლივ ვფართხალებდი და ვცდილობდი, რომ მისი ტუჩები აღარ შემხებოდა.

ნიღაბი (1)

ევა ჩვეულებრივი, ნაზი გოგონაა, რომელიც შორსაა ახლანდელი გართობებისგან, თუმცა საინტერესო და კეთილი ადამიანია. თუმცა, ამ სამყაროში მსგავს ადამიანებს ხშირად გულს სტკენენ აჩისნაირი ცივი ადამიანები.

მწვანე ლაქა თავი 21

ვუყურებ ორ კაციან სავაარძელში მჯდომ გიორგის და ხატიას, რომლებსაც ერთმანეთში ღრმა საუბარი აქვთ გაბმული და ვფიქრობ...

ფერადი ფიფქების დაცემა - ნაწილი პირველი

გაგანია, თოვლში ჩაძირული ვარ. ველოდები ვინმეს — იმას, ვინც ჩემს ხმას გაიგებს და ამ დაწყევლილ თოვლიდან ამომათრევს. მაგრამ, როგორც ჩანს, სიკვდილის გარდა არავინ მოდის ჩემ გადასარჩენად.

უცხო(15) დასასრული

ამ ისტორიამ შეიძლება ბევრი მკითხველს თავისი საკუთარი გზით შეეხოს და რაც მთავარია, გაახსენოს, რომ ნებისმიერი ცდა, თუ ნამდვილი გრძნობაა საფუძვლად, საბოლოოდ შეიძლება წარმატებით დასრულდეს.

მწვანე ლაქა ( თავი 21 )

Ნაზი თითების შეხებით მისწორებდა წარბებს, წამებში ჩემი უმოქმედო მდგომარეობაში ჩაგდება შეძლო, საყვარელი ქალის შეხებამ, სურნელმა და საშინლად დიდი დოზით გადატანილმა სტრესმა ჩემი დამშვიდება და მოდუნება შეძლო.

ნანგრევებს მიღმა (თავი 5)

_მაფიოზები ნუ გამოგვიყვანე._ოდნავ ჩაეღიმა მამაკაცს._დამშვიდდი, იმისთვის არ მომიყვანიხარ, რომ დაგემუქრო. _თქვენი სტილი უფრო მანიპულირებაა, მართალი ხარ. _აუჩ, მე კიდე, მეგონა უკეთესი რეპუტაცია მქონდა.

ნანგრევებს მიღმა (თავი 4)

აღარ იყო ფიქრი, აღარ იყო შეკითხვები—მხოლოდ გრძნობათა მძაფრი ნაკადი, რომელმაც წლების სიჩუმე ერთ წამში ჩაანაცვლა. ოთახი, ავეჯი, წარსული—ყველაფერი გაფერმკრთალდა. მხოლოდ სანდროს ჩურჩული და ნატალის აჩქარებული სუნთქვა დარჩა.

შესაფერისი! (თავი 6)

-უჩა, რას აკეთებ?! გადაირიე?!-წამოვიკივლე, როცა მუცელზე ვიგრძენი მისი ხეკების შეხება და ვცადე როგორმე გავთავისუფლებულიყავი. -ნუ ფართხალებ-გასცა ბრძანება და ცხვირი ჩემს თმებში ჩარგო-მაინც რა თბილი ხარ. -მომშორდი რა, ადამიანი არ ხარ?!