გრძნობებთან ჭიდილი {11თავი}

-როდემდე უნდა დაგემალა?გეკითხები?რატომ არ მითხარი?თუ გეგონა მოგატყუებდი?!არ გჯეროდა,ჩემი არ გჯეროდა არა?გეგონა ისევ იგივე დავრჩი.მეგონა ყველაფერი აგიხსენი და გითხარი,თუ რატომ მოგატყუე.თურმე რა ხდება-ირონიულად ჩაიცინა-მართალი ვარ,შენ მე არ მენდობი

ბაბაიაგა თავი 1

ცოტა არ იყოს შემეშინდა როგორ უნდა მოვახერხო ნეტა ამ სიმპათიური ბიჭია დაბმა და ინტერვიუს ჩამორთმევა მითუმეტეს დასანახავად ვერ იტანს ჟურნალისტებს. -აუ ბაბი რა დაგერხა

გოგონა ნიღბით [ნაწილი მეოთხე]

გასაგებია, არ იცოდი, არაფერს ვამბობ, შევეგუე ისედაც გულის გატეხვებს, პირველი არ ხარ. ამოიხვნეშა და ყავა მოსვაა. ერთადერთზე რაზეც ვოცნებობდი ის იყო, რომ მარი მალე მოსულიყო და ნიკასთან მარტო ლაპარაკი შემეწყვიტა... მთრგუნავდა მასთან ასე ახლოს ყოფნა,

უსათაურო(საცდელი თავი)

გამარჯობათ,დავწერე საცდელი თავი ისტორიისა რომელიც არის 23 წლის ყოფილ ნარკომან გოგონაზე.. მაინტერესებს ღირს თუ არა გაგრძელება და რას მირჩევდით.

მივიწყებული გრძნობა (მეხუთე თავი)

მას შემდეგ რაც ყველაფერი გავიაზრე და ჩემი სასოწარკვეთის მიზეზიც დავადგინე,ვცდილიბდი გიორგის აღარ გავკარებოდი.არ მინდოდა თავი უსაფუძვლოდ დამეიმედებინა თუმცა ეს არც ისე ადვილი იყო.მინდოდა ეს თუ არა,მისი ნახვა მაინც ხშირად მიწევდა.

პაპასკირი და ბაბუციძე 19

-ნუ ყვირი.-არ მცემ ხმას ყურადღებასაც არ მაქცევ და რა ვქნა აბა. -გადმოდი და შედი სახლში საჭმელს გამოვიძახებ.-წეღან შენ არ იყავი რო ილუკმებოდი?-რო ვნერვიულობ ბევრს ვჭამ და ის რაც ვჭამე არ შემერგო

ბნელი ლორდი [ნაწილი 6]

თვითმფრინავში ყოფნისას უამრავი საინტერესო რამ შევიტყვე,ინგლისის ტერიტორიაზე ადამიანი უძველესი დროიდან იყო დასახლებული, აქ ადამიანის აქტიური დასახლება 35,000 ათასი წლის წინ დაიწყო. ქვეყნის სახელწოდება

გაბრიელ ლიპარტელიანი (სრულად)

დრო, დრო და ისევ დრო... ეს ის უკიდურესობაა, როდესაც ვერასდროს ვერაფერს ვერ გაექცევი და ვერც დაემალები... მის მარწუხებში ხარ მოქცეული და უბრალოდ ეძებ შესაფერის მომენტს, რომ გაიქცე მაგრამ დადგება კი ეს დრო??

წამის მეასედი (თავი 21)

წამოხვალ?-დღეს აქ დავიძინებ.-ვუთხარი და ბიძაშვილს კიდევ ერთხელ მოვეხვიე.თავი 21-ეს რა გაცვია?-მკითხა ლიზამ როგორც კი ნოე ოთახიდან გავიდა. -ნოეს მაისურია.-ისე ავიჩეჩე მხრები თითქოს ყოველდღე მისი

სევდა

როგორ დავიღალე ასე უმწეობით,თითქოს მიმატოვა ყველამ.დარდი არ მეშვება, ოცნება გააქრო,გულიც დარდისგან ღელავს.სული ავსებულა კვლავ მწარე ფიქრებით, თვალზე აკიაფდა ცრემლი.მწარე რეალობამ თითქმის გადამძალა,