ცოლი და დედა კანონის გარეშე ( 3 )

-მუშტაიდის ბაღში ზის სკამზე,მე კი ვარ შეფარებული მაგრამ ის სულ სველია,გაუნძრევლად ზის,რა გავაკეთო?-აშკარა იყო თენგო წუხდა ქალის მდდგომარეობაზე-არაფერი,ახლავე მოვდივარ-ტელეფონი გათიშა და სწრაფად მოკრიფა მისი ნივთები მაგიდაზე..-კარგი-ვთქვი და გვერდით

იქნებ მივუსწრო...

იქნებ მივუსწრო, იქნებ მივუსწრო... მონოტონურად იმეორებს გონება, სხვა აზრები სადღაც გადაკარგულან. სიჩქარეს ვუმატებ... ჩაწეული მინიდან შემომავალი ზამთრის სიცივე ცრემლებს სახეზე მაყინავს, სახეს მწვავს, მაგრამ ვეღარ აღვიქვამ.მთავარია მივუსწრო და ისევ

მე შენ შეგხვდი შეაღამისას ( თავი 10)

კეტები გავიხადე და საწოლზე მივწექი. ვარიანტები გადავაწყე. რა მაკლდა? ნდობა? ჩემი თავის თუ ლაშას ნდობა? მისი ჩემდამი სიყვარულის არ მჯეროდა? მაგრამ მე თუ შევძელი ასე მალე მისი შეყვარება, რათომ მეჩვენებოდა მისი ჩემდამი სიყვარული არარეალურად?

ბედნიერების 6 თვე

სამსახურიდან გადაღლილი დავბრუნდ. მიუხედავად მშობლების წინააღმდეგობისა თან ვმუშაობ და თან ვსწავლობ, ისინი ყოველთვის თვლიდენ, რომ მუშაობა სწავლაში ხელს შემიშლიდა და არიყო ჩემი მუშაობის აუცილებლობა რადგან ოჯახში ყველა მუშაობს. მამაჩემი დავით დანელია

მწერლის ღამეები(თავი3)

-დეიდა ვარ უკვე?-თვალები დააბრიალა ქალმა და ჩაიმუხლა-რამხელა გაზრდილხარ..-გულში ჩაიკრა ბავშვი და შემდეგ ხელში აიყვანა. -აბა,რა იქნებოდა-გაეღიმა თიკოს,რომელიც ამ ხნის განმავლობაში ჩუმად იჯდა და რაღაცას კითხულობდა..

გრძნობების ტრაექტორია

შემდეგ დრო გავიდა,ქარი ამოვარდა და გრძნობები აიმღვრა. უკვე ნაცნობი გახდა რომ არამარტო გვირილების ფურცლები,ზოგჯერ გულიც კი იგლიჯებოდა პიროვნების სხეულიდან. ამ რეალობამ დამაკარგვინა ოცნების აღქმის უნარი და მაქცია რეალისტის მოსაბეზრებელ მონუმენტად.

''მთვარე,ჩემი მეორე ნახევარი''

როგორც წესი,ჯერ პერსონაჟს ვხსნი ხოლმე, მოკლედ,გოგონა სახელად ანი დარასელია,არის 16 წლის,განებივრებული,საკმაოდ ლამაზი,წაბლისფერი გრძელი თმით,დიდი ტუჩებით და დიდი შავი თვალებით,ვერც ტანს დაუწუნებ,’’შხვართია’’ და სწორედ მისი სილამაზის გამოა ასეთი,ასეთი

გზა რომელიც შენამდე მოდის

-ჯინსი მინდა და... მმ აუფ არ ვიცი.-კარადა გადმოაგდო რუსომ.-გეყოფა, ის ახალი მაისური ჩაიცვი უხდება მაგ ჯინსს და ეგაა. წავედი მე საღამოს შემეხმიანე. ვერ ვიტან რუსოს სადარბაზოს ყოველთვის ჯგუფად დგანან ბიჭები და არ მსიამოვნებს იქ გავლა.

იყავი აზარტული! 5 თავი

''რატომ მაქვს ისეთი შეგრძნება, თითქოს ვიღაც მითვალთვალებს?''-გავიფიქრე შემკრთალმა და უკან მივიხედე. არავინ არ ჩანდა! ეს სულისშემძვრელი გრძნობა კი ზურგს მიწვავდა და მეც ფეხს ავუჩქარე. -ერთი! ორი! სამი!-ჩავიჩურჩულე და უმალ უკან შევტრიალდი. დავინახე

ქაღალდი

მოლბერტზე ვარ ჩამომჯდარი და ვგრძნობ,როგორ მეფერება ქვედა ტუჩზე ფუნჯით,რომელიც ღვინისფერ,მეწამულ ან ღია ვარდისფერ საღებავშია ამოვლებული. ძველებურად ვოცნებობ,ამ უგემური საღებავის ნაცვლად ის სურნელოვანი ტუჩსაცხი მესვას,მის ქალბატონს რომ ამშვენებს