ჩემი ცხოვრების გზა (vol.6,the end)

თუმცა მოხდა ის,რისიც ასე ძალიან მეშინოდა...დავკარგე ჩემი ერეკლე,რომელმაც 3 თვის განმავლობაში შეძლო თითქმის შეუძლებელი,ამ მცირე დროის განმავლობაში თავი თავდავიწყებით შემაყვარა,მე ის საკუთარ თავზე მეტადაც კი შევიყვარე და

"მე შემიყვარდა გოგონა კრემისფერი შარფით„ (გიჟი რომანტიკოსი)

*** -ვაიმე რომელი საათიაა.. -დენდარტყმული წამოოვვარდი ფეხზე როდესაც საათს შევხედე -ვაუმე ჯნდაბა როგორ მაგვიანდება -შუბლზე ხელი მძიმედ ვიტკიცე , რადგან მასწავლებელთან ზუსტად 30 წთ-ით დავაგვიანე , საწოლზე მძიმედ დავენარცხე. თვალები კვლავ მივალულე

ყვითელი გორილა (თავი პირველი)

-საღამომშვიდობის ქალბატონო ლაურა! - მივესალმე ხნიერ,თმაგაჭაღარავებულ ქალს და მჭიდროდ შემოხვეული შარფიდან ცხვირი ამოვწიე. -უკვე მოხვედი?! ან საერთოდ,რისთვის წახვედი?ისეთი უჟმური როგორ უნდა იყო,რომ შენი,საკუთარი დაბადების დღე არ გიხაროდეს და შუა

დაუმორჩილებელი მეძავი (2 თავი)

ამ ქალს,როგორც ყური მოვკარი ლუიზა ერქვა.მალევე გამიყვანა სადღაც დიდ ოთახში,რომელიც სავსე იყო ვულგარულათ ჩაცმული ქალებით. -ნონა,ეს ახალია,რამე შესაფერისი მოუძებნე-გასძახა მაკიაჟის კეთებით გართულ გოგოს -აქ იმუშავებს? -ჯერ არა,მიდის,მაგრამ

წარმოუდგენელია, მაგრამ მიყვარხარ (7)

-აბა ვერაფერს ვგრძნობ განსაკუთრებულსო? -უცებ მივხვდი რომ ვგიჟდები მაგ ქალზე. მომეცით თქვე ლოთებო სასმელი დავლიო მეც -ბოთლი გამოართვა სადროს და მიიყუდა-უჰ რამდენი ხანია არ დამილევია ...

ქაოსი. #4

-ფეხები ვერ მოგვჭამოს. -წელში გაომართა ნინა. -პირველად მეც ეგ გავიფიქრე, მაგრამ მერე ცოტა არ იყოს შემეშინდა. თქვენ რომ რამე დაგიშავოთ, ჩემს თავს არასოდეს ვაპატიებ. -ნერვიულად ჩავრგე თავი ხელებში

Dandelions (სრულად)

- ზაზა გეყოფა მტკივა! - ვცადე ხელი გამომეგლიჯა მაგრამ ამან პირიქით იმოქმედა და ორივე მკლავში ხელები მაგრად მომიჭირა. - ის შენზე ხუთი წლით დიდია! იმდენად გავხარ, რომ... მგონია მას ვუყურებ... - და ამიტომ მიმწარებ ცხოვრებას? ჩემზე იყრი მის ჯავრს? -

ჩემი-ანი (1)

სადღაც ბარში იჯდა მეგობრებთან ერთად და დროს ატარებდა ჭორაობაში, როდესაც მის თვალი გაშტერდა ბარში შემოსულ ბიჭზე. დიდხანს უყურებდა ბიჭს. იქამდე, სანამ ბიჭმაც არ დაიჭირა მისი მზერა და მკაფიოდ არ გაუღიმა. რა ღიმილი ჰქონდა?! სასწაული. მერე მოულოდნელად

არ ვარ ანგელოზი,მაგრამ არც ეს ცხოვრებაა სამოთხე (6)

თითქოს წამწამებზე რაღაც მძიმე მეკიდა,ვცდილობდი ერთმანეთს დამეშორებინა და ბევრი წვალების შემდეგ გავახილე თვალი.პირველი რაც ვიგრძენი წამლების გამაბრუებელი სუნი იყო.გონს რომ მოვედი გავაცნობიერე,რომ საავადმყოფოში ვიყავი.პალატაში მედდა შემოვიდა და

პოლიტიკის თეორია [დასასრული]

არის მომენტები, როცა გული გეკუმშება იმ გადაწყვეტილებების გამო, რომელიც მიიღე. გეკუმშება და მაინც ვერ აღუდგები რეალობას, რომელიც შენი შექმნილია. არ აქვს მნიშვნელობა, რამხელა დოზით ხარ დამნაშავე, მთავარია, რომ ხარ.