დრო! თავი 37 (დასასრული)

იმიტომ რომ მინდოდა კმაყოფილმა გასცა პასუხი თეოდორეს კითხვას ისე ააქნია ფეხები ბავშვივით - ყველაფერს აკეთებ რაც გინდა? - არა - აბა მაინდამაინც ეგ რატო გააკეთე? - იმიტომ რომ გამეკეთებინა ის რაც მინდა, - და რა გინდა?

შენზე უფროსია,არ შეეფერებით (დასასრული)

-გეყოფა ასმათი, უკვე მაღზიანებ . წყობიდან ნუ გამოიყვან ,ცუდად დაამთავრებ დედა! ცუდად! -შეხედე ამ ლაწირაკს მემუქრება კიდეც,ამ მაიმუნის იმედი აგქვს რო დაგიცავს, თუ წაგავლე ხელი ნაწილებად გაგგლეჯ ტაისია - ყვიროდა ქალი, მის სიტყვებზე ტაისიას სიმწრის

შენზე უფროსია,არ შეეფერებით (თავი 9)

- მამა მშვიდობაა? რა სახე გაქვს -მამი არ მინდოდა რო დღევანდელი დღე ჩამეშხამებინა ,მაგრამ სხვა გზა არ მაქვს უნდა გითხრა რა -მშვიდობაა სიმამრო ? - მშვიდი ტონით მიმართა ანდრონიკემ -კაროჩე დედაშენს ველაპარაკე,გაგიჟდა გადაირია.მაგრად ვიჩხუბეთ და

დაცემული ანგელოზები თავი2 (ნაწილიI)

-რამდენი წლის იქნებოდა - მეკითხება ხმადაბლა -ათი წლის - ვპასუხობ ძლივს გასაგონად -შენ როგორ ფიქრობ რატომ? - მეკითხება და სანთებელას ხელში ათამაშებს. -ამბობენ ანგელოზები ღმერთს თავისთან მიჰყავსო.. ზედმეტად კარგი იყო იმისთვის, რომ ასეთ სამყაროში

შენზე უფროსია,არ შეეფერებით (თავი 8)

-ჩემო სიმპატიურო , ვისიხარო შენო - პატარა ბავშივით წაეკეკლუცა კატო სანდროს -ოჰ ჩემი უფრო სიმპატიურია - მიეხუტა ნატალია გიორგის -ღმერთო ჩემო თავი ბანკეტზე მგონია , ჩემს მამაკაცზე ტრაბახიც არ მჭირდება - ამაყად განაცხადა ტაისიამ და მისი სილამაზით

მიდის ეს დრო...

მიდის ეს დრო და თან დამაქვს ფიქრები, ვერ ვიტევ ამდენს ვეღარ ვმშვიდდები.

წითური და პოლიციელი 5

- არანორმალურო, რო გირეკავ და გწერ სად გიგდია ტელეფონი? რა მოხდა? კარგად ხარ? რატო ტირი?- დემეტრე იყო, გაოცებული უყურებდა თეკლა აქოშინებულ ყიფიანს, რომელიც თან ცრემლებს უწმენდდა და თან უბრაზდებოდა.

ჩვენი ეგრეთ წოდებული ცხოვრება (ისტორია IV სრულად / დასასრული )

" მე მოგცემ ჩემს ხმას, სუნთქვას და თვალებს, სხვა არაფერი არა მაქვს მეტი. მე მოგცემ ჩემს გულს, თუკი შენს ხელებს ძალუძთ ატარონ შიშველი ცეცხლი. მე მოგცემ ჩემს ფიქრს, თუკი შენს სხეულს არ დაღლის მძიმე, ვეება ფრთები..."

შენზე უფროსია ,არ შეეფერებით (თავი 7)

-დედა რისთვის მირეკავ? -უკვე მოგბეზრდი? რანაირად იქცევი, ერთი სიტყვა არ დაასველე რო მიდიოდი, მამაშენთან კარგად იჭორავე -ვთიშავ დედა ! გაბრაზებულმა დაკიდა ყურმილი და ანდრონიკეს არაფრისმტქმელ მზერას გაუსწორა თვალი -ცუდად ნუ გაიგებ ამ ‘’ფულიანი

"შემოჭრა სულში" (სრულად)

მომიტაცეს. ჯერ კიდევ ახსოვს ჩემ კანს, გაკავებისას მისი ხელების შეხება. ჩემ ტუჩებს, მისი თითები, გამეტებით როგორ აჭერდნენ, ჩემი კივილის ჩასახშობად. რესტორნის ეზოში, ჩემი ერთადერთი მეგობარი ანნა, რომ დავლანდე ჩემი ბოლო ამოძახილი,რომელიც შველას