იძულებითი თანაცხოვრება (4 თავი)

ეშინოდა გრძნობების, ვერ გარკვეულიყო საკუთარ თავში. ბოლოს ყველაფერი გადახარშა, გაიზრა და მიხვდა რომ ისიც ქალი იყო , ჩვეულებრივი მოკვდავი, რომელიც ვაჩეს მიმართ მხოლოდ ვნებას განიცდიდა. ამ გრძნობას ვერც სიყვარულს დაარქმევდა, ვერც მეგობრობას. ეს იყო

დამღალა ზეცამ

დამღალა ზეცამ, იმდენს ვფიქრობ, ვოცნებობ იმდენს, მიწას იმდენად დავაწექი, ღერძიდან მოძვრა, ჩემს ფაშატ ლექსებს ახლადშობილ კვიცივით მივდევ, დამჭკნარ ფოთლებზე წავიკითხე თებერვლის ლოცვა.

სანამ თოვლი მოვა

აქამდე ორჯერ ავირჩიე შეყვარებულის სტატუსი, თუ სიტყვაზე მენდობი ძალიან სახალისოა. დილით, ლექციები სანამ დაგვეწყება ყავას გამოგიყოლებ. ყოველი შეხვედრისას ორივე ხელით მაგრად ჩაგეხუტები და 9ჯერ გაკოცებ. ძილის წინ ბევრს ვიფიქრებ, როგორი იყავი ბავშობაში,

,,მშვილდოსანი ქალი'' შეთავსებითი ჰოროსკოპი

ორივეს უყვარს სიცოცხლე და მიზანმიმართულია. ერთმანეთს არ ზღუდავენ. ორივე ცდილობს მაქსიმალურად გამოსცადოს შესაძლებლობები, მეტი თავისუფალი ქმედების საშუალება მისცეს პარტნიორს. მერწყული ნოვატორია, მშვილდოსანს უსაზღვრო ფანტაზია აქვს. ერთმანეთის მიმართ

ჰო ავიწყდები...ვწუხვარ

ჰო დრო გადის და ყველას ავიწყდები...მკვდარიც კი არ ხარ ამ დროს...უბრალოდ ავიწყდები და მორჩა. შენ კი სიამაყე არ გაძლევს უფლებას გადადგა პირველი ნაბიჯი....ნაბიჯი ერთი...ორი,სამი...თუმცა ვერ დგამ ამ ნაბიჯებს...გინდა და ვერ დგამ!უბრალოდ ზიხარ და უყურებ

,,მონატრება'' ნაწილი 2

"ერთმანეთის სულს გაუფრთხილდით. საკუთარი ცხოვრების გასაფერადებლად ნურასოდეს მოიპარავთ სხვისი ცხოვრების ფერებს, ნუ ჩააქრობთ სხვისი სულის სანთელს, ნუ წაართმევთ სხვას ღიმილის, ნდობასა და იმედს. ნურასოდეს ჩააქრობთ სხვის თვალში ნათელს, ნუ უქცევთ სიხარულს

ნინი and დამიანე (XVII ნაწილი)

დემეს სახლთან გავაჩერე მანქანა და გადავედი, ეზოში შევედი, იქ დაცვის ბიჭები იდგნენ, სახლში შევედი, ყველაფერი ისე იყო როგორც დავტოვე. ქურთუკი გავიხადე და ფუნჯები მოვიმარჯვე, კიბეებზე დემე გამოჩნდა, ჩემთან ღიმილით მოვიდა და ჩამეხუტა, უხერხულად ვიგრძენი

შენ ჩაგიფიქრე მაშინ თავი 3

ესეც მესამე თავი მეგობრებო <3 არვიცი რამდენად მოგეწონებათ ველი შეფასებებსეს ხმები ჩამესმის და ვგრძნობ, როგორ მანჯღრევს ცივი ხელები , Dძილიდან თავის დაღწევას ვცდილობ , თვალებს ძვლივს ვახელ , ეკა თავზე მადგას და მოღუშული მიყურებს, შეცდომებისთვის

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი3)

ბოლოს გავბედე და მათი სახეების ყურებით დავტკბი, მათცივ ლოყებს ჩემი ტუჩები შევახე და ამით დავასრულე (თუ გავითვალისწინებთ რომ დამშვიდობებას ვერ ვიტან)... თითოეული წუთი მტანჯავდა, ეს ყველაფერი უკვე მომაკვდინებელი გახდა, იქ გაძლება ბოლო წუთებში

ექსკლუზიურად ჩემთვის ხარ ბიჭო შექმნილი (7)

,ზურა ხმას არ იღებდა,მოთმინებით მელოდებოდა,ღრმად ამოვისუნთქე და კარები გამოვაღე -აქ რა ჯანდაბას აკეთებ? -წესიერად ლილე!-მკაცრად მითხრა