სიმარტოვე 2

ამ სიტყვების თქმა და გიოს ჩახუტება ერთი იყო მეც მოვეხვიე ძლიერაად ამასობაში მისი სასმლის სუნი ვიგრძენი და ცოტა არ იყოს შევწუხდი,არაფერი არ მიკითხავს,ცივი აბაზანა მოვუმზადე ლოგინი გავუშალე და

მდუმარე სასტუმრო - შეთქმულება (თავი 15)

ბიბლიოთეკა პირველ სართულზე იყო. ეს გახლდათ საკმაოდ დიდი დარბაზი, რომლის ყველა კედელთან ჭერამდე აღმართული ხისთაროიანი კარადები იდგა. ლამპიონის მსგავსი ჭაღები იდუმალ და მისტიკურ განათებას ქმნიდა.

მარადიული მონატრება ხარ მისი ნეკნის. (თავი 6)

დიდ ორ სართულიან სახლს მივუახლოვდი, შორიდან ვუყურებდი დედა როგორ უვლიდა ბაღს, მამა იქვე სავარძელში იჯდა და ხან დედას შეავლებდა თვალს მომღიმარი ხან ისევ თავის ლეპტოპს სერიოზული სახით დააკვირდებოდა.დედას თამო ჰქვია, თავის ასაკთან შედარებით მშვენივრად

უმნიშვნელო საჭიროება

ადამიანი ამის გარეშე ვერ ცხოვრობს.თუ ცხოვრობს,მაშინაც თავს ისე გრძნობს,თითქოს ცარიელი ადგილი აქვს სულში და აუცილებლობა აქვს,რომ რაიმეთი შეივსოს.არ აქვს მნიშვნელობა ..კარგი რამ არის ეს ფანტაზია.საკმაოდ მომგებიანიც,შეიძლება ითქვას.ჩვენს ფანტაზიაში

მე დედამიწა უარვყავი ...

უამინდობის შემოჩვეულ უღმერთო დარში, გზაზე გიპოვე... ნაგლეჯ-ნაგლეჯ ეყარე ქუჩებს. მე დედამიწა უარვყავი და მარტო დავრჩი, ვერ შევეფარე საიმედოდ გრძნობების ბუდეს.

როგორ დარჩე ძლიერი. (1)

ნუ დაიწყებთ რამე გამორჩეულის ძებნას ჩემს უაზრო ცხოვრებაში თორემ იმედი გაგიცრუვდებათ და იუპიტერიდან მიწაზე დანარცხება მოგიწევთ. თათა მქვია და ვატარებ გვარს, რომელიც ყველაზე უფრო მიღვივებს წარსულის ლანდებს, გვარად ჩარკვიანი ვარ. ალბათ სვანი, რომ არ

ქარის მოტანილს ქარი წაიღებს სულ...(თავი 6)

-ყველა ანალიზი ჩავატარეთ რაც საჭირო იყო, მოუფრთხილდით კიდევ ასეთ ძლიერ თავის დარტყმას შეიძლევა ვერც კი გადაურჩეს ჯერჯერობით ანალიზებზე არაფერი ჩანს და შეგიძლიათ დღესვე წაიყვანოთ თუმცა არანაირიი დატვირთვა -თქვა ექიმმა და პალატიდნა გავიდა -გესმის

სამაგიერო - III თავი -

ალბათ გაინტერესებთ ვინაა ეს ნიკა არაგველი. ვინ არის და გიო მამასახლისის გარეგნობის მფლობელი. მთელი ღამე გადავტყავე ფეისბუქი, როგორ არ ვეძებე, ბოლოს ჩემ ნაცნობ “კომპიუტერშიცას” ვკითხე და თურმე სულ მარტივად შეიძლებოდა ამ ბიჭის პოვნა. გუგლის სურათების

ჩვენ შევქმენით ჩვენი ბედნიერი მომავალი (დასასრული)

ალექსანდრე გამოწერეს საავადმყოფოდან.არვ მიფიქრია ეს ბუშტებით და აყალ მაყალით შეხვედრა,მაინც ვიცოდი რომ ვერაფერს მიხვდებოდა.ეს კიარა რომ მოგვყავდა სახლში იმას გვეკითხებოდა თქვენ ვინ ხართ და რატომ მიგყავართო.ჩემი სახელიც კი არ ახსოვდა...არც

ერთხელ და სამუდამოდ

წუხანდელი დღის მიუხედავად, დილით ადვილად გავიღვიძე. საათს დავხედე და ჯერ კიდევ შვიდი საათია. მსუბუქად ჩავიცვი და სახლის დათვალიერებას შევუდექი. უკანა ეზოში აუზი ჰქონიათ. ოთახში ავედი, გამოვიცვალე, პირსახოცს ხელი დავავლე და უხმოდ ჩავედი. გარეთ გავედი