მოდი!

გაფრენას ვლამობ და სიყვარულს ფრთებსაც ვუწუნებ, სიცოცხლე მინდა, მაგრამ მისთვის არ გემეტები.. დამითმე გზები რომ შორიდან მაინც გიარო რად მტოვებ? ფიქრში კვლავ უშენოდ დავეხეტები..

ნათელი ჯოჯოხეთი

სიყვარულმა შეაღო ჯოჯოხეთის კარი მზის სხივებით ნათელში მარტო გდია გვამი უსულგულო ლუციფერს კვლავ დაუდეს ზავი ვის ადარდებს გოგონა,ვინ გამოდის მცდარი

გვირილას გავხარ (თავი პირველი)

ბევრჯე მიფიქრია, რომ მცენარე ვყოფილიყავი. მართალია ცოტა სულელურად მოგეჩვენებათ მაგრამ, დიდი სიამოვნებით ვიქნებოდი რომელიმე ლამაზი და ყველასათვის საყვარელი მცენარე. ეს მხოლოდ მოწონებაზე კი არა უკვე ნატვრად გადამექცა. არსებობენ ძალიან ბევრი ადამანი

ჰო იტყვიან სიყვარულიო

სასწაულია,როგორ შეუძლია შენთვის საყვარელ ადამიანს,შეგცვალოს გაგაბედნიეროს და ცამდე აგიყვანოს ისე რომ დაბლა დანარცხების აღარ შეგეშინდეს,ჰო მე აღარ მეშინია დაბლა დანარცხების,შემიძლია ვიოცნებო და თამამად გავშალო ფრთები,ავიდე ცამდე და გავფრინდე ცის იქით

პირველ სიყვარულს და მუზას

შენზე ფიქრები მე არ მაძინებს შენი სურნელი მუდამ მაღვიძებს შენზე ოცნება მე სულ მაფიქრებს და სიყვარული მე სულ მაფითრებს

ცხოვრება

ყოველთვის როცა ახალი დღე იწყება რაღაც ახალს და საინტერესოს ველით, არ არსებობს დღე რომ რაიმე არ შეიცვალოს, შეიძლება ვფიქროთ რომ ყოველი დღე ერთმანეთს გავს მაგრამ ასე არ არის, ყველა დრეს აქვს რაღაც დეტალი რაც განასხვავებს ერთმანეთიდან თუმცა რთულია ამ

მონატრება

მონატრერება ეს ისეთი საშინელი გრძნობაა, რომ სიტყვებით ვერ გადმოცემ, ისეთი საშინელი ტკივილია, რასაც ვერაფერი და ვერავინ შველის, იმ ადამიანის გარდა ვინც გენატრება, თან იმდენათ რომ ტირი, რადგან ვეღარ უმკლავდები ამ საშინელებას, არ შეგიძლია მის გარეშე და

დაუმსახურებელი უბედურება (2თავი)

შხაპის ქვეშ იდგა, უემოციო სახით სველი ტანზე პირსახოცი შემოიხვია და საძინებელში გავიდა, სველი თმიდან წურწურით ჩამოსდიოდა წვეთები, თმაზე შემოიხვია პირსახოცი, თხელი ხალათი შემოიცვა და დაღლილი სახით ჩაეშვა ლოგინში. ფანჯარა გამოაღო და სიგარეტს მოუკიდა,

ცეცხლოვანი ტანგო/6თავი

გამოცდილი ქალივით ვნებიანი ხმით ამომხდა ერთადერთი სიტყვა. –მინდიხარ!–თმაში ხელები შევუცურე ტუჩები გავისველე და მისას შევახე. გული ამოვარდნას მქონდა! ვიცოდი,ვიცოდი ეს ამბავი ცუდად დამთავრდებოდა! ვიცოდი,რომ მის მკლავებს ვერ ავუვლიდი გვერდს,ვიცოდი,რომ

ბედნიერების რეცეპტი (თავი ორმოცდაორი)

აბა, პირველად სად მივდივართ, მონასტერში თუ თავშესაფარში? - როგორც იქნა დასერიოზულდა ვაჟი. - მტვრიანი ვარ, თან დაღლილიც. ჯობს თავშესაფარში მივიდეთ. მონასტერში ხვალ ავალ. თან არც შესაბამისად ვარ ჩაცმული! - ჯინსის სარვლის ალაგ-ალაგ ამოგლეჯილ