არასდროს უშენოდ! (11)

სიყვარულის ისტორია...კატ... იცი ცხოვრება რა ძნელია? - თვალი სანდროს გავუსწორე და მივხვდი ეს კითხვა პასუხის გასაცემად არ იყო დასმული. სანდრო რაღაცის მოყოლას იწყებდა და ისეთი გრძნობა მქონდა, ეს რაღაც შემცვლიდა. - ბავრჯერ მიფიქრია, სად იყო ჩემი

მიზანდასახული 9

- გამარჯობა ქალბატონო ნათია, ბატონო გიორგი - ექიმმა ორივეს თავი დაუკრა - ექიმო როგორ არის ტასია - ტირილნარევი ხმით იკითხა ნათიამ - ტასია კარგად არის, მაგრამ მოგვიწია ბავშვი მოგვეცილებინა... ტასია მძიმედ დაეცა რამაც ნაყოფის კედლიდან ნაწილობრივი

სამუდამოდ

ცხოვრება ისეთი ერთფეროვანია,რომ ერთი და იგივე რაღაცეების გაკეთება უკვე ჩვევაში გვაქვს.ისე ვართ მიჩვეული ვერც კი წარმოგვიდგენია სხვანაირად როგორ უნდა ვიცხოვროთ ან საერთოდ შეიძლება კი სხვანაირად? რომ გამოხატო შენი გრძნობები სახალხოდ, რომ თქვა

_მიყვარხარ! _სიცოცხლეზე მეტად! (სრულად) ბანალური ლოვე სთორი

-არ მინდა მე თვითონაც შემიძლია..._არ დააცადა _ნინი გაჩუმდი და მომეცი ეს ჩსნთაც_მეორე ხელიდანაც გამოართვა _როგორ მოგეწონა სოფელში გატარებული ერთი კვირა_საუბარი წამოიწყო სანდრომ და ნინის დიდი სიყვარულით გახედა _ჩვეულებრივი იყო-ნინიმაც ღიმილით ახედა

გზა სადღაც გაქრა! 2

-გადაწყვეტილი არაფერია,-მივუგე და ზურგი ვაქციე,სიმწრით კბილები ერთმანეთზე დავაბჯინე და ვიგრძენი,როგორ დამეძაბა საფეთქლები,-პასუხი ერთ კვირაში იქნება,-შევეცადე რბილად მეთქვა,აუღელვებლად.მისი რომანის წაკითხვის შემდეგ,მეგონა რომ მის შინაგანში შევაღწიე

რა იქნებოდა თუ...(7 თავი)

იმდენად გაბრაზებული ვიყავი ყველაფერზე,რაც ხელში მომხვდა დავლეწე ოთახში და თან ბოლო ხმაზე ვლანძღავდი ლექსოს,ცოტა ხანში კარი გაიღო და ლიკა შემოვიდა,ირგვლივ გაოცებულმა მიმოიხედა და დალეწილი ნივთების დანახვისას მომვარდა -ლალო რას აკეთებ,კარგათ ხარ?

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (1)

-კი ბატონო, ჩემი ბერეკაშვილი მიხედილია და სხვათაშორის ქვემოთ გველოდება მიროც და მთელი უნივერსიტეტიც... უცებ ვჭყიტე თვალები და ელვის სისწრაფით წაოვვარდი ლოგინიდან.. ტანსაცმელს ხელი დავავლე და უცებ ჩავცვი... იქაც წინა დღეს დედაჩემის ჩალაგებულ ბარგს

ყველაფერს აქვს დასასრული 2 თავი

გმადლობ-გამოექანა და ლოყაზე მაკოცა-ამის შემდეგ გავაცნობიერე რომ ამ ხნის განმავლობაში მხოლოდ ხალათი მეცვა. საწოლზე გადავეშვი და სადღაც გაურკევვლობაში ჩავიძირე და ამ გაურკვევლობიდან დედას ხმამ გამომარკვია რომელიც ჩემი ოთხის ზღრუბლთნ იდგა და მიყურებდა

მინდა იცოდე არასდროს დაგთმობ (მეთორმეტე თავი)

-ჯუბო, სად ხარ ჯუბო?.ოთახებში ნელი ნაბიჯებით დადიოდა ქეთი თან კი არემარე ჯუბოს ეძებდა.-კარგი რა გამოდი.წუწუნით აღმოხვრა გოგონას და ხელები უღონოდ დაუშვა.-ჯუბო მაშინებ! გამოდი გთხოვვ.მუდარის ხმა გაისმა საძინებელ ოთახში,ჯერ კარადა შეამოწმა მერე აივანი

კიდევ დავწერ

ჩემსა გძნობებს მე თავს ვუყრი გულით ვამბობ მე სათქმელსა პოეზიის მონა გავხდი მუზამ რითმი აამღერა