"როცა გიყვარს"

შესაძლოა როდესმე წაიკითხო ეს ჩემი უაზრო ნაწერი და თქვა ,რომ სულ ტყუილად “ვიბოდიალე“ ან შესაძლოა ისიც თქვა,რომ ცოტა ადრე რომ მეთქვა აქამდე საქმე არც მისულიყო , მაგრამ ვიცი რომ, ყველა ადამიანი დაინახავს რაღაც თავისას, ყველა ადამიანს გაუჩნდება გრძნობა

პარალელური სამყაროები(შესავალი, თავი პირველი "სიკვდილი")

ღამე. ეს წყვდიადია. ის წყვდიადი რომელიც ჩვენ დასვენების უფლებას გვაძლევს. ღამე. ამდენი ფიქრის და ოცნების დამტევი. რამდენი ადამიანის ჩურჩული ესმის ნეტავ? ვინ გაიგებს. რამდენი ადამიანის ქვითინს ისმენს, გადაღლილი გულები კი მაღლა

მე შენ სიცოცხლე გაჩუქე (თავი 4)

-რას აკეთებ-ერეკლეს ხმაში არანაირი ემოცია არ გამოიხატებოდაეტყობა გუშინდელზე გაბრაზებული იყო, ივას გამო.-არაფერს შენ-მეც. ნიას ტირილი რატო ისმის-რავი აცრაზე მყავდა სიცხემ მისცა და ვერ ვაჩერებ-გამოვდივარ ანკამ პასუხის გაცემაც ვერ

შენ ჩემი გახდები?! (თავი 39)

ნიკოლოზ გეგეშიძეს ნერვიც არ უტოკდებოდა შუბლზე, მეტად მშვიდი იყო 30 წლამდე მამაკაცი. ხორბლისფერი კანი და საოცრად მწვანე,არა უფრო ჭაობისფერი თვალები ჰქონდა. ბერძნული მოყვანილობის ცხვირი და მისი უნაკლო სხეული კიდევ უფრო სიმპატიურს თუმცა ამავდროულად

მიჯაჭვული (XV თავი)

გონს როცა მოვიდა, თავი საოცრად ცუდად იგრძნო. თვალების გახელისას საკმაოდ ნაცნობ ოთახში ამოყო თავი და მიხვდა რომ წესით აქ არ უნდა ყოფილიყო. მიხვდა, რომ ეს ყველაფერი არა საშინელი სიზმარი, არამედ რეალობა იყო და უცებ მკერდის არეში

რეალობასა და ზღაპარს შორის... (8)

არ ვიყავი კარგად! სირცხვილის გრძნობამ იმდენად შემომიტია რომ სისულელეებზე დავიწყე ფიქრი ყველაფრის დალაგებას ვცდილობდი ანუ რა გამოდიოდა? ადანიანს რომელთანაც კვირებს ვატარებდი არვიცოდი ვინ იყო ვინცობდი შინაგანად მაგრამ სასაცილოა ის ფაქტი რომ

დიდხანს ელოდა

სახლში მისულმა,რაღაც უჩვეულო სურნელი იგრძნო...დედის გაკეთებული,მონატრებული კერძის სურნელი...თითქოს ყველაფერმა ერთ წერტილში მოიყარა თავი,ვიღაცას ეძებდა,თვალებით კი არა გულით ეძებდა...სამზარეულოში შესულს დედა დახვდა,ოღონდ

ურჩხული შემიყვარდა ( თავი 10 )

შუადღით გავიღვიძე და ქვევით ჩასულს გაშტერებული ვიყურებოდი როცა დავინახე მისაღებში მჯდომი თორნიკე გაბრიელი ლილე დამიანე გიორგი ვაკო დემეტრე ვაჩე და სოფო ალექსანდრეს ელაპარაკებოდნენ უეცრად ისე დავიწივლე ყველამ ჩემსკენ გამოიხედა

შენი სიყვარულის ფობია მემართება (32)

რამდენიმე წუთი ხმა არცერთს ამოგვიღია, შემდეგ კი დუმილი ისევ ალექსანდრემ დაარღვია.- ბიჭო ასე არ გამოვა რა, არ გამოვა. (ალექსანდრე) - რა? რა არ გამოვა ტო. (გიუშა)- რა და ასე უბრალოდ ვერ მივალ და ვერ ვეტყვი, რომ მიყვარს

მგონი შემიყვარდი (6)

ვითომ მკაცრი სახით გამოგვხედა ორივეს, მაგრამ შეპარული ღიმილი ვერ დააიგნორა...მუცელზე ცივი ჟელე დამასხა და მონიტორს მიაშტერდა...გარკვეული დროის განმავლობაში ხმას არ იღებდა და ორივეს ღიმილიანი სახით გვიყურებდა..