გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი19)

-მელანო რა ლაშა? -რადა შეხედე ტელევიზორს. ნეტა ვინ მოკლა? -დავიჯერო მტრები არ ეყოლებოდა მისი ცხოვრების ტიპიდან გამომდინარე? -მართალი ხარ, მაგრამ რატომ?

1+1=1 (3)

მიუხედავად იმისა რომ ისევ ერთ ოთახში უწევდათ ძილი, დამიანე არც ახლა მიკარებია მარიამს. ყოველ დილით ყველას ექვს საათზე აღვიძებდა და აიძულებდათ მათთან ერთად ერბინათ. პირველად მარიამს ხუმრობა ეგონა, მაგრამ დამიანეს კატეგორიულმა ტონმა, ყველასთვის

შენ ჩემო ტკბილო

შენ ჩემო ტკბილო ეს დილაც იყო უშენოდ ცივი და ბუძელნიკმაც შენზე ადრე მაცნო რიჟრაჟი და ალბათ ეს დღეც არ იქნება გამონაკლისი და კიდევ ერთხელ გადავითვლი უშენო ნაბიჯს.

მხოლოდ იმიტომ რომ მწამდი...

გარდავიცვლები და წავალ... მხოლოდ დაგიტოვებ წარსულს სულ მთლად გამოგაცლი ძალას, ცუდს ხომ ვეღარ მეტყვი წასულს. იცი?!შენი ისევ მჯერა... გულის სიღრმის იქით მაინც ძველ დროს დაგიტოვებ ფერადს, მხოლოდ იმიტომ,რომ მწამდი...

ბოლო იმედი (თავი 1)

ჩემი ბავშვობის დაქალი ანიტა მოდის ხოლმე და მაშინ ვახერხებ ცოტა განტვირთვას, სხვა დღეებში სულ მარტო ვარ, ჩემთვის ვზივარ ოთხ კედელში გამოკეტილი, ფანჯარას გავცქერი და ჩანაწერებს ვაკეთებ. მჯერა, რომ დადგება დღე,როდესაც აქაურობას თავს დავაღწევ,

სახლი № 29

დილას უცნაური გრძნობით გავიღვიძე, მივხვდი რომ ცხოვრებაში მნიშვენლოვანი ეტაპის, უნივერსიტეტის დასრულების სევდა ბოლომდე მავსებდა და ჩემთვის საყავრელ ადგილას წასვლა გადავწყვიტე. იმასაც მივხვდი რომ დღეს მოულოდნელი, პირველი ნოუტის დაწერის დღე იყო

მოგონებეის უღელტეხილი(დასასრული)

ასე გადიოდა საათები, დღეები და კვირები კამათში, ბავშვები ვერ ხვდებოდნენ რა ხდებოდა დაბნეულები ხან ერთს შეხედავდნენ და ხან მეორეს, ისე შეეჩვივნენ დაჩისაც ვეღარ ძლებნდენ უიმისოდ. ხშირად მიყავდა დაჩის ბავვები სასეირნოდ და უკან გვიან აბრუნებდა, ნიტა

შენამდე (3თავი)

-თავს ვერ ვიკავებ,ირონიულად ვუღიმი, მაგიდისკენ მივდივარ და ჩემს ადგილს ისე ვიკავებ ერთხელაც არ ვუყურებ ადგილზე გაშეშებულ ტასოს.მესმის,როგორ ჩურჩულებს რაღაცას. -იმედი მაქვს ხვდები რაც უნდა გააკეთო ახლა-ვამბობ უემოციოდ.მხოლოდ წამით ვხედავ მის სახეს და

RED WINE... (2 თავი)

წარმატებული. რაც თეონა გაიცნო მას მერე ვეღარ ვცნობდით, გამთენიისას დაიწყო სახლში მოსვლა, სმა, მოწევა. თავიდან ასაკს ვაბრალებდით მიუხედავად იმისა რომ გარდატეხის ასაკიდან უკვე გამოსული იყო, მერე უკვე სისულელეების კეთება დაიწყო, ჩხუბი, ავარიები,

მაღვიძებს ფიქრი, შუაღამისას.

მაღვიძებს ფიქრი, შუა ღამისას... საწოლიდან ვდგები, სააბაზანოში გავდვარ და სარკეში ვიყურები. ჩემს ანარეკლს ისე ვაკვირდები, გეგონება პირველად ვხედავდე. თითოეულ ნაკვთს ვიმახსოვრებ და მიკვირს. არ ვიცი რა, მაგრამ ფაქტია ასეა. ხელს სახეზე ვისვამ, აი ამ