დრო! თავი 16

მამაკაცს გახედა უცებ ბაგეები ერთმანეთისთვის ინსტიქტურად დაეშორებინა და საშუალო ზომის ლამაზ ტუჩებზე გადასმულმა "ბლესკმაც" უცებ დაიწყო ბზინვა, - უნდა გავიდე თქვენ აქ დარჩებით? კითხვა დასვა და თან ჩანთაც გადმოიღო,

განსაკუთრებული შეცდომა (ნაწილი 4)

იმართლა ბიჭმა თავი ნამდვილად უშედეგოდ, რადგან მე ვუსმენდი თუ როგორ სცემდა დათი ბიჭს, რომელიც ცოტა ხნის წინ მეხებოდა. მესმოდა როგორ სცემდა დათი და თან აგინებდა ბიჭს.თვალები დავხუჭე და სხეულს უფლება მივეცი ბოლომდე გათიშულიყო, რადგან არაფრის აღარ

ხმა არსაიდან ( 3 )

- ვკვდები, -ამოვიხრიალე და თვალთ დამიბნელდა, -დამეხმარე ვკვდები, -უკვე სანახევროდ გონდაკარგული მას ვთხოვდი დახმარებას ვინც ცოტა ხნის წინ ჩემს სიკვდილზე საუბრობდა აუღელვებლად...

ერთხელ...(18)

ალექსანდრე მეორედ ამ ტკივილის გადატანას ვეღარ გაუძლებდა,მაგრამ როდესაც ატირებული ევა დაინახა, მიხვდა,რომ ყველაფერი სიმართლე იყო.პალატაში შევიდა თუ არა,თავი ვერ შეიკავა,კართან ჩაიკეცა და ხმადაბლა აქვითინდა.

კომეტები კურსს არ იცვლიან (სრულად)

-მას ჰგონია, რომ ასე დაგიცავს და ნაკლებად დაიტაჯები. Კარგად ჯერ კიდევ ვერ სცნობს ადამიანურ ემოციებსა და განცდებს, არამიწიერია, თავისებურად უყვარხარ.

სტოკჰოლმის სინდრომი, ეს სიყვარული არ არის (სრულად)

როცა ადამიანისგან მხოლოდ ერთი ცრემლიღა დარჩები, თავს სიყვარულით ნუ გაიმართლებ!

ვნებიანი ლექტორი (ნაწილი 1) +18

შეგიძლია ჩაიცვა და წახვიდე მძღოლი დაბლა გელოდება,იმედია საკუთარი სახლის მისამართი მაინც გახსოვს,შემდეგში ისწავლი ალბათ რომ შენი და სასმლის ურთერთობა არც თუ ისე სახარბიელოდ მთავრდება-მეუბნება ირონიულად და ოთახს ტოვებს.

ყალბი ადამიანები

დავიწყებ იმით, რომ იდეალური ადამიანები არ არსებობენ, არ არსებობენ იდეალური მეგობრები, სიყვარული, დედობა, და-ძმა. უბრალოდ, მრავალი ცხოვრებისეული გამოცდილების გამო, ადამიანებმა დაკარგეს რწმენა იმ იდეოლოგების მიმართ, რომლებიც სულში მქონდა.

განსაკუთრებული შეცდომა (ნაწილი 3)

გოგოებმა ეგრევე შეგვამჩნიეს და უხეში, დამცინავი სახეებით გვიყურებდნენ. ბოლოს იმდენად მივუახლოვდით მაგიდას რომ თამაშში გართულმა დათიმაც შეგვამჩნია. - ნუციკო მოვიდაა თქვა გახარებულმა და ჩემსკენ წამოვიდა. მომიახლოვდა და ჩახუტებას აპირებდა. მე ნერვები

ჩუმი სამყარო

- არავინ არის? ამოვთქვი შიშით და მხოლოდ ახლაღა იგრძნო სხეულმა სიცივე, სველი ტანსაცმელი სხეულს ზედ ცივად ეკვროდა, შიშის კანკალს სიცივის კანკალი ერწყმოდა და სხეულთან ერთად კბილებიც მიკაწკაწებდა, ელვის შუქზე თუ გამოჩნდებოდა ქოხში ნივთები, სიჩუმე იყო