ერკე მიდასი... ნამდვილი კოცნა (12)

-ხშირად მგონია, რომ ყველაფერს არასწორად ვაკეთებ, რომ ცხოვრება ის ადგილია, სადაც მუდამ შეცდომები უნდა დაუშვა და გამოსასწორებლად ვერაფერს გახდები. - ძლივს აკანკალებული ხმა ამოიღო ლავეანდრამ და ცეცხლის წინ ჩაიცუცქა. უკვე კარგად ნავახშმევს ძილი მოერია,

სასახლე დაბურულ ტყეში 10

ტყეში ქარის სისწრაფით გარბოდა და სუნით გრძნობდა როგორ უახლოვდებოდა ყველაზე მაცდურს. ქვეცნობიერად იცოდა, რომ შეცდომას უშვებდა, მაგრამ ნადირობის ინსტიქტის ასე მალე და მარტივად ჩახშობა ვერ მოახერხა. წამიერად შვლის სურნელმა გაკვეთა სასუნთქი გზები და

ბედნიერება ლავანდის სურნელით

ამბობენ, რომ თითოეულ ადამიანს განსხვავებული ოცნებები აქვს. ჩემს ქალაქში ასე არ ხდება. დედამიწაზე რომ ჯოჯოხეთი არსებულიყო, ის უდაოდ "პაზერში" იქნებოდა. ერთი შეხედვით, შეუძლებელია აქ ცხოვრება, მაგრამ ადამიანი ყველაფერს ეჩვევა და ანომალიასაც კი დროთა

გაკოცებ შემოდგომისფრად 4

-გაიწიე (მე) ხმა ჩამწყდარმა ვუპასუხე და თვალებში ჩავაშტერდით ერთმანეთს -რატომ? (გიორგი) მიყურებდა, ოდნავ ეტყობოდა აფორიაქება თუმცა მაინც მშვიდად ლაპარაკობდა -ნუ მანანებინებ დღევანდელ ჩემს საქციელს და საერთოდ მადლობა თქვი იმის შემდეგ რაც ქუჩაში

წყევლა 14 (მაქციები სასახლეში)

გაოგნებულები და მართლაც ენაჩავარდნილები უსმენდენენ ენჯის ამ სიტყვებს -თქვენ იცით რომ მამაჩემი დავკარგე და სამეფოს მე ვმართავ სასახლეში მარტო დავრჩი და მხარდამჭერები მჭირდება მინდა გვერდით ისეთი ვინმე მყავდეს ვინც დამეხმარება.ყოველგვარი

გაიზრდები და მიხვდები...(სრულად)

-მე დედიკოს და მამიკოს გოგო ვარ - მიპასუხა მაშინვე. -მალე ჩემი გოგო გახდები - ვუთხარი თბილად და თმებზე წავეთამაშე. -ეგ რას ნიშნავს? - მკითხა ინტერესით. -გაიზრდები და მიხვდები... - ვუპასუხე მოკლედ

ქიმიური მუხტი [5]

სახლში წავიდნენ. მთელი გზა ლეოზე ფიქრობდა, გული ეწვებოდა, მან და ლელამ ხომ ყველაზე უკეთ იცოდნენ რას ნიშნავდა მშობლის დაკარგვა. ნებისმიერი დამამშვიდებელი სიტყვა ფუჭი იქნებოდა, მაგრამ უმოქმედოდაც ვერ მოისვენებდნენ.

ლეა და კახა (თავი 8)

-რა და კახამ დარეკა სადაც ადრე შენ ცხოვრობდი და უთხრეს რომ იქ არ მისულხარ ძაან შეეშინდა ინერვულა ჩვენ ვუთხარით რომ კარგად იყავი მაგრამ მისამართი და ტელეფონის ნომერი არ მივეცით ლალი დეიდასაც ვთხოვეთ არ ეთქვა სამი თვე თითქმის ყოველდღე გვთხოვდა შენს

ერკე მიდასი... ქალღმერთი (11)

ქალის კივილმა შეძრა ტყე. უგვარდი მთელი ორი საათი სრულ სიჩუმეში დაბოდიალობდა, ისიც კი იფიქრა, რომ დაიკარგა, მაგრამ არ ნებდებოდა. ახლა კი გარკვევით ესმოდა ქალის ხმა, რომელიც საშველად იხმობდა. -მიშველეთ! - სამხრეთიდან მოდიოდა ხმა და მეფეც იქითკენ

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეორე“ თავი 14

-ახლა ის დროა სახლში მიმიძღოდე და ყავას მიდუღებდე,-მეუბნება გაბადრული გამომეტყველებით. -ბოდიში,მაგრამ შენს დაპატიჟებას არ ვაპირებ,-მივუგე გაღიმებულს და ჩემი ნათქვამის მერე დასერიოზულდა.