ელფერის სასახლის ქურდი (სრულად)

მწვანე ხასხასა მინდორში რუ მიედინებოდა. მასში ოქროსფერი, მწვანე, წითელი თევზები ჯგუფებად დაცურავდნენ. უეცრად გოგონას შიგ ქვა ჩაუვარდა, თავისი ერთადერთი ზურმუხტის ქვა და ყველაფერი წამში შეიცვალა.

მე და ლუკასი

საწოლიდან თავბრუსხვევით ავდექი,თვალებს ძლივს ვახელდი.მეძინებოდა. სარკეში ჩემს სილუეტს მოვკარი თვალი,არ შემიხედავს. ეგრევე ფანჯარასთან მივედი.გამოვხსენი,ჰაერის დიდი ნაკადი ვიგრძენი..ავიხედე მაღლა.როცა ცა დავინახე ირონიული სიცილი შემყვა.

ვტყუივარ შენთან (თავი 4)

არ გაბედო !- თორემ არ ვიცი რას გიზავ!-საკუთარ თავზე გაღიზიანებულმა ვუყვირე ევას და დერეფანში გაქცეულს უკან დავედევნე. - ევა გთხოვ, ასე არ გააკეთო . სცენაზე გამავალ კულისთან ორივე შევჩერდით .ორიოდე ნაბიჯის დაშორებით იდგა ჩემგან და სცენაზე მდგარ

სევდა რომელიც გაბედნიერება

სევდა რომელიც გაბედნიერებს ყველაზე ტკბილი და ამავდროულად ყველაზე მწარე ეს უკანასკნელი შენში ყველა გრძნობას ერთად აღვიძებს და გიჩენს რაღაცის წერის კეთების სურვილს.

და ალბათ… (თავი 9)

ალბათ, თითქმის ყველას ცხოვრებაში დგება მომენტი როცა , საკუთარ თავში იკეტები , და ფიქრობ რომ , საკუთარ თავს არ ეკუთვნი, ეს ფიქრი თავს არ განებებს შინაგანად გჭამს , და გაიძულებს რომ საკუთარი თავის რწმენა საბოლოოდ მიწასთან გაგათელინოს , თუმცა დადგება

წვიმს...

წვიმს...მე კი მეცემა წვიმის წვეთები, მოვიწყინე...ეს წვიმის გამოა ვხვდები, მძლია ფიქრებმა ამიტომ ვნებდები, ვსველდები,მივდივარ არ ვჩერდები

ახალი სიმღერა (სრულად)

პატარა ბავშვის გულუბრყვილო სიხარული ატყვევებს ჩემს სხეულს და პარალიზებულს მხდის. მხოლოდ გაბრწყინებულ გუგებში მოხტუნავე ეშმაკუნებით მემჩნევა, რომ ერთი სული მაქვს სალოს დღევანდელი აღმოჩენა გავიზიარო.

ელფერის სასახლის ქურდი (თავი 19) დასასრული

ამდენი ხანი ქმრად არ მაღიარებდი და ახლა უფრო მეტი მოგინდა, ვიდრე ჩემთან ძილი?! _ რააა?! _ დაიყვირა უცბად ქალმა და სწრაფად წამოდგა. კაბა გაისწორა და კაცს შეხედა: _ მე სასახლეში მივდივარ! კაცმა ისევ გაიცინა: _ იქ დიდი ძაღლია... _ აქ კი მხეცი! _ მიუგო

და ალბათ… (თავი 8)

ალბათ, თითქმის ყველას ცხოვრებაში დგება მომენტი როცა , საკუთარ თავში იკეტები , და ფიქრობ რომ , საკუთარ თავს არ ეკუთვნი, ეს ფიქრი თავს არ განებებს შინაგანად გჭამს , და გაიძულებს რომ საკუთარი თავის რწმენა საბოლოოდ მიწასთან გაგათელინოს , თუმცა დადგება

კომუნისტი (მეხუთე თავი)

მანჩო თბილისის ახალ უბანში, საბურთალოზე ცხოვრობდა. ბახტრიონზე, როგორც მან უწოდა ამ დასახლებას. ერთმანეთის გვერდი-გვერდ ჩამწკრივებული კერძო სახლები იწონებდნენ თავს. როგორც თავად მითხრა, მასთან ერთად ცხოვრობდნენ მშობლები, მამა - ნუგზარ მწითური,