გაბრიელ ლიპარტელიანი! (8)

ლაზარე დადეშქელიანი, მაღალი, სპორტული აღნაგობის ახალგაზრდა მამაკაცი, გაბრიელის სულის ნაწილი, ავალიანების მამიდაშვილი და ,,მკვდრეთით ამდგარი''... რამდენი ინტრიგაა მათ ცხოვრებაში, როდის დაესმება წერტილი ყველაფერს... ღმერთო შენ გადმოხედე ამ ოჯახს...

კიტი

კიტი ქუჩას გაუყვა და პატარა სკვერთან გაჩერდა. პირდაპირ ტროტუარზე დაჯდა, მუხლებზე ხელები მოიხვია და სახე მკლავებში ჩამალა. თვალებიდან ცრემლები მოსდიოდა. ვერ ხვდებოდა რატომ ტიროდა, ისეთი გრძნობა ჰქონდა თითქოს სადღაც გულის სიღრმეში უზარმაზარმა ცრემლის

მებაღე (ნაწილი 14)

„დადა არც ჩემი შვილია და არც ჩემი მემკვიდრე“ - წყნარი ხმით დაიწყო პატრონმა, მებაღე გახევებული შეჰყურებდა... ,,გიკვირს არა?.. ამხელა ქონების პატრონი შვილობილს, რომ ვერაფერს ვუტოვებ?... კი მაგრამ რა უნდა დავუტოვო?.. მე თვითონ არაფერი გამაჩნია..“ ახლა

ახლო სიყვარული , (1)

სიყვარული შეიძლება იყოს ბევრი სახის , მე გამოვარჩევ ორ სახეს ქალ ვაჟურ სიყვარულს და მეგობრულ სიყვარულს .ოგორ შეუძლია სიყვარულს ? ასე უეცრად ჩვენში შემოსვლა ?! ვკითხე ერთერთ მეგობარს და პასუხიც მოვიღე, - როგორ იცი , როცა ადამიანის გრძნობა

მარტოსულის ცხოვრება!

"სიყვარული იქამდე ცოცხლობს, სანამ ურთიერთობაში პატივისცემა და სავისუფლებაა. დაეუფლო სხვას, როგორც ნივთს -აბსურდია". -მონიკა ბელუჩი- დიახ, ეს მართლას ასეა და არც მას გამოვრიცხავ რომ თუ ადამიანბი გლანძღავენ ეეიგი შენ საინტერესოდ ცხოვრობ ან თუნდაც თუ

შელახული ღირსება თავი 6

აქ რას დამდგარხართ ხალხი გელოდებათ სირცხვილის გრძნობა სულ დაკარგეთ,? შიგნით შედით ამ ქალის აგრესიას საზღვარი არ ააქვს - ამასთან ერთად შიგნით არ შევალ! ჩემი უბედურების აღნიშვნას არ ვაპირებ

ცანკარაშვილის პირადი ნარკოტიკი (დასასრული)

ახლა მივდიოდი და სად ? ბექასთან,სასაფლაოზე:) თეთრი ვარდები იყო,ახალი მარიამმა გამასწრო:) ვიდექი და ვუყურებდი

ასეც ხდება ხოლმე (მესამე თავი)

ხოდა ჩვენც ვბრუნავთ მის შიგნით . ქაოსურად ვმოძრაობთ, ვცდილობთ შევცვალოთ ერთფეროვნება..ვპოულობთ მეორე ნახევარს და ვრწმუნდებით, რომ აი ამისთვის ღირდა სიცოცხლე. ზოგს ჯერა სიყვარულის, ზოგს არა, ზოგი პოულობს თავის ნახევარს, ზოგი ვერა, მაგრამ ყველა

გაუფრთხილდი

შებინდებული იყო, ზამთარი. სიცივისგან გათოშილი საწოლში სწრაფად ჩავწექი, აფუებულ საბანში თავი ჩავრგე, ემბრიონის ფორმა მივიღე და გათბობა ვცადე. ხელისგულები გაყინული მქონდა და პირიდან თბილი ორთქლით ვიხურებდი. გავთბი კიარა დამცხა. ცოტახანში თავი

...და მე, შემიყვარდი შენ. (2)

თანდათან ვუახლოვდები დანიშნულების ადგილს. ღიმილით ვავლებ თვალს იქაურობას და იმ საქანელაზე ვჯდები, ჩემი სახელი რომ ამოვტვიფრე 11 წლის ასაკში. იმდენი კარგი მოგონება მოაქვს ამ ადგილს. ბავშვობის უმეტეს დროს აქ ვატარებდი. ალბათ იმიტომ რომ მოფარებული