მე შენ სიცოცხლე გაჩუქე (თავი 23)

-ანკა თანახმა ხარ თუ არა ნამდვილად ჩემი ცოლი გახდე, იმ კონტრაქტს ვადა გაუვიდა ჩვენ 2თვის მერე არ ვიყავით ცოლ-ქმარი-არ ვარ თანახმაერეკლეს ანკას ამ პასუხმა პირღია დატოვა.-მოიცა... ანკა... ჩვენ ხომ შვილები გვეყოლება. გოგო თავი რას მიარტყი.

გაყინული თითები 1

_ მე სიყვარულს გპირდები, სამუდამოდ _ მაინც აეტირა კატოს, ხმა გაუტყდა და ღიმილი შეეპარა _ თანახმა ვარ გეგა, რომ ერთად გავიღვიძოთ და მე ფარდები გადავწიო, რომ მზის სხივები შემოვიდნენ და გამახსენდეს ეს დღე... _ თვალები დახუჭა და გულში ჩაეკრა გეგას.

სიყვარულის უარმყოფელი(ნაწილი 10,დასასრული)

ჩემო ძვირფასო მეგობრებო, სამწუხაროდ ჩვენი ისტორია დასასრულს მიუახლოვდა, ამ ბოლო თავში შევეცდები მოკლედ გადმოგცეთ თუ რა მოხდა სოფოსა და დედამისის სახლიდან წამოსვლის შემდეგ, ბატონი ვახუშტი თავიდან

მათხოვარი (17 თავი)

სადღაც, ბინძურ ოთახში ვდგავარ, რომელსაც ერთი ცალი, ნახევრად მბჟუტავი ნათურა ძლივს ანათებს, ნათურასთან რკინის მაგიდა დგას, აქეთ - იქით ორი სკამი, ესა და ეს. ნესტისა და გაურკვეველი ნივთიერების მწარე სუნი ცხვირს მწვავს. - ნეტა სად ვარ?! - საკუთარ

როგორც დაიწყო ისე დასრულდა (3 თავი)

-სასწრაფოდ მოიტანეთ საკაცეები. აქ 4 მძიმედ დაშვებული ახალგაზრდაა, რომელთა გადარჩენა ძნელია. განსაკუთრებით რთულია გოგონების სიტუცია. მძიმე მოტეხილობები და თავის არეში მძიმე დაზიანებები აქვთ. ბიჭების მდგომარეობა შედარებით უკეთესია. მათ მსუბუქი

ზღვითურთ [დასასრული]

ახალგაღვიძებულს წუთი დამჭირდა ჩემი ადგილსამყოფელის გასააზრებლად. საწოლზე წამოვჯექი და თვალები მოვისრისე. გამახსენდა წინა ღამის საუბარი და გაბრუებულივით ერთ ადგილს მივშტერებოდი. "ანუ, მორჩა? ასე მარტივად შევრიგდით? იქნებ ყველაფერი მე გამოვიგონე და

აბსტრაქტული

ასე დავიწყებ ამრიგად საღამო კვდება მთვრალია მუზების ტრეფიკინგია ნოსტალგიების ბარიგა.

ჩემს გარდა არავინ შეიყვარო.(4)

-დათა! უნებურად წმოვიყვირე.არაფრისმთქმელი მზერით დაიძრა ჩემკენ.დავინახე გოგო როგორ ალმაცერად მიყურებდა.გულში რაღაცამ ძალიან მაგრად გამკრა.ასე ადვილად შეუძლია ჩემი დავიწყება?გუშინ მე რო მეფერებოდა?მე რო მკოცნიდა?მეგონა გავაფრენდი ეჭვიანობისგან..

იმდენი ჰოდაა, მემგონი ბოდვაა

ჰოდა, გზა ხარ ისევ ღამის და თქმა თუ გინდა რამის აქ ვარ, აღარვიყო ლამის ჰოდა, მზე თუ ხარ ნათელი

მადერა (1)

შესაძლოა მართლაც ბომბი იყო შიგნით ან ადამიანის ყური, ვერც აფეთქებისთვის გავიმეტებდი ჩემს მეზობლებს და ვერც ჩემ თავს – გალიისთვის. და იმ საღამოს, როცა მარტო დავრჩი და აკანკალებული ხელებით ყუთი გავხსენი, ვინატრე დროის უკან გადახვევა შემძლებოდა.