უთქმელი სიტყვების ღაღადი

ყოველთვის, როცა წვიმს, მეჩვენება, რომ წვიმის წვეთები დიდი ხნის წინ სიმწრით ჩაყლაპული, საკუთარი თავისგანაც გადამალული, ცრემლების დაგვიანებული ამოხეთქვა, წვიმის წვეთების ხმა კი ვერთქმული თუ ართქმული, უთქმელი სიტყვების სასოწარკვეთილი ღაღადია.

ლაქებიანი დეტექტივი (ნაწილი 1 სრულად)

- ,,ასე ყველამ ერთიანად როგორ გააფრინეთ, რამეს იღებთ?” - ,,კი, ვიღებთ...“ - ,,მართლა? მეც მასწავლეთ მაშინ, იქნებ როგორმე გაგიგოთ.. ამ ბოლო დროს ყველა ძალიან უცნაურად იქცევით.“

ოიზისი XX

-მოყევი. -არ მინდა. მარიტა დუდღუნებს და ჰუდის სახელოს აწავლებს თითებით. -გთხოვ ბლუმ.

დაბრუნება(სრულად)

-ნუ სულელობ. არსად წასვლას არ ვაპირებ, როგორ შემიძლია შენი მიტოვება? ის წამოჯდა და თვალი თვალში გამიყარა, ჩემს წინ იჯდა, ფეხები გაეშალა და მათში დარჩენილ სივრცეში მოვემწყვდიე. -შენ ჩემი ხმა ხარ- ხელი კისრიდან ხორხზე ამატარა და ტუჩებზე ნელა

მარტო' სული 35 თავი

-განქორწინების საბუთები მოვიტანე, მინდა რომ ხელი მოაწერო -რაა? -ვიცი ახლა ამის დრო არაა, მაგრამ რაც მოხდა მას მერე უფლება აღარ გაქვს რომ... -ნიცა! -თორნიკე!

48 საათი (სრულად)

ნოველაში პროტაგონისტი პეპელაა, რომელიც სოლიფსიზმით იტანჯება და მხოლოდ 48 საათი ცოცხლობს. დროის ამოწურვის შემდეგ, მასთან ერთად კვდება სამყაროც.

ზღვარზე (სრულად)

*** "სიკვდილი მპარავს უახლოეს ადამიანებს... ვინც მიყვარდა, ვისაც ვუყვარდი... და საფლავზე ის რჩება მხოლოდ, და საფლავზე ის დადის მხოლოდ, ვინც გვიყვარდა, ვისაც ვუყარდით..."

ზღვარი (დასასრული)

ლილის ლოდინით მე და მართამ, საკმაოდ დიდი დრო დავყავით გარედ. ჩამოვმჯდარვარ ბარდიულზე და ვცდილობ პატარა გავართო.

დიდი აფეთქება პირველი ნაწილი სრულად

რკინიგზის სადგურზე მივდიოდი და ნერვები დაწყვეტას მქონდა. ჯერ ჩემი ბედი რა ვთქვი და იმ ჩემს დიდ იღბალს ავტომობილის გაფუჭებაც დაემატა. ამიტომ მივდიოდი სადგურზე ბილეთის ყიდვა მინდოდა, რომ თბილისში დავბრუნება მომეხერხებინა.

წარსული წარსულში II (დასასრული)

_წარსული წარსულში დავტოვე და დაგიბრუნდი _თვალთან ახლოს ალუბლისფერ ყვრიმალზე აკოცა სრულიად არეულს _ჩემო მთვრალო ალუბალო