პიველყოფილთა საზოგადოება...

პიველყოფილთა საზოგადოება... ბრბო ისევ განუწყვეტლივ გრგვინავს... არ შემიძლია უმეცრების ასე ატანა... ღმერთო მცხვენია... ეს სად ვარ??

ნუთუ არ ვებრალები (დედა)

დღეებიც კი წამებივით აღელდა, თითქოს დედაც უფრო მალე დაბერდა, სიცოცხლის წამს ღმერთს ხომ შენთვის ართმევდა, მარტო როა ნუთუ არ გებრალება...

ძველი პიანინო - 4

მიმის გაცნობიდან არც თუ ისე დიდი დრო იყო გასული, ფიფო უკვე მის ყველა მეგობარსა თუ მეზობელს კარგად იცნობდა. სამსახურშიც მოუხშირა მიკითხვას და ცდილობდა სადაც მიმი წავიდოდა, როგორმე გამოეძებნა დრო და მისულიყო, თუ ამას ვერ ახერხებდა, რამოდენიმე წუთი

ქუჩის სამოთხე (მესამე თავი)

ნინა, მიშველე. ისევ დაიწივლა ქეთამ და დათას ზურგში ხელები დაუშინა. - რა ხდება, ბავშვებო, აქ? ვერც კი შევნიშნე როდის შემოვიდა მამაჩემი. ისეთი მკაცრი სახე ქონდა კინაღამ ტაში დავუკარი და ოსკარი გადავეცი. დათას და ქეთას სახე, რომ გენახათ... აღარ

მიყვარხარ ისე...შენზე ვგიჟდები...

გემუდარები...გემუდარები დაიფარე ყველა ცოდვილი...გემუდარები დაგვიფარე და განგვწმინდე ყოველი ავისა და ბოროტისაგან...დაგვიფარე სატანის რისხვისგან და იყოს ნება შენი...მე შენ მიყვარხარ...სიცოცხლე მიყვარს,ცხოვრება მიყვარს,ღიმილი მიყვარს,ლოცვა მიყვარს ჩემი

A.N.A.L.E.N.A(თავი 2)

ჩემსკენ მოიწია,უკან დავიხიე მაგრამ კედელს ავეკარი,სუნთქვა გამიხშირდა,სახესთან მომიახლოვდა,მისმა სუნამოს სურნელმა გამაბრუა,თავის დაღწევა მინდოდა მაგრამ თან არც მინდოდა.ტუჩებზე შემეხო და ნაზად და ნელა მაკოცა,საშინლად კარგად ამოძრავებდა ენას.წელზე

მარტო

მაღვიძარა რეკავს... საშინელი ხმა აქვს, პირდაპირ უფსკრულში მიმაქანებს ფიქრებით. ხელებმა თავისით დაიწყეს ბოდვა, ჰაერში აიხლართნენ, საშინელი ხმისკენ გაექანნენ, ერთმანეთს ასწრებდნენ... ხმა გაჩუმდა. „ღმერთო რა მშვენიერია სიჩუმე“, ისევ ჩემს ნათელ ფერებში

შენ ჩაგიფიქრე მაშინ თავი 5

ხშირ შემთხვევაში სათანადოდ არ ვაფასებთ შეხების, ჩახუტების ძალას.შეხება დადებით გავლენას ახდენს ჩვენზე, ვისაც გვჭირდება ძალების აღდგენა და უბრალოდ სითბო,ალბათ ზუსტად არ არის ცნობილი ამის მიზეზი რა არის ეს პირდაპირ კავშირშია მოდუნებასთან, ტკივილის

love you N2

დილის შვიდი საათი იქნებოდა, დარეკა-სახლთან ვდგავარო.არ მიკითხავს,რატომ იდგა. არც ის მიფიქრია,რომ ცუდად იყო და დახმარება სჭირდებოდა.კიბეებზე ნახევრად დახუჭული თვალებით ჩავირბინე.ქარი იყო, ნაწვიმარი და ძირს ჩამოყრილი ფოთლები.არაფერი,ისე ამოგიარეო.

შეცდომა თუ ბედისწერა

თვალებს ვახელ....თეთრი ჭერი,საოცარი ჭაღი,ოთახი შავ-თეთრშია და გემოვნებიანადაა მოწყობილი...ორი თეთრი კარია და ერთი შავი...ყოჩაღ კარგი გემოვნება მქო.... მოიცა,მოიცა ეს ჩემი ოთახი არაა....ჰმმ სად ჯანდაბაში ხარ მიაააა! არა რაა ბოლო ჭიქა არ უნდა