''ორმაგი ცხოვრება'' (დასასრული)

ლილის ბედნიერების ღიმილმა გადაჰკრა სახეზე და ბებოს გადახედა! მას უკვე აღარ ახსოვდა ძველი ტკივილი და სევდა! როდესაც ბედნიერება მოდის ტკივილი ყოველთვის უკვალოდ ქრება! ტკივილი ადამიანისთვის ისეთივე ბუნებრივია, როგორც სუნთქვა, ამიტომაც მას არ ძალუძს

მადერა (4)

– არაფერი, ალექსანდრე, მადლობის გადახდა მინდოდა! – კარგია, რომ დამირეკე. ხვალ ჩემთან გელოდები, ნებისმიერ დროს. მეგონა დააყოლებდა: “შამპანური გავხსნათ და გავერთოთო”, თუმცა შევცდი, კიდევ კარგი. – საქმე მაქვს. ჩაწერის გარეშე ამოდი. და გამითიშა.

განაჩენგამოტანილი (ნაწილი 8)

კივილის დაწყება დავაპირე მაგრამ მაბამდე მან შუქი აანთო და როცა მისი სახე დავინახე ენა ჩამივარდა. მეჩვენება? მართლა ისაა? არა.. არ არსებობს.. სიზმარში ხომ არ ვარ? არა, არ ვარ.. თვალებს ვერ ვუჯერებ ღმერთოო, კივილი ახლა მინდა ოღონდ სიხარულისგან, ჩემს

სიყვარულის შიშის სინდრომი (7)

-და რომ ვერ გამოიძინებ ჩემო სიცოცხლე? - მზრუნველი შეყვარებულივით დამხედა ვიბლიანმა -არაუშავს , თუ დავიღლები აუცილებლად გეტყვი და დავიძინებ - თავი მის მხარს ჩამოვადე -კარგი - ირონიულად მითხრა ვიბლიანმა და შუბლზე მაკოცა ბიჭები კი გაშტერებულები

შენს მეზობლად (ნაწილი 26)

ლიზი ხედავდა, როგორ შემოანგრიეს კარები ნიღბიანებმა, როგორ ჩხრეკდნენ ოთახებს, როგორ იძლეოდა ბრძანებას ერთ-ერთი მათაგნი, რომ ყველა გასასვლელი გადაეკეტათ და ლუკა ეპოვნათ; უყურებდა ბიჭს, რომელიც კიბის უკან იმალებოდა და ყოველ ჯერზე, როცა ვინმე მასთან

ყოფილ მეგობარს

ქუჩის კუთხეში გოგონა ზის ობლად საყვარლად მის ღიმილშია რაღაც სევდა თიტქოს ნარევი მარტო მე ვხედავ დავიჯერო ამ ყოველვვეს სხვები კი ისე ატარებენ ვითომც არაფერი

არ მოკვდე გთხოვ! იცი, ჩვენ შვილი გვეყოლება....(მეხუთე თავი)

ცრემლიანი თვალებით ვუყვებოდი მათ ჩემი და სანდროს ისტორიას, ზუსტად ვიცოდი ჩემები და სანდროსები განსაკუთრებით ჩემი ძმა არასოდეს მაპატიებდა, ისიც კარგად ვიცოდი ამ მომენტში რაიმეს დამალვას აზრი არ ჰქონდა, ამიტომ ყველაფერი მოვყევი. ბოლოსთვის კი ბავშვის

მე შენ სიცოცხლე გაჩუქე (თავი 25)

-რა შუეხლა ეგ სისულელე ერეკლე-თავშია ანკა, გიყვარვარ თუ არა. არ გეტყობა და იმიტომ გეუბნები-მე... მე-რა შენ ანკა-მე... ერეკლე ეხლა არა ამ დროს კარზე კაკუნი გაისმა-ღმერთმა თუ გადაგარჩინა ეხლა ანკა. ჩვენ კიდე ვილაპრაკებთ.

დასაწყისიდან დასასრულამდე

არადა როგორ უნდოდა თორნიკეს მალე დასრულებულიყო ეს ყველაფერი და სასურველი პასუხით გამოსულიყვნენ იქიდან. მთელი ოპერაციის განმავლობაში სულ იმ ექიმის ხმა ჩაესმოდა, რომელმაც უთხრა რომ თუ რამეს არ იღონებდა და სხვა საავადმყოფოში არ გადაიყვანდა ეკას ის

სვანური ვერდიქტი (2 თავი)

-შენ ისევ აქ ხარ?- შემეშინდა, არ მოველოდი, მის აქ გამოჩენას, საერთოდ მის გამოჩენას, ჩემი ადგილმდებარეობის დადგენას ხომ საერთოდ, შემეშინდა, წამში გაცოცხლდა ყველა სვანური შურისძიება და მკვლელობის სცენები, წამიერად გამიელვა თვალწინ და შიში ვიგრძენი,