ზეცა თავისას არ კარგავს! -5-

''-ჭირვეული პატარძალივით მეკინკლავები, მაგრამ საქმე იმაშია, რომ მე არ ვარ მზრუნველი და სულგრძელი ნეფე.-შედარებას ახდენს მამაკაცი. -ქართულში რა ნიშანი გყავდა, შიო? მე ხუთიანს არ დაგიწერდი. თუ ათიანები იყო უკვე შენს დროში?-დამცინავ კითხვას ვაგებებ.''

ცისარტყელა (დასასრული)

ეს არის ჩვენი პატარა ისტორია! ახლა მე და ბათუ აივანზე ვდგავართ და ცისარტყელას ვუყურებთ, თან ცხელი ჩაის ფინჯნით ვითბობთ ხელებს. ცისარტყელაა ჩვენი სიმბოლო!

თბილისური ფორსაჟი (ნაწილი II)

-კესო მომავალ კვირას რბოლაა. საუკეთესოები იქნებიან, მაგრამ...-რა მაგრამ?- რბოლის ხსენებაზე კესოს თვალები აუციმციმდა.-გუნდური რბოლაა. თითოეულ გუნდში უნდა იყოს 3 ადამიანი. იმარჯვებს ის გუნდი, რომლის ბოლო მრბოლელიც პირველად

სამთვალა ყორანი (სრულად)

- ბებიაა მე გიჟი არ ვარ ბებიაააა. მე დებორა ვარ დებორა თეთრ კოლიდორში სასოწარკვეთილი ხმა აღწევდა და გაცრეცილ, უფერულ გარემოს კიდევ უფრო მეტ სითეთრეს სძენდა.- ახალია?წარბები აათამაშა დაბალმა, პუტკუნა ქალმა და გამხდარ,

მოკლედ, ამ საქმიდან არაფერი გამოვა

"ეჰ, ქალბატონო დეიდა, თქვენ სწორედ ისეთი ადამიანი ბრძანდებით, როგორიც მე წარმომიდგენია, რომ ადამიანი უნდა ბრძანდებოდეს..."

ბოლო სამბა

დავიწყეთ ცეკვა, ავყევით სამბას,რიტმში აყოლილ გრძნობებსაც ვტკეპნით,და ჩვენს, შესახებ დავტოვებთ ამბავს,ერთმანეთს თვალებით გრძნობებსაც ვესვრით,და შენ დღითი-დღე ვნებებში მაბამ,შენი შეხებით ვარსკვლავებს ვეტრფი.მაღალ ქუსლებზე

ყველაფერი დასრულდა

ჩემი ტკივილი რომ ენახა ღრუბელს დაიწყებდა სკდომას გაზაფხულზე დაიწყებდა თოვას, ზაფხული დაემსგავსებოდა შემოდგომას..წვიმა შეაშრებოდა მიწას, ეს ტკივილი აატირებდა დედამიწას...ზღვა დაიწყებდა ღელვას, ცაზე გამოჩნდებოდა ელვაც...

ფსკერიდან ზევით..

"ვისაც კითხვა ეზარება,მისთვის დიდი ჩანაწერია,ვისაც არა,მისთვის საინტერესო.

შენ დამიბრუნდი მაშინ, როდესაც უიმედოდ ვიდექი საკურთხეველთან.(მეორე

გუგაც გაჩუნდა, ჩამეხუტა უსიტყვოდ ვისხედით. მისი სიტყვები მედგა თვალწინ, რაღაც უცნაური შეგრძნება მქონდა, ბოლოს სიჩუმე ისევ მე დავარღვიე. -გუგა ხომ არ წავიდეთ? გვიანია უკვე და... -წავიდეთ კი, თან რაღაც აცივდა, ჰო მართლა, მაპატიე თუ რაიმე გაწყენინე.

სიყვარულო ჩემო (ნაწილი2)

თუმცაღა ვალდებულება მაიძულებდა ნიკთან ერთად ამ ღამის გატარება,ვფიქრობდი მე რომც არა მასწავლებელი იულია ჩემს მეწყვილედ მაინც და მაინც ნიკს აირჩევდა.გადავხედე ანა,სდიდხნიანი ყოყმანის შემდეგ ანას იმედიანი სახის წყალობით დავთანხდი ამ აზრს და