ჩემი ცხოვრება 2

სკოლაში კარგი მოსწავლე ვიყავი ნიჭიერი, მყავდა მეგობრები დაქალები რომლებთანაც ბევრ დროს ვატარებდი ყოველთვის ვუფრთხილდებოდი ჩემს ნივთებს და კარგად ვუვლიდი მეშვიდე ან მერვე კლასში ვიყავი პირველას როდესაც ეიფლის ტელეფონი მიყიდეს ძალიან მიხაროდა. მე

ჩემი ცხოვრების ყვითელი ბარათი (14 თავი)

ადამიანებს რა გვამახსოვრდება განსაკუთრებით დიდ ხანს? სიხარული თუ ტკივილი? იქნებ სასიამოვნო შეგრძნებები? იქნებ სიყვარული? ბევრი რამ არსებობს რაც დიდ ხანს გაგვყვება ხოლმე, გახსენებისას, რომ ტანში ჟრუანტელად დაგივლის მოგონება, მაგრამ ალბათ ყველაზე დიდ

რეპუტაციის თამაში 4

_გგონია, ჩემთვის სახალისოა? თავად გამომკეტე ამ ქორწინებაში და ახლა ერთადერთ გზას მიწუნებ, რომელიც გადარჩენაში მეხმარება. _ბრძოლის ველი თვითონ აირჩიე. _შენ კი შეიარაღებული მოხვედი და გაიმარჯვე, გილოცავ.

ჩემი ცხოვრება

არ ვიცი ვინ ვარ როგორი ვარ რა მინდა როგორ მოვიქცე რა უნდა გავაკეთო, თითქოს ამ სამყაროში დავიკარგე ჩემთვის მარტო და დაკარგული გზას ვერ ვპოულობ მარტო ვარ ორ პატარა ბავშვთან ერთად და არ ვიცი საით უნდა წავიდე

The Whispering Woods(თავი VIII)

შენი მაგია ახლა არასტაბილურია! და სანამ აფხოი ცოცხალია, მას შენზე მეტი ძალა აქვს!“ თუთამ გადაწყვეტილება მიიღო.

პრობლემები შამპანურთან თავი 1

მაგრამ მართლა შეეძლო კი ერთი ქალაქის ხმაურსა და უცხო ქუჩებს ის ტკივილი აეშუშებინა, რომელსაც გრეისი გულში ატარებდა?… ან იქნებ პარიზი მას ისეთ რამეს უმზადებდა, რაც წარმოდგენაც კი არ შეეძლო?

მიწის ყივილი - თავი I

დემეტრე ალამბარი ოცდაშვიდი წლისაა, მაგრამ მის თვალებში შეიძლება საუკუნის სიმძიმე იკითხებოდეს. მაღალმთიანი აჭარის მთების მკაცრ პირობებში გაზრდილი სახე — გამოძერწილი ცხვირი, გრძელი წამწამები...

შესაფერისი! (ნაწილი 9)

ცას და მიწას შორის, სიცარიელე რომაა, აი ეგ რომ შევავსოთ, იმისთვის შეგვქმნეს ალბათ, ყველაფერი სრული რომ იყოს. თუმცა მგონია, რომ არიან ადამიანები, რომლებსაც არ შეუძლიათ იყვნენ სრული და მთლიანი, მათ აქვთ რაღაც ნაკლი...

თეთნულდს გასძახე 8. მთას ტირილი არ ესმის

- იქნებ იმიტომ რომ ზოგჯერ სხვანაირად არ გამოდის! - დაიღრიალა გაგიმ და ნაბიჯს აუჩქარა. ქარმა ხმები დაფანტა, მაგრამ მათ შორის დარჩა ერთი - მძიმე და ამოუტყუარი: ბრაზი და ტკივილი ერთად. სახლამდე ასე მივიდა - ანა მხარზე გადაკიდებული, ხელებით უღონოდ

გატაცება შეყვარებამდე (სრულად)

და რა შეიძლება დაემართოს ოცდასამი წლის გათამამებულ,სრულიად უზრუნველყოფილ გოგოს,მაშინ როდესაც არაფერი აკლია.ყველაფერი იმაზე მეტი აქვს,ვიდრე საჭიროა.ყველა თავს ევლება და ზედმეტად ნიავიც კი არ ეკარება.