უკვე ჩემი დაგარქვი ფერია (14)

დიდი მადლობა ყველას ასეთი თბილი სიტქვებისთვის, ეს ჩემთვის დიდი სტიმულია. და ხოოო ნუ ეს თავი სწრაფად დავწერე არვიცი მგონი დებილობაა. მოკედ ველოდები თქვენს შეფასებებს კომენტარები არ დაიშუროთ რადგან ყველას აზრი მნიშვნელონია ჩემთვის არ აქვს მნიშვნელობა

ცხრა ნოემბერი

სანდრა იჯდა ხის სკამზე , ტკივილს ატანდა სიგარეტის კვამლს , უსმენდა Damien Rice - The Blower's Daughter-ს და ვეღარაფერს გრძნობდა . ის შეგრძნებები ორივეს სხეულში იყო მოდებული როცა ერთ მთლიანობას ქმნიდნენ ,ხოლო ცალცალკე ძველი მიტოვებული სახლივით

უპირობო სიყვარული 3

- მე არ ვარ სუფთა სულის ადამიანი , მე ბევრჯერ დამიშვია შეცდომა , მაგრამ მხოლოდ ჩემი თავისთვის მიმიყენებია ზიანი , როგორ შეიძლება ადამიანზე , ქალზე , რაც არ უნდა ცუდი იყოს მსგავსი რაღაც თქვა?

სამძიმარი

მიცვალებული ერთ დიდ თითქმის ცარიელ ოთხაში ესვენა.ირგვლივ წრედ უამრავი სკამი ელაგა, ჭირისუფლებს თავიანთი ადგილი დაეკავებინათ და შავებში გამოწყობილიყვნენ.სათითაოდ ჩამოუარა ყველას და უთხრა"ვწუხვარ" არ უთქვამს ვიზიარებ ან მე მესმის შენი .როგორც წესი იყო

ტკბილი წვიმა (მეცხრე თავი) დ ა ს ა ს რ უ ლ ი

ნოემ ორივე ხელი სახეზე აიფარა და იატაკზე დაჯდა.უკვე სამი საათი გავიდა.კატოზე კი ვერაფერი გაარკვიეს.ადგილი,სადაც პოლიციას ლელა და მისი თანამზრახველები უნდა აეყვანათ ცარიელი აღმოჩნდა.ლევანი არაფერს ამბობდა.სასოწარკვეთისგან არარ იცოდა რა

ფერები ?! ...13...

-აუ იზი, ისე საყვარელი იყავი? პატარა ბავშვივით... ჯერ ხუთი წუთი იდგა და გიყურებდა, მერე მოვიდა-ღიმილით ამბობს და თან მიხუტებს -მერე ვერ გამაფრთხილე?-გაბუსხული ვსაყვედურობ -არა-სერიოზულად მპასუხობს-მერე მე ვეღარ ვიცინებდი... -სულელო-ღიმილით ვუყურებ

სიკვდილის ზღვარზე,

სიკვდილის ზღვარზე, სიცოცხლის ბოლოს, მე მახსენდება განვლილი წლები, მე მაგონდება ჩემი ცხოვრება და მერე ვხვდები რომ მალე ვკვდები.

1998 #სიმშვიდე (დასასრული)

მისი პალატის კარის შეღებაზე მეტად, ცხოვრებაში სხვა არაფერი გასჭირვებია. ვერ შევიდა. რა ექნა, სირცხვილის გრძნობა ჭამდა. თუმცა, ნანა ეუბნებოდა, რომ მისი ბრალი არაფერი იყო... მაინც ვერ.

შრამიანი წარსული 1 თავი

ნელა მივაბიჯებთ, უბრალოდ ვსეირნობთ. რამდენი რამე მაქვს მისთვის სათქმელი, მაგრამ ვერც ერთ სიტყვას გამოვთქვამ. განსაკუთრებული ხარ! მართლა?- რითი? ყველაფრით უბრალოდ გავჩუმდი, ყველაფრით ვარ განსხვავებული, ის აზიელია მე ევროპელი, მე 21-ე საუკუნეში

სულს მოგცემ!(7)

კალათსკენ დაიხარა -მარიააამ ! მარიამ სად წახვედი -ჯერ მანქანიდან ღრიალებდა მერე როგორც ჩანს თავადაც გადმოვიდა და კალათისთვის ხელი რომ უნდა მოეკიდებინა იმ წამს წვდა მაჯაში- გაჩერდი! იქნებ ბომბია ... რომ მივარდი -ალექსანდრე გამიშვი ...ხმა არ გესმის?