სოფლის ნობათი [1]

ყველაფერი კარგად იყო, ძალიან კარგად. ყველას ახარებდა თათულის წარმატება, ბებოს, პაპას, მშობლებს, მეზობლებს. უეცრად კი პრობლემა გამოიჩხრიკა, სად უნდა ეცხოვრა თათულის? მარტო ცხოვრებას გამორიცხავდნენ მშობლები, თავიანთ ერთადერთ გოგონას მარტო ვერ

სასიამოვნო ლაშქრობა (სრულად)

ცხოვრება ერთი პატარა წუთია, რომელიც თვალის დახამხამებაში მთავრდება. ყველა ადამიანი დედამიწაზე რაიმე მისიის შესასრულებლადაა მოვლენილი.ლუკა ალბათ ჩემს გასაბედნიერებლად მოევლინა სამყაროს და დაკისრებული მისია ზედმიწევნით შეასრულა. განგიმ თქვა,

ხანდახან სიტყვები სათქმელს ვერ ამბობენ (8)

რა თქმა უნდა ძილი არ მომკარებია.ტირილში ვათენებ.დილით ჩამეძინა,თვალები რომ გავახილე უკვე 12 საათი იყო,სწრაფად ავდექი და მისაღებში გავედი,იქ ლევანი არ დამხვდა,წერილი და სუფთა ნასაცმელი იდო დივანზე „ მე სამსახურში წავედი, არ მინდოდა გამეღვიძებინე,ეს

წარსულის ლანდები თავი 5

იმ საღამოსვე ჩაალაგა თავისი ტანსაცმელი, ყურადღებას ამ წუთას ვერაფერზე ამახვილებდა, არაფერი აინტერესებდა მხოლოდ იმას ფიქრობდა რომ როგორმე ეს აზრები დაეწყო, როგორმე ეფიქრა და დასკვნა გამოეტანა, რა იგრძნო? ან ნუთუ საერთოდ იგრძნო რამე? ვერ ხვდებოდა,

ორი ბი­ლე­თი წალ­კო­ტამ­დე (თავი I)

ფიქ­რი ელ­ვა­სა­ვით გაკ­რ­თა გო­ნე­ბა­ში, წა­მით გა­ა­ნა­თა და გაქ­რა. რა­ტომ­ღაც, დი­ლი­დან­ვე ამეკ­ვი­ა­ტა ფრა­ზა: `შე­ნით გა­რუ­ჯუ­ლი ჩე­მი ოც­ნე­ბა შო­კო­ლა­დი­ვით ყა­ვის­ფე­რი­ა~. მახ­სოვს, ბავ­შ­ვო­ბა­ში დავ­წე­რე ეს ლექ­სი, რო­ცა პა­ა­ტა

არ შემიძლია,ვერ გელევი ( სრულად)

-ვინ გინდა,რომ იყო? -დედა -რომ არ დაბადებულიყავი საქართველოში დაიბადებოდი... -სად?ალბათ იტალიაში-ჩემივე ნათქვამზე მეცინება. -რა გინდა ცხოვრებაში ყველაზე მეტად? -ვიცოდე ჩემი წარსული. ის,რაც ყველაზე მეტად მოგწონს საკუთარ თავში. -მიყვარს ბავშვები.

"femme like you"... (ნაწილი 3)

სახლში როგორც კი მივედით ბავშვებს დავემშვიდობე და დასაძინებლად ავედი გეგაც ამომყვა და დასაწოლად მოვემზადეთ. გეგას სიტყვაც კი არ დაუძრავს იმაზე რაც მოხდა ხოდა არც მე შემიწუხებია დიდად თავი ვიფიქრე რომ ასე უნდოდა ხოდა იყოს ასე... მთელი ღამე გეგაზე

უცნობი ნაცნობები

ბნელოდა,თუმცა კონტურების გარჩება ჯერ კიდევ შესაძლებელი იყო. ხეები ცამდე იყო აწვდენილი. ყველაფერი მწვანე იყო,არა ჭაობისფერი ან სალათისფერი,რაღაც სხვა რა მდგომარეობაშიც არ უნდა ყოფილიყავი ეს თბილი ფერი აუცილებლად დაგამშვიდებდა ტყეში ბნელოდა,თუმცა

სიცოცხლის საათი 8

ხომ არ გეშინია? -არა რატომ უნდა შემეშინდეს? -კარგი,მაშინ ჯერ შენ დაჯექი -ჯერ მე?ფანჯარასთან? -ხო რა მოხდა? ყველანაირ ურთიერთობას აქვს დასაწყისი და დასასრული,ყველა შემთხვევაში იდეალური არა მაგრამ მაინც ხომ დასასრულია . დღეს ჩემი

მე მომაკვდავ ბებერ ყვავილს რა დამაჭკნობს..

მე მომაკვდავ ბებერ ყვავილს რა დამაჭკნობს, ხელახლა იბადება სიცოცხლე. გულის საყრდელს ვერ ავცდი ამიყოლია შენი გულის ცქერამ. ოჰ ,როგორ იფანტება ეს ნოტები, ხმას ვერ ვაწვდენ ვარსკვლავებს .