დანაღმული (მერვე ნაწილი)

- ნახე,ამ გულამოსკვნილი ტირილისაგან თვალები როგორ დაგისივდა,_ტკბილი კოცნებით დაუღალავად მიწამლა დაღუდუდებული ქუთუთოები,_უბრალოდ მინდა, ერთი რამ გაიაზრო. წყალსაცავი მნიშნველოვნად ცვლის მდინარის ხეობის ლანდშაფტს. იტბორება და ირეცხება მის ნაპირებთან

ნუ მეთამაშები.! (თავი 14)

-ბექა.-ეხლა ეს იყო რაც ყველაზე მეტად მტკიოდა. -ჩემი ბექა.-თვალები ძლიერად დავხუჭე და აღვიდგინე მისი ღიმილი, შავი ლამაზი თვალები, მისი ძლიერი ხელები ასე რომ მაგიჟებდნენ. -ღმერთო ნუთუ ასე უნდა მომხდარიყო. ნუთუ ეს ყველაფერი დავიმსახურე. ეხლა როგორ

მერე არ მკითხოთ

ღმერთს გეფიცები მხოლოდ იმას ვითხოვ რომ ეს ყველაფერი დამთავრდეს. მერე არ შემომჩივლოთ რუსუდან ეს რატომ გააკეთეო? რატომ? რატოომ?

*სისხლიანი პაემანი* (დასასრული)

პედლებს მიაწვა და მთელი სისწრაფით გავარდა მთაწმინდისკენ. სახლის მიმართულებით ჩამწკრივებულ ლამპიონებს გახედა,სადაც მაღალი იარაღიანი ტიპები ამშვენებდნენ გვერდი-გვერდს,შესასვლელთან კიდევ ორი ახმახი იდგა,ლაპარაკობდნენ ერთმანეთში და რაღაცაზე

უნებლიე შეცდომა (18 თავი)

-აქ რა გინდათ ხალხო? -გაიგებ_თვალი ჩაუკრა ლილიამ და ხელი უბიძგა -აი თქვენი ნომერია წამოდით. -გიმენთ, რით შემიძლია დაგეხმაროთ?_ღიმილით მიმართა თანამშრომელმა სკამზე ჩამომჯდარ გოგის, რომელიც საბუთების ამოღებით იყო დაკავებული.

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.მეორე ნაწილი თავი 5

-გაგიბრაზდები კი არა წელში უნდა გადაგამტვრიო,მაგრამ რა ვუყო მართას პარალიზებულ ქმარს ხომ არ უყურებს ცხოვრების ბოლომდე.იდიოტო,რატომ არ მითხარი რას აპირებდი. -ვერ ვიჯერებ,არ მჯერა რომ შენ არაფერი არ იცოდი.უთხრა გაოცებულმა გიორგიმ ლუკას.

სარკე(თავი IV

როგორც ჩემი გარშემომყოფები ამბობენ, მე გრძნობებისა და ემოციების ადამიანი ვარ. ჩემს სამყაროში არსებული ყველა რაციონალურობა, ფორმულა და წესი უმეტესწილად ჩემი გულის ძახილს ემორჩილებოდა და, ამიტომაც, სამსახურის დატოვება გადავწყვიტე.

სხვისი შვილები (II)

უჩვეულოდ სასიამოვნო სუნმა გააღვიძა. თვალების გახელისთანავე დემეტრე დაინახა, რომელიც უშედეგოდ ცდილობდა გაჯიუტებული ალექსანდრე ანას სიახლოვიდან მოეშორებინა, ის კი გამწარებული მიბობღავდა საწოლის ბოლოდან ანასკენ და რამდენჯერაც მამა უკან დააბრუნებდა

არარსებულის არსებობა [ სრულად ]

-დაიკო გარეთ წვიმს -მითხრა პატარამ, მე უბრალოდ გავუღიმე და თავი დავუქნიე -იცი რა? შეგიძლია ფანჯრიდან გაიპარო -მითხრა მან რამაც ძალიან გამაკვირვა -გავიპარო? -კი გაიპარო, რომ გავალ კარი ჩაკეტე და მე დედას ვეტყვი, რომ ძალიან გეწყინა და დილამდე

როგორ შემიყვარდა კრიმინალი VIII თავი (ნაწილი II)

-სად მივდივართ?- უკვე მესამედ იკითხა ნიამ და მოუთმენლად გადახედა საჭესთან მჯდარ მეტრეველს - ხომ გითხრი.. სურპრიზია - მეთქი! -გაუცინა გიორგიმ, ისე რომ საჭისთვის თვალი არ მოუშორებია