ნოემბრის 13 (თავი 1)

-სხვასთან იპოვი ბედნიერებას.. -თქვა და მაჯის საათზე დროის შესამოწმებლად დაიხედა. როგორც ჩანს ეჩქარებოდა.. ის იმდენად უდარდელი ხმით ლაპარაკობდა რომ არც კი ვთვლიდი საჭიროდ რომ ეს ფრაზა ოდესმე უნდა მომესმინა. -რას ნიშნავს სხვასთან ვიპოვი გიორგი?!

კიტი/ცხოვრება სიხარულს მიღმა (თავი 2)

მათი მეგობრობა კი თანდათან სულ უფრო მტკიცე და ურყევი ხდებოდა. მაგრამ არაფერია ამ ქვეყნად მარადიული და უწყვეტი. ერთ დღესაცქალაქს ერთბაშად თავს დაატყდა შემოდგომის სიცივე, წვიმა და ქარი. კიტი ყოველ დილით ძველებურად დგებოდა დილით ადრე და მიდიოდა

ბრალდებულო! თავი 5.

სასტუმრო ოთახში შევედი, წითელი ღვინო დავისხი და ნელა დავიწყე წრუპვა. ვუყურებდი განათებულ ქალაქს. ისე ჩამეძინა, ვერც მივხვდი.   დილით გაღვიძებულს უცნაური გრძნობა დამეუფლა. რაღაც შემაძრწუნებელი, საშინელი, ცოტა ამაზრზენი. თითქოს რაღაც სირცხვილმა

სიმპათიური სტუმარი ( 10 თავი)

ერთი კვირა გავიდა ჩვენი შეკრების შემდეგ. უფრო სწორად რომ ვთქვათ, მას შემდეგ რაც გაბროს მისამართი გავიგე.მთელ დრეებსა და ღამეებს საავადმყოფოში ვატარებდი. ეს არის ადგილი, სადაც ყველა ჩემი საფიქრალი მავიწყდება და მთლიანად, სხვა ადამიანების დახმარებაზე

ჩემი დღიურებიდან

მოკლედ რატომღაც მომინდა ჩემი დღიურების გამოქვეყნება.... ჰოდა ბევრი რაღაც მიწერი თვითმკვლელობაზე, მაგრამ არ გამიბრაზდეთ და არ იფიქროთ რომ თავს ვიკლავ, უბრალოდ იმ მომენტში რასაც ვგრძნობდი იმას ვწერდი! მიყვარხართ ყველა! <3

ცანკარაშვილის პირადი ნარკოტიკი #3

მერე აზრი მიეცა ყველაფერს ხომ აზრი აქვს, გააჩნია და მერე ყველა ვხვდებით იმ აზრს,  აი იმ უკურნებელ აზრს, განა რა კურნავს რო ?! არც არაფერი:)

Loving A Bad Boy (ნაწილი 1)

ჩაბნელებული ქუჩები. დანები. ჩხუბი. საქმეების გარჩევა. სიგარეტი. სასმელი. გინება. დაბალზე შეჭრილი თმები და ეგოიზმი. ნათელი დღეები. წიგნები. ფილმები. სერიალები. მეგობრები. კოკა-კოლა. სიცილი. გრძელი თმები და უცოდველობა.

მუშვან! 3

მთელი დღე დაეხეტებოდნენ ტაისია და ლაილა და ბოლოს დაღლილ დაქანცულები მიესვენენ ტაისიას ბინაში და მაშინვე დაიძინეს. მომდევნო რამდენიმე კვირა შეგუების კვირა იყო, ამას დამატებული ქალაქს თავიდან იხსენებდა და რაც მთავარია არატაქსით ან მანქანით არამედ

არჩევანი ( თავი 3)

მთელი ხმით ვიწყებ კისკისს და ხან საკუთარ მუხლებს ვაწყდები და ხანას სავარძლის საზურგეს. ჩემს კისკისზე ისიც იღიმის, მართალია დაბნეული და ჩემს ნორმალურობაში დაეჭვებული, მაგრამ მაინც იცინის. წინ იხრება და მუხლებს იდაყვებით ეყრდნობა, ინტერესით მაკვირდება

მხოლოდ ერთი (8)

- ალექს ეს უბრალოდ არარეალურია, არ შეიძლება თვრამეტიწლის ბჭმა ამხელა სახლი ააგოს და თან სრული მოწყობით და ასეთი ხარისხიანი ავეჯით. მე და ალექსი ხალიჩაზე გვერდულად გაწოლილები ერთმანეთს თვალებში ვუყურებდით. ალექსმა ამ ფრაზის გაგონებაზე წარბი შეკრა