პრიზი თუ განაჩენი?! -2-

''-აბა, გვირაბიო? ჯოჯოხეთიო, სამოთხეო?-ვერ მოითმინა და განაწყენებულ ქალს მაინც გამოელაპარაკა. -ეს ხომ მთლად ის ქვეყანა არაა. ჩვენ სადღაც მიჯნაზე ვართ. იქაურობას არც მე ვიცნობ.-მოხასიათდა ტაისია.-ნახე, ეს ადელაინია. მისი ფესვები საფრანგეთშია, მაგრამ

უცნობი სარკეში //11//

ქუჩა-ქუჩა დადიოდა და სამსახურს ეძებდა, იმ დეგენერატის გამო ახლა უმუშევარია და მის მდგომარეობაში კიდევ ძალიან ბევრმა უთხრა სამსახურზე უარი. იმედ გადაწურული მივიდა სახლში და თვალები კეფაზე აუვიდა როცა მამამისთან მოსაუბრე ქალდანი დაინახა. ლინდა

..სიმართლე ჩემი!

მე თანამგზავრად სიმართლე მახლავს.. სიმართლე, ყოველთვის ყველაფრის მთქმელი!.. როცა ცხოვრება მძიმედ მაწვება და არავინ მყავს ნუგეშის მცემი.. როცა გავურბი ჩემს ბედს ან წერას და არავინ მყავს რაიმის მთქმელი...

სიყვარული და ტკივილი (9თავი)

-თიკო ეზოში მივდივარ და არ წამოხვალ? (სანდრო) -არა იყოს არ ვარ ხასიათზე. -მიდი გთხოვ. როლიკებით მივდივარ და ვიკატაოთ. -არ მინდა მეთქი რომ გითხარი ვერ გაიგე? -ისევ ნაწყენი ხარ ჩემზე არა? თიკო ვიცი რომ დედაზე ღელავ და განიცდი იმ ფაქტს რომ ვეწევი.

უ'იმედობა

იმედი ყოველთვის მქონდა. ოღონდ შენი, თუ შენი დაბრუნების იმედი ვერ ვხვდებოდი. ახლაც ვერ ვხვდები. საშინელი ემოციურობის გამო მთელი მეზობლები თავზე დავიხვიეთ ჩვენი უკანასკნელი ჩხუბის დროს. კატასტროფა იყო. სრული კატასტროფა.

ყველა ტკივილი სიხარულის საწინდარია (2)

ერთი კვირა გავიდა ჩვეულებრივად, მაგრამ მიკვირდა იკა რომ არ ჩანდა. -ნინ ხვალ ჩემი დაბადების დღეა და დამეხმარე რააა? -კარგი რააა, მაგაზე არც უნდა მკითხო რაა, შენთან ვარ ხოიცი. -ხო... და... იცი... ნუ...აი....ანუ....ის...ხო ხვდები რაა? -ვერაფერი

სიყვარული მეორედაც მოდის (14 თავი)

ლილუ საოცრად გახარებული იყო ჟანეტის ქედმაღლობით და სიძლიერით. თუმცა ისიც ძალიან კარგად იცოდა, რა ძალისხმევის ფასად დაუჯდა ჟანეტის ამ სიმშვიდის შენარჩუნება. ის ხომ თავის ხელის ხუთი თითივით იცნობდა მის არაბიოლოგიურ დას.

მესხები (7)

ერეკლეს ამრეზით შევხედე და ზღვაში შევცურე,ღმერთო რა კარგი იყო წყალი,მაგრამ მოიცა,ვიგრძენი როგორ დამაწვა ვიღაცა თავზე,როგორც მივხვდი მაყვინთავებდა ვიღაც,ვაიმე აღარ შემიძლია,ვიყვირე,მაგრამ ბუშტუკები ავიდნენ მხოლოდ მაღლა,ჰაერი, ჰაერი ძლივს

კორსეტის საიდუმლო (თავი 3)

ლეას პარიზში ჩასვლიდან ერთი კვირის თავზე ბალონჩელების სასახლეში წერილი მივიდა, ზემოთხსენებულისგან,რომელიც სასწრაფოდ ბერტას უხმობდა თავისთან.წერილში კონკრეტულად არაფერი ეწერა,თუმცა ერთი რამ ცხადი იყო,ლეა წერილში უკმაყოფილებას გამოთქვამდა ყველაფერზე

სულის ადამიანები [1]

ხომ არსებობენ “შენი” ადამიანები. შეხვდები და გრძნობ, სული იპოვე. სულის ადამიანი ქვია ასეთს. მიდის და გრძნობ, შენი რაღაც ნაწილი მიყვება. იცი, კიდევ ნახავ, მაგრამ იმ წუთას ხომ მიდის. იმ წუთას ხომ პარავს შენს ცისარტყელას რომელიღაც ფერს. გჭამს სურვილი,