ერჯერადი სტუმარი 18+ (თავი 10)

მართალია დილით ქუთუთოების გახელა არც მიფიქრია, მაგრამ მივხვდი, რომ ჩვენს საწოლში ვიწექი, მისი სურნელი არ მცემდა, ანუ მარტო ვიყავი. რატომღაც აი ის სიმღერა გამახსენდა ფიფქიაში, ჯუჯები რომ წერაქვებს იქნევენ და „ჰეი ჰოო“-ს მღერიან და წარმოვიდგინე რომ იმ

მოურჯულებელი დასასრული

-ისე, სადაა შენი ლიკუნა? - თვალი დარბაზს მოავლო რეზიმ და მერე ისევ ცოლს დააკვირდა, - მეჯვარედ ეგ არ გინდოდა? -მინდოდა, მაგრამ აღმოჩნდა, რომ თორნიკეს ჩემზე მეტად უნდოდა და გადავიფიქრე.

კატოსთვის

-ასე შემიყვარდები-მეუბნება და საწოლიდან დგება. -ასე როგორ?-ვუღიმი. -აი, მაგ ღიმილით-თავადაც ეღიმება.

ფიქტიური ქორწინება თავი 4

-ისედაც საკმაოდა გაღვივებული. მოულოდნელად ლიფტი დაიძრა და ჩვენ სართულზე გაიღო. საბედნიეროდ. -ღამემშვიდობისა ტკბილო. ლოყაზე ნაზად მაკოცა და უკან დაიწია. შემდეგში გეტრებს მიხედე. უნებურად გამეღიმა. კიდევ დაიწია და ფოსოზე მაკოცა. კარზე დავაკაკუნე. კარი

გემრიელი ტაკო

-ვაიმე, ბოდიში ხომ მოგიხადეთ? -ბოდიში? არა, თავის მართლებას შეეშვი, დარწმუნებული ვარ იცოდი რომ მე ვიყავი შესული და სულაც, ყველაფერი განძრახ გააკეთე. თუ ასე ძალიან გინდა ხელს არ შეგიშლი. -მითხრა მამაკაცმა, პირზე ხელი ამაფარა და კაბინაში შემათრია.

უსასრულობამდე მეყვარებით (სრულად)

იქ გაარძელა ჩემი კოცნა წელზე ხელი შემომხვია და ნაზი მოფერება დამიწყო თავი სიზმარში მეგონა მერე გავჩერდით აღარ მკოცნიდა მაგრამ მის ხელებში მომაქცია და ძალიან ძლიერად მეხუტებოდა ძალიან ძლიერად...

ცუდი ბიჭების სასტავი (თავი მეექვსე)

ყველაფრის მიზეზი ქონია დემეტრეს და არ ვიცოდი რა დებილი ვარ-დავიწყე ღრიალი. ნუცის გაფითრდა, ასე ბოლოს მაშინ დამემართა როდესაც თოკას მანქანა დაეჯახა მეტჯერ ასეთ ისტერიკაში არ ვყოფილვარ. ნუციმ დამაწყნარებელი დამალევინა და დაახლოებით ნახევარ საათში მის

ცხოვრება ახალგაზრდების წესებით [დასასრული]

-პაციენტი გონზეა, მაგრამ მალე კიდევ ერთი ოპერაციისთვის უნდა მოვამზადოთ. თუმცა, შეგიძლიათ მანამდე მოინახულოთ... თავი ჩავხარე. რა თქმა უნდა მე ვერ ვნახავდი და ამაზე წუწუნს არც ვაპირებდი. ისე საშინლად მოვექეცი...თან ისედაც მოკლე დრო ოჯახის წევრებისთვის

არასდროს გინანებ... (IV ნაწილი )

წყალი დავლიე. ცივმა წყალმა გამომაფხიზლა. ჩავფიქრდი იქნებ დამესიზმრა,მაგრამ არა,ეს სიზმარი არ იყო.ეს ჩემი რესლობა იყო. მე შვილს ვატარებდი სხეულით, ჩემი და თორნიკეს შვილს. ამას ვერც კი წარმოვიდგენდი

20 წამი (1)

-გახსოვთ , კატომ მანანას სკამზე ჭიკარტები , რომ დაუდო და დირექტორთან, რომ ჩაიყვანეს და დირექტორი ლომაიამ ქართულის კაბინეტში ჩაკეტა?-იფხრიწებოდა სიცილისგან მიშო და სხვებიც აყოლილები