ARASDROS GINANEB... (II ნაწილი)

მოყოლას ცოტა შორიდან დავიწყებ.8 წელია ჟურნალისტი ვარ. კარგი ანაზღაურება მქონდა ყველგან სადაც ვმუშაობდი. მარტო ვცხოვრობ წლებია.დამოუკიდებელი ცხოვრება, ჩემი ცხოვრების მთავარი დევიზია.

მართალია მე გიჯი ვარ 8

-მიდი და გეტყვი. -შენ თვითონმოდი. -არა შენ მოხვალ. -არმოვალ -მოხვალ. -არა. -კაი წავედი მაშინ.-ფეხზე ადგა და მეც სწრაფად წამოვხტი. -არწახვიდე. -რატომ?

ის და მე?

გამარჯობათ მე ევა აბაშიძე ვარ:ვსწავლობ მეთერთმეტე კლასში,ვარ მაღალი,მწვანე თვალება და შავგვრემანი.მყავს ძმა დემეტრე,ჩემზე ერთი წლით დიდია,ერთ სკოლაში ვსწავლობთის ის არის,ჩემზე ერთი თავით მაღალი,

მარიონეტი (ოცდამერვე თავი)

- როგორც უკვე აღვნიშნე, წითელი, სამგზავრო იკარუსის ტიპის ავტობუსები გზის გასწვრივ, ერთ მწკრივად განლაგებულნი ელოდნენ მგზავრებს. როგორც უკვე აღვნიშნე, ორ ჯგუფად გაგვყვეს. უკვე გადაწყვეტილი იყო, პირველ ეტაპზე ვერტმფრენები გაფრინდებოდნენ, მათი

ცუდი ბიჭების სასტავი (თავი მეხუთე)

ნაჩხუბრები ხართ-დაასკვნა ნუციმ -საიდან გამოიცანი? -იმნაირი თვალებით გიყურებს-გაეცინა ნუცის და ჩვენთან მოახლოებულ ბექას გახედა, ხო ბექას იმ სასტავიდან -გამარჯობა ლამაზო შეიძლება შენი გაცნობა?-იკითხა ბექამ და თავისი მწვანე თვალები ნუცის შეანათა

მოურჯულებელი თავი 15

-ანასტასიასთან ვარ, - დაილაპარაკა ქალმა თავისი წკრიალა ხმით და კარში გაჩხერილ ორმეტრიან ბიჭს შეაცქერდა, - იმედია, სახლშია. -ანასტასიასთან? - გაიოცა თორნიკემ და უკან გაიწია, - კი, აქააა. შემოდი, თორემ სულ გაიყინები.

მწვანეთვალება დემონი,ნაწილი 2 თავი 10

ცადე შენ..გამოეკიდა ცოლს და ერთAდ გაგორდნენ თოვლში.აქეთ დემეტრე და ნინა იყვნენ ერთ ამბავში იქით ანა და მიშო და ერთმანეთს არ აცდიდნენ,მერე შეჯიბი განართეს რომელიც ბიჭებმა მოიგეს,აბა ამხელა ვაჟკაცების წინაშე ეს სიფრიფანა გოგოები რას გახდებოდბნენ,უკვე

ღმერთი მოკვდა

- ღმერთი მოკვდა - დავიჩურჩულე და ჭექა-ქუხილის მოლოდინში თვალები დავხუჭე. არაფერი არ მოხდა. ზეცა თურმე არ ჩქარობდა ჩემს დასჯას.

მე შენ მიყვარხარ რომ, წვიმს კი არა მთელ სამყაროზე მეტად (2)

კარი დედამ გამიღო და როგორც ყოველთვის იმწამიდანვე ლაპარაკი დაიწყო - სად გაქვს ნენე ტელეფონი გეგამ მილიონჯერ დარეკა ჩემთან - მხოლოდ ახლაღა გამახსენდა მობლური რომელზეც ხმა მქონდა გამორთული, დავხედე გეგას 27 გამოტოვებული ზარი კარგს არაფერს უნდა

წვიმაში მოხეტიალე*

გაყინული ცივი თვალები არა?! ფიფქებს ვამსგავსებდი რომელთა დაცემაც ჩემს კანზე მგვრიდა იმის შეგრძნებას თითქოს ის ჩემთან იყო. გარეთ ისევ თოვდა,ფანჯრის რაფაზე ჩამოვჯექი და ჰორიზონტს დავუწყე მიშტერება,ვრცელ,უკიდეგანო ჰორიზონტს რომელსაც დასასრული არ