როცა თვალებში ჩაგხედე (6 თავი)

ვფიქრობდი... ყველაფერზე, სიკვდილზე და სიცოცხლეზე. ჩემს ადგილზე ამხელა სამყაროში. ვინ ვიყავი საერთოდ და ვნიშნავდი თუ არა ვინმესთვის რამეს?! და უცებ ის გამახსენდა, ჰო დემე. რატომ ნიშნავდა ის ბიჭი ჩემთვის ამდენს? რატომ მანაღვლებს მის ცხოვრებაში რა

ქეთი კაკაურიძეს

შენთან მეგობრობამ ძლიერ გამახარა შენთან მეგობრობამ დარდი გამაცალა ამ მეგობრობამ ცხოვრება გაანათა ქეთის გულთბილობამ თბილად დაგვანათა

ჩემიდან შენამდე (ნაწილი 4)

- რა თქმა უნდა, დრო დამჭირდება, მაგრამ აუცილებლად გავარკვევ! - მტკიცედ ჩაილაპარაკა და მანქანისკენ წავიდა. ჩვენც უკან მივყევით, შიგადაშიგ უკან ვიყურებოდი მაინც, იქნებ პატრონი გამოჩენილიყო, მაგრამ ამაოდ.

ემოციები მახრჩობს...

მე წავედი... დიდი ხანია უკვე რაც მივატოვე საკუთარი სხეული... უბრალოდ ზოგჯერ დროგამოშვებით მოვდივარ და დავყურებ გახრწნილ სხეულს... ვუყურებ და მეცინება... მე ადამიანი ვიყავი... ადამიანი რომელიც სიყვარულმა გატეხა... დღეს კი გიჟი ვარ... შეშლილი...

* * *

სიხარულის ცეცხლი ადნობს ყინულს ჩემს შიგნით და ღვარად მდის ცრემლი, ბედნირებისგან. ალბათ ამას ვერასდროს გადავეჩვევი. ვიზრდები, მაგრამ ცხოვრების ბოლომდე ბავშვი დავრჩები. გული მწყდება ეს ღამე რომ ძველის დასასრულია. მიხარია, რომ ხვალ ახალი დღე გათენდება.

დახვეწილი არამზადა (თავი3)

საყვარელი წიგნი და მისი ავტორი მაშინვე ვიცანი,გამახსენდა რომ ჩემი ოთახის ბიბლიოთეკაში ერთი ეგზემპლარი უნდა მქონდეს,იქნებ შიგ არის რაიმე დამალული? ვფიქრობ 56 გვერდი უნდა იყოს ან თავი მაგრამ როგორც მახსოვს ამდენი ტავი არაა ამ წიგნში გამოდის რომ მართლა

ჩემი ხარ მასწავლებელო 2

დოსიე ბოლომდე წავიკითხე, შემდეგ ფეხზე ავდექი მაცივრიდან პატარა ლუდი გამოვიღე და მოვსვი. ახალი დავალების თანახმად უნდა მიმეხედა იოანე და ბექა დოლაბერიძეებისათვის. როგორც მივხვდი თავხედ ბიჭს იოანე ქვია ფუი ამის ბაბო ვატირე რააა ბექა რა საყვარელია და

CRUEL მეოთხე თავი +18 ( BDSM / WORLD )

-ისე ლაპარაკობთ თითქოს ცხოველები ვიყოთ!-ვეღარ მოითმინა ჰარიმ. -მე ასე არ ვფიქრობ სთაილს, თუმცა მე უმეტესობას ნამდვილად არ მივეკუთნები. თქვენ ასეთ დამოკიდებულებას უნდა შეეჩვიოთ, რადგან ისე მოგექცევიან როგორც ნივთს.

ანარეკლი

დრო გადის და ვხედავ,რომ ჩემ გარშემო არსებული სამყარო თანდათან ვიწროვდება,პატარავდება და ქრება.მე კი ისე,თითქოს არც არასდროს მიარსებია კენჭისოდენადაც არ ვაჩნივარ ამ ჩამალულ და ფერგადასულ მიწაზე.ხანდახან თავი ხავსმოკიდებული ქვა მგონია,მცემს

მიდი, გაახილე თვალი

მიდი, გაახიე თვალი, მიდი, მითხარი, რომ აქ ხარ, სული გამითეთრა შენმა მკერდძე დამჩნეულმა დაღმა.