ბედის საჩუქარი თავი 3

ფეხი ვერ გადავდგი რომ იქაურობა დამეტოვებინა. გაშეშებული ვიდექი თითქოს ამ ადგილს მიმაჯაჭვესო. ხმის ამოღებასაც ვერ ვბედავდი. წამში გამახსენდა ყველაფერი რაც მან გამიკეთა და რაც მის გამო გადავიტანე. ისევ გიოს ხმამ დამაბრუნა ამ სამყაროში. -დაიკო

მარტოსულობის უპირატესობა (თავი 13)

დედა ჯერ კიდევ არ იყო მოსული,ჩემს ოთახში ავედით და ჭრილობა დავუშავე,პატარა ბავშვივით ყვიროდა და წესიერად არც მაცლიდა ჭრილობის დამუშავებას(იცინის). ლიზა:ლუკა,ბოდიში. ლუკა:ბოდიშს რისთვის მიხდი? ლიზა:იმისთვის,რომ არ უნდა წამეყვანე და არც მე უნდა

გრძნობათა სიჭარბე (10)

დილით არც დემეს დაჟინებულ მზერას გაუღვიძებია და არც მის ტკბილ კოცნას მხარზე..სრულიად ბუნებრივად,მზის სხივების უდროო შემოჭყიტებამ გააღვიძა..ზმუილით იცვალა გვერდი და ვერაფრით რომ ვერ შეძლო ძილის გაგრძელება,ინება თვალების გახელა.კადრებად ამოუტივტივდა

დამწვარ სტრიქონებს განა მარტო ცრემლი მიჰყვება?...

მე ვანადგურებ დაწერილ სტრიქონებს... და შენ გგონია, რომ ამ სტრიქონებს მარტო ცრემლი მიჰყვება? და მე... ფრთებგაუშლელი მივდივარ..!

შენ ჩემი სამყარო გააფერადე (1)

-ნენეეეე-გაისმა ქალის ხმაა ოთახში-ადექი საყვარელო დაგაგვიანდება. -ღმერთო როგორ მეზარება-ჩაიბუტბუტა გოგომ ნამძინარევი ხმით და საწოლიდან წამოიზლაზნა. ნენე ავალიანი 17 წლის თინეიჯერი, მძიმე წარსულთ და სავდიანი აწმყოთი. 1 წლის წინ მშობლები

ლოტუსი (1)

რა შეიძლება იყოს იმაზე უარესი ვდირე საკუთარი შეყვარებულის ნახვა სხვა ქალთან. მთელი დღე გაშტერებული საკუთარ თვას სარკეში ვუყურებდი და მეცოდებოდა . რატომ.. რატომ გააკეთა ეს . ღმერთო.. რატომ მატკინა გული ესე. .... მძულს ,მეზიზღება .... ამას ვერასოდეს

მონატრება

,,მონატრება,, ეეჰ ეს ჩემთვის ყველაზე რთული და მძიმე სალაპარაკოა, დიახ მეც განვიცდი ამას ყველაზე საშინელება როცა საყვარელი ადამიანი გენატრება და მის სიახლოვესაც კი ვერმიდიხარ

ვიცი მოხვალ ისევ (2 თავი)

ჩემი სუნთქვა დავარეგულირე და ზურგით უფრო ავეკარი ხეს. თვალები გავახილე და ჩემს წინ მდგარ სამ სილუეტს მოვკარი თვალი რომლებიც საშინლად საშიშად გამოიყურებოდნენ. შიშისგან ენა ჩამივარდა, ცივმა ოფლმა დამასხა, თავბრუსხვევა ვიგრძენი და გულის ცემა საოცრად

სასურველი (თავი 11)

მაგრამ მისი სიტყვები ვეღარ მაკავებს. ფეხზე ვხტები, სარამურის ამარა ოთახიდან გავრბივარ და ძველი საძინებლის კარებს ვაღებ.ნანახით გაოგნებული უკან ვიხევ და პირზე ხელს ვიფარებ. ოთახში ყველა ნივთი დალეწილია. ფარდები ჩამოყრილი და ჩემი ტანსაცმელი დაგლეჯილი.

მოდი გავიპაროთ

დილიტთ ვიღვიძებ და ვხედავ როგორ სძინავს ამ დროს ჩემზე ბედნიერი არავინაა სახეზე თამაში დავუწყე და უცებ თვალები გაახილა და მითხრა -აა ესეიგი თამაში გინდა ხოო გამომეკიგა და ისე მიღუტუნებდა რომ სიცილს ვერ ვიკავებდი:) -კარგი გეყო გაჩერდი. სიცილით