ჩანახატი
ერთი კვირაა არ უწვიმია...
არ წვიმს.... უკვე ერთი კვირაა არ უწვიმია.... ყველას სახეზე ღიმილი აკერია, მაგრამ ნახევარზე მეტი ყალბია. სამწუხაროდ, წვიმა მხოლოდ სკოლის დღეებშია და ვერ ვახერხებ ფანჯრის რაფაზე შემომჯდარმა აცრემლებული თვალებით ვუყურო წვიმის წვეთებს და ვერ ვითვლი მათ
ჩანახატი
,,ეკლესია არის სამოთხის კარიბჭე,,
აპრილში ისევ დაიწყო თოვა, ღრუბელმა არა, გათოვდნენ ხეები სხვადასხვა ფერად....დღეს აპრილის ცამეტია.მე კი ტყეში მარტოდმარტო დავბოდიალობ....ყვავილების სურნელით გაჟღენთილია ჰაერი და ცხვირში სასიამოვნოდ მიღიტინებს... ტყიდან შორიახლოს ხმაური მომესმა, მეც
ჩანახატი
ჯილდო უმადურობისთვის
თითქოს ერთი ჩვეულებრივი ღამე იყო... სამსახურებიდან დაბრუნებულ ადამიანებს დასვენება კარგა ხნის წინ დაეწყოთ. აქა-იქ ქუჩებს, ღამის წყვდიადის გასაფანტად, ლამპიონები ანათებდა ისე, როგორც ადრე...
ჩანახატი
ბებიის ჩახუტება
ექიმის კაბინეტიდან გამოვედი. ექოსკოპიიდან. ხელში რაღაც შავი სურათის მსგავსი მეჭირა და სწრაფად მივაბიჯებდი ქუჩაში. ერთი სული მქონდა მისთვის მეთქვა. დრო და დრო შავ ფოტოსურათს ხელში ვჭმუჭნიდი და გულზე ვიკრავდი.აი მისი სადარბაზოც. პირველი კიბე. ლიფტი არ
ჩანახატი
გალაკტიონის მოგზაურობა XXI საუკუნეში
–აი, ეს არის თქვენი პრობლემა! – თითს ჰაერში ფშიკავს და ფანჯარასთან მიდის. – ის, რასაც ვხედავ არის ცარიელი ქუჩები. „ტყუპად“ შეკრული ადამიანები, რომლებისთვის სიყვარული პრესტიჟია. ვხედავ წყვილებს, რომელთა თვალები არ ელავს სიყვარულით. ვხედავ სიყალბეს.
ჩანახატი
თამაშით დაღლილი მოთამაშე
ღია ფანჯრის რაფაზე ვზივარ, უაზროდ გავცქერი ქუჩას უკვე ორი საათია. ცივა, ქუჩაში ხალხის მოძრაობა ნელ-ნელა მცირდება. საკუთარი სხეულის ჯერ კიდევ სიცოცხლიანობაში რომ დავრწმუნდე, ყავის ბოლომდე დაულეველ ჭიქას ფეხს ვკრავ და იატაკზე ვარდება. დავარდნის
ჩანახატი
სიყვარული
გრძნობა რომელიც ყველაფერს აფერადებს ! აფერადებს და თანაც როგორ ! რომ არა ის რასაც ჩვენ სიყვარულს ვეძახით და ვუწოდებთ იქნებოდა ქვეყანა ასეთი ? იქნებოდა მსოფლიო ასეთი ? რომ არა სიყვარული ვიქნებოდით ჩვენ საერთოდ ? შეიყვარეთ ხალხო შეიყვარეთ !!!!!!
ჩანახატი
წარსულის აჩრდილი
ჩვენ შორის არის ყველაფერი და არაფერი… და ამ უსასრულობით გაჯერებულ ვეება სამყაროში დასეირნობს პატარა და დამფრთხალი ფიქრი… ჩვენს შორის არის დრო, დრო, რომელიც დიდ დუმილს იტევს და ამ დუმილში არის ის არაფერი, რომელსაც ჩვენთვის ყველაფერი ჰქვია
ჩანახატი
ცეკვა
ყოველთვის მინდოდა მოცეკვავე გამოვსულიყავი, საკმაოდ რთული გზის გავლა დამჭირდა ამისთვის. პატარაობაში ვერ აღვიქვამდი სერიოზულათ ცეკვას და ვფიქრობდი ,რომ ეს უბრალო მოძრაობები იყო ,რომელსაც არანაირი მნიშვნელობა არ გააჩნდა, მაგრამ ახლა ყველაფერი შეიცვალა
ჩანახატი
უდანაშაულო
უბრალოდ ამისთვის დრო აღარ მრჩებოდა…გვიან ღამით შინ დაბრუნებულს, შავი კნუტი, რომელსაც ლინდა დავარქვი, ფეხებზე მეალერსებოდა, სანამ მე საჭმელს ვუყრიდი თავის პატარა ჯამში.იმის გამო, რომ იაპონური ყოველთვის ყველაფერი მომწონდა საწოლის ყიდვას იატაკზე ძილიტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
