ცისფერი და მწვანე (თავი 3)

ორივეს ერთი და იმავე რამ გვინდოდა - ერთმანეთი. ახლოს მოვიდა, მეც მივუახლოვდი.. ყელზე მომკიდა თავისი უმშვენიერესი ხელები. ის იყო ერთადერთი ბიჭი, ვინც ასე მიყურებდა და მეც ასე ვუყურებდი.. მის მწვანე თვალებში ვიძირებოდი და ვხვდებოდი, ვერასდროს

მკვდარი ოცნებები 3

ბოულინგ-კლუბი მეორე სართულზე იყო. დარბაზებს საკმაოდ დიდი ადგილი ეჭირა და კეთილმოწყობის მხრითაც არაჩვეულებრივად გამოიყურებოდა. -გამარჯობა -მივესალმე სპეციალური სათამაშო ფეხსაცმელების კარადასთან მდგარ ბიჭს, რომელიც მობილურში რაღაც აპლიკაციას

ჰელოუვინის ღამე (თავი 4)

ბავშვები ძალიან დაღლილები იყვნენ.ბევრი იშრომეს მაგრამ ყველაფერი წინ იყო. -წამო სადმე წავიდეთ და რამე ვჭამოთ უთხრა სანდრომ და ფეხზე წამოდგა. მაისური გადაიძრო და ჩანთიდან სუფთა ახალი მაისური ამოიღო.ლილე აშტერდებიდა ბიჭის გამხდარ მაგრამ დაკუნთულ

ვირტუალური მეგობარი (მეოთხე თავი)

მეოთხე თავი ყველაფერი სულ რაღაც ხუთ დღეში დასრულდა. ვინმეს რომ ეთქვა არ დავიჯერებდი. ხუთიოდე დღე საკმარისი აღმოჩნდა, ჩემი ცხოვრების ძირ-ფესვიანად შესაცვლელად... თბილისიდან გახიზნულნი, თუ საომრად წასულნი დაბრუნდნენ. დევნილები დროებით სკოლებსა და

მეორადი ბედნიერება [სრულად]

ცოლ-ქმარმა მშვიდად ისაუზმა. ღიმილით გააცილა ქალბატონმა ნუნუმ მეუღლე და ღიღინით დაიწყო სუფრის ალაგება. უკვე 25 წელია ერთად არიან. ერთადერთი შვილი ჰყავთ, ვაჟი, პეტრე, 24 წლის და მას უთმობენ მთელ ყურადღებას. ბატონ ლადოს მთელი დღე გადატვირთული

ტყუილების დედოფალო (თავი 3)

-კიდე აქხარ ? ნინა შენ გეუბნები -მეუბრალოდ .... -მორჩი ორმაგ ცხოვრებას -რატო არგჯერა ჩემი ?

ქეთა... გიყვარვარ? (თავი 16)

დილიდან შემოაღეს პალატის კარები თეომ და ეთომ. -დროოზეეე გაიღვიძე და იმღერეე ჩემო ცხოვრეებააა(თეო) -გაჩუმდიი. კოტეს ძინავს-ქეთამ თავზე დაიფარა საბანი და ბალიში დაიდ

როცა გიყვარს...(მეშვიდე თავი)

მალე წავიდა კოსტა მე კი ჩემს ოთახში შევედი, მალე შემომივარდა ნინი -გოგო შენ სულ გააფრინე ხო? -რა გინდა ნინი? -რა რა მინდა გოგო ვის მიყვები ცოლად? -კოსტას -ხო კოსტას, რომელსაც არ უყვარხარ -შევუყვარდები -კარგი რა ტაისია მომავლას და თავს ნუ იღოპავ ხო

SoulMate 11

გავშეშდი. ჩემი სხეული მთლიანად უმოძრაოდ გაჩერდა. რაილის საყვარელ და მეგობრულ სახეს ვუყურებდი მაგრამ მის მაგივრად თოთხმეტი წლის, უკვე საოცრად სიმპატიურ, ყავისფერ თმიან და სიცივისგან გაწითლებულ, ალექსს ვხედავდი. " -ოდესმე მასთან ერთად ყოფნით

წყლისფერი შემოდგომა (თავი I)

და მაინც, ყველაზე მეტად მძულდნენ ისინი. უდანაშაულო ხალხი ჩემს დანაშაულით სავსე ცხოვრებაში. ამაცახცახა,ცივმა ოფლმა დამასხა და ვერც ვიაზრებდი ისე მივშტერებოდი აქამდე ნაცნობ სილუეტს,და კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი იმაში,რომ ჩემი თავი ამ ხალხზე მეტად