მომაბეზრებელი ფიქტიურობა. (1)

რთულია, როდესაც ისეთ ოჯახში იზრდები სადაც მხოლოდ შენ სწავლას აფასებენ და სხვა დანარჩენი უბრალოდ ნაგავია. არავინ ფიქრობს შენს გრძნობებზე. დიახ, არავინ! მახსოვს 12 წლის ვიყავი, მეექვსე კლასელი, ქართულში ცხრიანი მივიღე და გახარებული ველოდებოდი დედაჩემს

რატომ ტირის ადამიანი…

“- რა გატირებს? – რაღაც გამახსენდა… – მაინც? – აი, ახლა ორმა კაცმა ჩამოიარა და რატომღაც გამახსენდა, რომ ამ კაცებმა, ოდესღაც, ზუსტად აქ ჩამოიარეს…

როგორ მიყვარხარ პატარავ

ერთ დღეს როდესაც მე ცუდად გავხდი შენ მომევლინე მე ანგელოზად შენ გამიქარვე ტკივილი, დარდი მაშინ დამკვიდრდი შენ ჩემს დედოფლად

ვგრძნობ! მე ცოცხალი ვარ

ვგრძნობ სითბოს,ჩემივე სისხლძარღვებიდან გამოქცეულს და მერე მცივა გაყინული სისხლის სიახლოვეს... იების სუნს ვგრძნობ მიტოვებულ სასაფლაოზე და თითქმის ყოველი აგვისტოს ბოლოს თოვლის სუნს ვგრძნობ.(არ მიყვარს თოვლი )

სიკვდილის შემდეგ

მე რომ მოვკვდები არ მომიტანოთ ვარდები ტონა, არც მიხაკები მინდა ჩემთვის რომ მოაქვთ. გთხოვთ მომიტანოთ ბევრი გვირილა და გამიკეთოთ მისით გვირგვინი.

შენ კი აღარა ხარ ჩემი

ყველაფერმა დაკარგა ფერი ახლა შენც კი აღარ გქვია ჩემი, ქარი ქრის ქარი ქრის და თან მღერის ისევ მდუმარეა ხევი,

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს (ოცდამეერთე თავი)

-რა მოხდა ?ხომ მშვიდობაა? -არა არ არის მშვიდობა სასწრაფოდ ჩემთან მოდი-ეუბნება და უთიშავს. ნახევარ საათში კი კარზე ზარია.-შემოდი ,შემოდი სასწრაფოდ-ხელი ჩაკიდა და სახლში შეათრია

მე ვიცი, კარგო..

ღიმილშერჩენილ ჩემს ბაგეებს დაუწყებ კოცნას, თითის ბალიშებს რუდუნებით შემახებ კანზე, მე, ვიცი, კარგო თავდახრილი გვამთან რომ მოხვალ, გაგახსენდება თუ რამდენჯერ გადექი განზე.

მწვანეთვალება (თავი7)

2 წუთში კარების წინ შავი მერსედესი გაჩერდა.შავი ფანჯერები ჩაიწია და ფანჯარაში მანუს ლამაზი სახე გამოჩნდა. -სწრაფადდ,ჩაჯექი -ახლავეე

საბედისწერო შეხვედრა 4

დრო გადიოდა ჩვეულ რითმს მისდევდა ცხოვრების ყოველი დღე წლები გადიოდა და ვიცვლებოდი ხასიათი მკაცრი გამიხდა რატომღაც მაგრამ ბავშვური ჩვევები მაინც ვერ მოვიშალე . ერთ დღეს დილით ძალიან ცუდ ხასიათზე გამეღვიძა , სკოლაში წასვლა არმინდოდა მაგრამ თავს მაინც