ნაბიჯი წინ (თავი 10 )

მზის სხივები ჩემს სახეზე დათარეშობენ.ვხვდები გაღვიძების და ადგომის დროა,მაგრამ იმდენად მსიამოვნებს მათთან ბაასი,რომ თავს უფლებას ვაძლევ კიდევ რამოდენიმე წუთი წავუძინო.საიდანღაც ტელეფონი იწყებს რეკვას.უკმაყოფილოდ ვახელ ჯერ ერთ,

თანამედროვე ურჩხულის ოდნავ შერეკილი პრინცესა(10)

სესილი.. ხალხს დავემშვიდობე და ლაზარეს უკან გავყევი.. ძალიან მინდოდა დარჩენა, მაგრამ ახლა ლაზარეს უფრო მეტად ვჭირდებოდი, რადგან მას ჩემ გარდა არავინ ჰყავს...

პოლიტიკის თეორია [ნაწილი მეთხუთმეტე]

– ნეტავ რატომ მგონია, რომ სულ არ გიცნობ? – გავხსენი თუ არა კარი, მაშინვე დამიქაჩა თვალები ნატამ. ზღურბლს იქით, კედელს მიყრდნობოდა, წაშლილი სახით და ხელში სიგარეტით. უცბად ვიფიქრე, რომ ეს დედაჩემი არ იყო. – იქნებ იმიტომ, რომ არ მიცნობ? – გავუღიმე და

არ ვარ ანგელოზი,მაგრამ არც ეს ცხოვრებაა სამოთხე (4)

იმ დღის შემდეგ ხშირად ვსტუმრობდი „ნიკოს სარდაფს“,რაც ცუდად აისახა ჩემზე,მაგრამ ამის გასაცნობიერებლად არც ისე ცოტა დრო დამჭირდა. სრული კონტაქტი გავწყვიტე სამეგობრო წრესთან,ოჯახთან ხომ საერთოდდ,უკვე შვილადაც არ აღმიქვამდნენ.მეც შევეგუე

ერთად ყველაფერს შევძლებთ!(2)(რა ავირჩიო სიყვარული თუ შურისძიებას

იმ ამბის შემდეგ კიდევ ერთი კვირა გავიდა,რამდენჯერაც ნიკოლოზი სალაპარაკოდ მივიდა ელესთან იმდენჯერ გაექცა გოგონა,ნელ-ნელა უკვე ბრაზდებოდა ელეზე და ერთხელაც ელე სამსახურიდან რომ გამოდიოდა გოგოებთან ერთად მათთან მივიდა

წარმოუდგენელია, მაგრამ მიყვარხარ (5)

-რა ხდება სანდრო? რატომა რიან ჟურნალისტები ჩემს სახლთან?- სანდროს დაურეკა და პირდაპირ აჯახა არც აცადა ამოსუნთქვა-ჩემს საქმეში არ შედის ეგ ამბავი შენს მენეჯერს ესაუბრე ვიც აგვარებდა აქამდე მაგ საკითხებს, თაო ჰქვია მგონი. საქმეზე ვარ მე და ნუ

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (2)

საღამოს წვიმა წამოვიდა. ისეთი გრილი და სასიამოვნო ჰაერია, გულს მიხარებს. მაინც, რატომ დამამახსოვრდა ლუკა? სისულელეა, მაგრამ რა კარგი ღიმილი აქვს...  მომშივდა. სამზარეულოში ჩავედი. შოკოლადის ნამცხვარი მარწყვით. უცებ შუქი აინთო და დედაჩემი

ჯანდაბას ყველაფერი,მე მაინც მიყვარხარ 2

-რა იყოთ,გეხუმრეთ,რა სახით მიყურებთ ტო,უბრალოდ ბრაზიანი ძმის როლი მოვირგე რა.მოდით ახლა მოგილოცოთ.ჯერ ძმაკაცს მოეხვია,გილოცავ ძმა,შენი ოცნებაც ხომ ეს იყო,ხოდა აგიხდა.მერე ლილესკენ შებრუნდა.ჩემო ფერია მოდი მოგილოცო.გოგო თავისკენ

გ ა ქ ც ე ვ ა...4

გონზე რაღაც მძაფრმა სუნმა მომიყვნა,თვალები გავახილე და დემეტრეს შეშინინებული მზერას გადავაწყდი -კარგად ხარ?...მხოლდ თავი დავუქნიე თანხმობის ნიშნადთავი მისკდებოდა მეგონა რაღაც მძიმე საგანს მირტყავდნენ...საწოლიდან წამოვიწიე და მისი

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (8)

მაგიჟებ..ტუჩებს ოდნავ მოშორდა და სუნთქვის დარეგულირებას ცდილობდა..-არც მე ვარ ნაკლებ დღეში..მოწყვწტით ვაკოცე და გაშტერებულს თვალი ჩავუკარი...-რა იყო ეხლა ეს?უცებ დამეწია და შუა გზაში გამაჩერა...-რაზე მეუბნები?!უცებ მოვისულელე თავი და