მომეცი ხელი ...6...

დატოვებულ გრძნობაზე რა აზრის ხარ ცის?-ცოტა ხნის შემდეგ, ისე სევდიანდ მკითხა, დავიბენი -ვერ გავიგე... -აი ხომ მიდიან და ტოვებენ. რა აზრის ხარ. -არ ვიცი ნიკა... გააჩნია წასვლის მიზეზს, სურვილს, სიყვარულს... იმ მონატრებასაც გააჩნია მისი წასვლით რომ

ვინუჟდენში დაქორწინებულები 4

ნელ-ნელა რიტმულად დავიწყე სუნთქვა. ალექსს სასიამოვნო ოდეკოლონის სუნი ასდიოდა. მისი სხეულის სითბოს ვგრძნობდი და უფრო მჭიდროდ ვეკვროდი. როგორც არ უნდა მეცადა, ქუთუთოებს წინააღმდეგობას ვეღარ გავუწევდი. ალექსის ნაზი სუნთქვა ვიგრძენი შუბლთან და მივხვდი,

ღამის აჩრდილი (1თავი)

მზე მიცნობს მე,მაგრამ მთვარემ იცის ყველაფერი ჩემ შესახებ.მიცნობს იმაზე უკეთ ვიდრე მეგობარი,იცის ყველა საიდუმლო და წვრილმანი.იცით რატომ? რადგან მან იცი საიდმულოების შენახვა და არასდროს გაანდობს ჩემ ნათქვამს უცხოს თუ ნაცნობს.ამიტომ,მიყვარს ღამის

მართალია მე გიჯი ვარ 5

არ შევიმჩნიეთ მათი სიცილი, თიკო კი უკვე თავის ბიჭს მიესალმა, ლექცია დაიწყო, მიყვარს ამ ქალის მოსმენა ისე საინტერესოდ ყვება თან მთელი გრძნობებით და სხეულით ატარებს ლექციას როგორ შეიძლება ვინმემ არ მოუსმინოს. -ეშმაკუნა ხომარ მოიწყინე.-არ დამაცდის ახლა

ცხოვრება ახალგაზრდების წესებით [3]

ჰო მაგრამ გერმანიაში რომ მივდივარ, დაგავიწყდა? მაგდენ ხანს ჰომ არ გაჩერდები კატოსთან? თან შენს ძმასაც ვერ გავუშვებ მარტო. რა ვიცი კიდევ რას დააშავებს...-დედას პასუხმა დამადუმა. მართალი იყო...ყველაფერი ერთმანეთში გადაიხლართა. -აუუუუ....კარგი,

დვალიშვილი & ახვლედიანი {4}

საღამო ძალიან კარგად გავატარეთ. ხშირად ვგრძნობდი ლაშას დაჟინებული მზერას მაგრამ ყველანაირად ვცდილობდი ყურადღება არ მიმექცია. გვიან დავიშალეთ. სახლში მივედი თუ არა დასაძინებლად დავწექი... მაგრაამ ალბათ თქვენც ხვდებით ხომ რომ ეხლაც არ

ფიქტიური ქორწინება თავი 2

- ძალიან მიხარია არ მჯერა რომ დედა უნდა გავხდე. სულელივით წამოიყვირა თათამ. -აუუ რაღაცა აქ ცუდი სუნია.თქვენ ვერ გრძნობთ? ყველამ თავი გავაქნიეთ უარის ნიშნად. კიდევ კარგად დაყნოსა და დაასკვნა. -ანას სუნამო არ მომწონს. აქამდეც საშინელი იყო მაგრამ ახლა

პაპასკირი და ბაბუციძე 3

-ანუ ? -ანუ ზოგჯერ პაციენტს უბრალოდ მიზეზი სჭირდება გაღვიძებისთვის მეტი არაფერი, რაღაც რის გამოც ბრძოლა ენდომება. ისევ იმედიანი თვალებით მიაჩერდა ექიმი ბიჭებს და კლინიკს თეთრ კედლებში გაუჩინარდა. ბიჭებმ,ა ვერაფერი გაიგეს მისი ნათქვამიდან , ან

დვალი და დადიანი? არ მჯერა?! (თავი 11)

ალექსანდრე ნერვიულად დადიოდა, არ იცოდა რა ხდებოდა, მალევე ექიმიც გამოვიდა და ალექსანდრეც წამში მასთან გაჩნდა.-ექიმო როგორ არის ჩემი ცოლი?!-იკითხა ანერვიულებულმა ალექსანდრემ.-დამშვიდდით

მოურჯულებელი თავი 7

-მაპატიე, მაშინ რომ გაგარტყი, - ამოილაპარაკა ჩახლეჩილი ხმით და ბიჭს თაფლისფერი თვალებით ახედა.-ჩავთვალოთ, რომ არაფერი მომხდარა, - გაუღიმა რეზიმ და სახეზე ჩამოყრილი თმა ყურს უკან გადაუწია,