ორსული ქალი უფრო ნაზია

ორსული ქალი უფრო ნაზია ის უფრთხილდება გარედან ნაყოფს ორსული ქალი ისე თბილია რომ მის სიყვარულს ყველასთვის გაყოფს

სიყვარულის ზღვარი

დაიწყო ზაფხული ჩემთვის ყველაზე საყვარელი წელიწადის დრო. გამოვექეცი მრავალფეროვნებით ცოტა მობეზრებულ ქალაქს და წავედი სოფელში. სოფელი ჩემი სულის ნაწილია ყველა მოგონება მასთან მაკავშირებს აქ თითქოსდა გალიიდან გამოქცეულ ჩიტს ვგავარ კარგია სოფელი სუფთა

მკვდარიც კი ლამაზი იყო !!!

როცა უყურებ როგორ მარხავენ შენს საყვარელ ადამიანს!როცა ხვდები რომ ყველაფერი დამთავრდა! როცა მის გარეშე ყველაფერი ნიშნავს არაფერს ! მაშინ ყველა და ყველაფერი უფერულდება! ქრება ყველანაირი გრძნობა და შიშიც აღარ გაქვს იმის რომ მოკვდები! პირიქით სიხარულით

ცხელი სუნთქვა -8-

საზიზღარი სუნი და უხეში კანი, საშინელი შეგრძნება იყო მისი ყოველი შეხება საშინელ ზიზღს იწვევდა ჩემში, მინდოდა მეკივლა, მეფართხალა, მაგრამ ვერა, ხელი პირზე მქონდა აფარებული, ხელი გამიშვა თუ არა, მაშინვე საწოლზე დამანარცხა, ხელები მაგრად დამიჭირა და

სინათლემ სიბნელეში ჩამკარგა (4)

5 წელი და 9 თვე. ვუყურებდი თვალებში. ვერაფერს ვხედავდი სიბნელის გარდა. ჩემს ცნობიერებაში ჩემი თავი 21 წლის მეგონა, ახლა 26 წლის ვარ. 5 წელი? 5 წელიო თქვა... გონება ატრიალებდა ისევ და ისევ დავითის ნათქვამს, თითქოს ეძებდა, დაუღალავად, მუდმიად ეძებდა

ვაჩე & ნია (სრულად)

ნია უკვე ვიშლები ხოიცი ვერ ვიტან ასეთ რაღაცაებს!-მის ასეთ საქციელზე უფრო და უფრო მეშლებოდა ნერვები. -ვაჩე-მომესმა მისი ჩურჩულის ხმა. -რატო ჩურჩულებ?-შევცბი მის ჩურჩულზე. -შენთან მოსვლა მინდოდა და.... -არ მითხრა, რომ იმ უბნიდან წამოხვედი

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს (მეოცე თავი)

-კაი კარგად აბა, ჰე ძალიან მომენატრეთ და მალე გესტუმრებით, მაგრამ ახლა აუცილებელი საქმეები გვაქვს და თქვენი წასვლის დროც მოსულა-მიაყარა აჩიმ და გასასვლელამდე მიაცილა -ვიცი თქვენი საქმეები-სანამ კარს დახურავდა მიაძახა ნიკამ და კიბეებზე დაეშვნენ

აკრძალული გრძნობები დღითიდღე ძლიერდებიან•

•დღეს პირველად შემხვდა 1 წლის შემდეგ. მივესალმე და მთელი ძალდატანებით ვეცადე გამეღიმა. გადაკოცნა ვერ გავბედე. თვითონ უხასიათოდ იყო, ღრმა ნაფაზებს არტყამდა, უცხოპლანეტელივით მაკვირდებოდა. დავიბენი. არ ვიცოდი რა მეთქვა, ან რა მქონდა სათქმელი?

ჩემი ცხოვრების ორი წელი (პირველი თავი)

სამყარომ ჩემთვის ყველაზე ძვირფასი ადამიანი წამართვა.რატომ ხდება ყოველთვის ასე?რატომ არ შეიძლება ახლა ჩემს გვერდით იდგეს ჩემი ანგელოზი და ერთმანეთს ვუყვებოდეთ რა მოხდა დღეს კარგი და რა ცუდი?მე აღარავინ მყავს.ის იყო ჩემი ყველაფერი.მისით ვიღვიძებდი და

მთელი ცხოვრება და სამი თვე (თავი 5)

"არ მინდა,ის მცირე ურთიერთობაც კი გამიფუჭდეს რაც გამაჩნია,ამიტომ იმ დღევანდელზე ბოდიში... ჩათვალე არაფერი მომხდარა. p.s. და მაინც,საოცარი ქალი ხარ" ამის მოწერას სულ არ მოეწერა სჯობდა... ახლა ვიგრძენი უხერხულობა.. მივხვდი ის ფიქრობდა მომხდარზე, და