მარიონეტი (ოცდამერვე თავი)

- როგორც უკვე აღვნიშნე, წითელი, სამგზავრო იკარუსის ტიპის ავტობუსები გზის გასწვრივ, ერთ მწკრივად განლაგებულნი ელოდნენ მგზავრებს. როგორც უკვე აღვნიშნე, ორ ჯგუფად გაგვყვეს. უკვე გადაწყვეტილი იყო, პირველ ეტაპზე ვერტმფრენები გაფრინდებოდნენ, მათი

ცუდი ბიჭების სასტავი (თავი მეხუთე)

ნაჩხუბრები ხართ-დაასკვნა ნუციმ -საიდან გამოიცანი? -იმნაირი თვალებით გიყურებს-გაეცინა ნუცის და ჩვენთან მოახლოებულ ბექას გახედა, ხო ბექას იმ სასტავიდან -გამარჯობა ლამაზო შეიძლება შენი გაცნობა?-იკითხა ბექამ და თავისი მწვანე თვალები ნუცის შეანათა

მოურჯულებელი თავი 15

-ანასტასიასთან ვარ, - დაილაპარაკა ქალმა თავისი წკრიალა ხმით და კარში გაჩხერილ ორმეტრიან ბიჭს შეაცქერდა, - იმედია, სახლშია. -ანასტასიასთან? - გაიოცა თორნიკემ და უკან გაიწია, - კი, აქააა. შემოდი, თორემ სულ გაიყინები.

მწვანეთვალება დემონი,ნაწილი 2 თავი 10

ცადე შენ..გამოეკიდა ცოლს და ერთAდ გაგორდნენ თოვლში.აქეთ დემეტრე და ნინა იყვნენ ერთ ამბავში იქით ანა და მიშო და ერთმანეთს არ აცდიდნენ,მერე შეჯიბი განართეს რომელიც ბიჭებმა მოიგეს,აბა ამხელა ვაჟკაცების წინაშე ეს სიფრიფანა გოგოები რას გახდებოდბნენ,უკვე

ღმერთი მოკვდა

- ღმერთი მოკვდა - დავიჩურჩულე და ჭექა-ქუხილის მოლოდინში თვალები დავხუჭე. არაფერი არ მოხდა. ზეცა თურმე არ ჩქარობდა ჩემს დასჯას.

მე შენ მიყვარხარ რომ, წვიმს კი არა მთელ სამყაროზე მეტად (2)

კარი დედამ გამიღო და როგორც ყოველთვის იმწამიდანვე ლაპარაკი დაიწყო - სად გაქვს ნენე ტელეფონი გეგამ მილიონჯერ დარეკა ჩემთან - მხოლოდ ახლაღა გამახსენდა მობლური რომელზეც ხმა მქონდა გამორთული, დავხედე გეგას 27 გამოტოვებული ზარი კარგს არაფერს უნდა

წვიმაში მოხეტიალე*

გაყინული ცივი თვალები არა?! ფიფქებს ვამსგავსებდი რომელთა დაცემაც ჩემს კანზე მგვრიდა იმის შეგრძნებას თითქოს ის ჩემთან იყო. გარეთ ისევ თოვდა,ფანჯრის რაფაზე ჩამოვჯექი და ჰორიზონტს დავუწყე მიშტერება,ვრცელ,უკიდეგანო ჰორიზონტს რომელსაც დასასრული არ

ერთი ნახვით შეყვარება (თავი2)

__თქვენ ჩემი შეკითხვა ალბათ სწორად ვერ გაიგეთ?მე არ მიკითხავს თქვენი სახელი, მე გკითხეთ თუ რას შეუკვეთავდით__გაბრაზებულმა ვუთხარი "ქერას" როგორც ჩანს დამიანე ჰქვია... ხმის ამოღება არ ვაცალე ისე ვაქციე ზურგი, ახლა უკვე მის ძმაკაცებთან გადავედი იმავე

ფიქტიური ქოწინება თავი 3

-თან სიცივეში უფრო ლამაზები გამხდარან. სულ დამავიწყდა რა ფორმაში ვიყავი, ისეთი თხელი პიჟამა მეცვა.. ლოყები ამიწითლდა. ინსტიქტურად მკერდზე ხელი მივიფარე და ოთახში შევბრუნდი. ვისღა ახსოვდა მზის ამოსვლა. აივნის კარი საგულდაგულოდ ჩავკეტე და საწოლში

რატომ მე?! (2 თავი)

იმდენად დაბნეული ვიყავი არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა საკუთარ, თავს სარკეში ვუყურებ და ჯერ კიდევ ვერ ვიაზრებ, რომ ეს მევას. სახეზე სწალი შევისხი და ამ დროს კარების ხმაც გავიგე. სიყვარულს ისეთი სათვალე უკეთია, რომლითაც სპილენძი ოქროდ გეჩვენება, სიღარიბე