Never miss a chance to dance(VIII თავი)

-გაბი? -გისმენ! -რაღაც უნდა გითხრა! -თუ რამე მაქს... -არა მაქსიმეს არ ეხება... -კარგი,მაშინ მოყევი! -მოკლედ,თაკო მასწ.-მა დამირეკა და

ნაცრის'ფერი გოგონებისთვის

ვსვამთ ყველა'ფერს ერთჯერად ჭიქაში ჩამოსხმული ნემიროვიდან ბარიდან მოწოდებულ ჯეიმსონამდე (უკანა ჯიბეში დარჩენილ რუსთაველის გამოსახულებების რაოდენობას გააჩნია)... დღის ბოლოს კი ისევ მარტო ვრჩებით საკუთარი აუტანელი თავის ასატანად ჭიქა კონიაკთან და ერთ

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს (მეორე თავი)

ტელეფონზე ზარია.ვიღაც განუწყვეტლივ რეკავს ,აშკარად აჩის გადარეული ძმაკაცი ნიკაა (არც არჩილია ნაკლებად ჭკუამხრიარული). -ჰოო,რა იყო ტო? -უეჭველი ახლა გაიღვიძე ხო?ამდენი ხანი ძილი ვის გაუგია ბიჭო? -რაღა ამდენი ხანი?6 საათია ჯერ.ნორმალური ხარ შე

ფერები ?! ...11...

მოვიდე?-ცოტა ხანს ჩუმად იყო, შემდეგ კი ასევე ჩუმად წარმოთქვა -არა, არა იზი... ამისთვისაც გმადლობ. -რაღაც აწუხებდა მაგრამ მივხვდი არც თქმა უნდოდა. რომ მივსულიყავი არც მაშინ მეტყოდა, ახლა რომ გავჯიუტებულიყავი და ჩავძიებოდი, არც ეს გამოიღებდა შედეგს

სიყვარულიდან დიდ ჟურნალისტიკაში. 2

სევდისფერმა და ფსიქიკაშერყეულმა მარიამმა შემართებით განაგრძო ცხოვრება. ალბათ შეუძლებელი იყო ამხელა ტკივილის შემდეგ ნორმალური ადამიანივით გეცხოვრა თუმცა მარიამმა ამას მშვენივრად გაართვა თავი. სევდისფერი გოგო სულ იღიმოდა და უდარდელას შთაბეჭდილებას

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი22)

-ალო? - ბოლო ზარის მერე ვიღაცამ აიღო და მეც არ დავაყოვნე, ჩემი ნათქვამი ვითომც არ გაეგო, მხოლოდ სუნთქვის ხმა მესმოდა. -ნოე შენ თუ ხარ?!

დაუმორჩილებელი (თავი 18 )

გინდა რომ გამოგეკიდო? ხელი და თავი გააქნია უარყოფის ნიშნა თუმცა მაინც გადადგა რამოდენმე ნაბიჯი . -წაიქცევი იცოდეე . მზრუნველი ტონით აცნობა საფრთხის შესახებ . -არ წავიქცევი. -უკან ქვაა. დამაჯერებლად თქვა და დაელოდა,ინტერესით დააკვირდა უკან

ბედნიერების რეცეპტი (ოცდამეცხრამეტე თავი)

ეულად მიაბიჯებდა ნათება შეპარულ ქუჩებში. ადრე ალბათ ბიჭებთან დარეკავდა, გამოსვლას თხოვდა, მაგრამ ახლა... უბრალოდ მიდიოდა, უმისამართოდ, მიდიოდა საკუთარ ტკივილთან პირისპირ მდგომი. კარგა ხანია სიმარტოვეს შეჩვეოდა თორნიკე. უნდოდა ეღრიალა იქნებ ეტირა

ბაბუაწვერა 6/7

-ჯარედთან ერთად იყო?-სემს ხმა შეეცვალა ვამჯობინე ხმა არ ამომეღო -ჰო დილით სადღაც ერთად წავიდნენ -როგორც ჩანს ლილა უკვე ჯარედს ჩემზე მეტად ენდობა ერთი კვირაა ვცდილობ სადმე გავისეირნო მასთან ერთად -არა სემ ლილა უბრალოდ

ბიზნეს ვუმენი (თავი 16)

„გცალია რო ვილაპარაკოთ? მემონატრე უკვე ://// თან რაღაც უნდა გითხრა “ პასუხის ლოდინში პიტნის ჩაის მზადება დავიწყე, მალე ტელეფონი აწრიპინდა, გიგა სკაიპით მირეკავდა, მეც ღიმილით ვუპასუხე. ეკრანზე თვალებ ჩაშავებული, ლოგინში მწოლიარე და წელ ზევით