ილიანა(3)

ღვინომ თავისი ქნა და ადრიანად ჩაეძინა.სიზმარი არ უნახავს,დილამდე მშვიდად ეძინა.მზის სხივმა სახეზე გადაურბინა და გააღვიძა. შემოკეცილი საბანი გაასწორა,გაიზმორა და წამოჯდა.პირიდან საშინელი სუნი ამოსდიოდა.დღეს სეიდს თავისი ჩანაწერები უნდა

უჟმური და დარტყმული ( თავი მეორე)

მობრძანდი! - გაისმა მკაცრი ბარიტონი. მეც სხვა გზა რომ აღარ მქონდა კარები მივხურე და მარინას გვერდით ადგილი დავიკავე. -აბა დირექტორი გიბარებსო? -გაკვირვებულმა ჩავილაპარაკე. -სწორად უთქვამთ. - თქვა ვაჟბატონა და ტუჩის კუთხე ჩატეხა. -მერე? სად არის

მომვლელი (ნაწილი II) თავი 18 (დასასრული)

რა გითხრა ანა,აქამდე მეც არ ვიცოდი როგორი გრძნობაა სიყვარული თურმე .. ალბათ იმიტომ გამიჭირდა მიხვედრა.. შენ კიდე შენთვის გიჟობდი და .. -მე ეხლაც ვიგიჟებ თუ ხვალ რამეს შეცვლი და ისევ ისეთი გახდები .. -მოდი შენ აღარ იგიჟო და მეც არაფერს შევცლი

სიყვარული უბერავს

მთელი ორგანიზმი დაგშლიათ? სული გტკიებიათ? გიგრძვნიათ ოდესმე მონატრებით,სიყვარულით და უიმედობით გამოწვეული ტკივილი ერთად? ყველაზე საშინელი გრძნობა რაც კი შეიძლება სულიერმა არსებამ იგრძნოს. სულ იმას ვამტკიცებდი სიყვარული უბრალოდ

თავისუფალი სუნთქვა #1

გქონიათ შეგრძნება, ბუშტივით რომ იბერები? სუნთქავ, მაგრამ სხვა რაღაცას გრძნობ. თითქოს ჰაერს მხოლოდ ჩაისუნთქავ და გარეთ აღარ უშვებ… თითქოს ყველაფერს, რასაც ბუნებიდან იღებ, გარეთ ვეღარ უშვებ და შენ იტვირთები. ყველაფერი ეს შენს გულ-მკერდში იყრის თავს და

ახალი და უჩვეულო!

-ნატა დღეს თბილისში ისევ ცხელა! დამირეკა დილის 10, საათზე ზუკამ! -უკვე მერამდენე წელი უნდა მებუზღუნო ზუკა? ხო იცი თბილისს ასეთი სიიცხეები ამ დროს ჩვევად აქვს! -ნინა ხო იცი ამ სიცხეს ვერ ვიტან.. მალე ჩემი დაბადების დღეა და მინდა წელს ორიგინალური

უკვე ჩემი დაგარქვი ფერია (3)

გიოს მოეხვია მადლობა გადაუხადა დემეტრეს კი თავის დაკვრით გამოემშვიდობა და სასწრაფოდ შევიდა მითითებულ აუდიტორიაში საიდანაც სავარაუდოდ სალომეც უნდა დაენახა. მაგრამ მის ფანჯარასთან მისვლამდე სალომე შემოვარდა აუდიტორიაში. -ანი მიშველეე!!!!

ჭირვეული 3

ხომ ხვდებით რომ პრობლემა იქნება ის ფაქტორი რომ ასეთი მშვენიერი ხართ?-ახალგაზრდა და უაზროდ სიმპათიურმა მისტერ საილასმა პირდაპირ დასვა ის კითხვა რაც თავში ვალერიას დანახვისთანავე უტრიალებდა. -თუ თქვენ ჩემს „დაკერვას“ არ გადაწყვეტთ და ისე შემომხედავთ

ამბობენ წერა რაღაცის გაბედვას ნიშნავსო...

ამბობენ წერა რაღაცის გაბედვას ნიშნავსო... როცა წერ ამით შენს შინაგან მეს თავისუფლებას ანიჭებო... ხო და მეც ვწეერ... ვცდილობ ტკივილს გასაქანი მივცე და დაუსრულებლად ვწერო შეგრძნებებზე რომელიც სულს მიწამლავს და მახჩობს... მინდა ამით მაინც დავცალო...

რა ძნელია დაივიწყო წყენა

რა ძნელია უღალატო პრინციპებს სიყვარული როცა მოსვლას გიპირებს რა ძნელია ჩაეხუტო სხვას სხვას რომელიც არაფრით ჰგავს მას