სოციალური უბედურება

რეალურად ჩემთვის და შენთვის ცხოვრება ძალიან მარტივია . ორივეს გვაქვს ყველაფერი . შენ და მე ვწუწუნებთ კიდევაც ,ამდენსაც ვბედავთ. ხედავ ღმერთო როგორი უღირსნი ვართ?! ყველაზე ძვირფასს გეფიცები ღმერთო,მრცხვენია .. დავინახე როგორ მოდიოდა შველივით

ბედისწერა (თავი 5)

მანქანით დიდხანს მივდიოდით უკვე გავცდით ქალაქს და ვფიქრობდი ნუთუ ასე შორსაა ის ესტორანი?!ოდნავ წინ მივიწიე და სახე ფანჯრისაკენ მივმართე.ირგვლივ მხოლოდ ტყეები და მდინარე იყო რატომღაც ძალიან მიკვირდა აქ რესტორანი ყოფილიყო მაგრამ კითხვის დასმისა

"Hopeless" (თავი 6)

მანქანაში ნიკამ ლაპარაკი დაიწყო: -მაღაზიამდე დიდი დრო გვაქვს , შეგვიძლია უკეთ გავიცნოთ ერთმანეთი -რა გაინტერესებს ? -რავი , მომიყევი რამე -მაინც ? -თუმდაც პირველი სიყვარული -ნამდვილი სიყვარულით არავინ არ მყვარებია -არასდროს?-გაიკვირვა ნიკამ

წარსულის ბილიკი 3

-ცხოვრების დინება, კი სიყვარულის უსასრულობაში ჩაგითრევს!-ვეუბნები და ფეხით ფოთლებს ვეთამაშები. -შენ რა იზამ?-ჩერდება და კითხვას მიბრუნებს. -მე? უნებლიედ, სიყვარულის უსასრულობაში ჩავეფლობი, თავისივე სამკაულებით:

ახალი წლის არომატი

ვგრძნობ ახალი წელი შემოდის ახალი იმედებითა და გამოწვევებით. სხეული მევსება ნეტარი გრძნობით: სითბოთი და სიყვარულით, მაგრამ ეს ის არ არის რასაც ახალი წლისგან ველი. თითქოს არომატი გამქრალა, ვერ ვგრძნობ იმ სურნელს ახალი წლის რომ ჰქვია. ვუყურებ ჩემს

უშენობა ვისწავლე(9)

-აუ ბავსვებო ემილის ვერ ვურეკავ გამორთული აქვს და ხომ არ იცით რა ხდება?-ნატა -ვერ მე დავურეკე-გუგა -დაველოდოთ იმედია ჩართავს-თორნიკე -თქვენი მილოცვები რომ დომოდა ახლა აქ იქნებოდა-ნინიმ გამოყო თავი -მოკეტე რა-ნატა

სანამ დროა

ზაფხული ყველაფერი ზაფხულში დაიწყოო ყველა ელოდა ლიზას გარდა ყველაფერი აირია არცერთ კითხვაზე პასუხი წასვლა დაბრუნება როგორ დაიიწწყოოოო ?? როგორც ყოველთვისს 2 საათზეე დაქალის ზარმა გააღვიძა. ადგომა არუნდოდა მაგრამ იძულებული გახდა .

ყველას წინააღმდეგ 1

ბარში ვიჯექი,სასმლით სავსე ჭიქას-ჭიქაზე ვცლიდი,შემდეგ ახლიდან ვავსებდი და კვლავ ვცლიდი.არ მადარდებდა,არც ჩემი და არც სხვისი წყეული თავი,ანდაც რატომ უნდა მენერვიულა? მაშინ ჩემი არჩევანი იყო ეს .. დაახლოებით ორმოცი წლისა ვიყავი იმ დროს,არ მქონდა არც

სიყვარულში გადაზრდილი მუქარა

როგორვ იქნა შაბათ კვირა! ეხლა მაინც დავისვენებ-ეს ვთქვიდა საწოლიდან ისე წამოვვარდი დედაჩემი ოთახიდან შიშით გამოიქცა რა გჭირსო! არადა უნივერსიტეტის პერიოდში მთელი ნახევარი საათი მეხვერწება ადგომა ეხლა კი 9 არიყო ისე წამოვხტი და ჩავიცვი. -სად მიდიხარ

მივიწყებულთა კუნძული 8

მისი ცხელი სუნთქვა მთელ სხეულს მიწვავს ისევ. თუმცა აღარ მოიწევს ტუჩებით. უბრალოდ მთლიანად ვყავარ მოცული მკლავებში და ნელა იწყებს მოძრაობას. ხელებს წელზე ვხვევ და მაისურზე ვეჭიდები. - მუსიკის გარეშე?-სიცილით ვჩურჩულებ მის მხარზე მიკრული.