მორჯულება 7 თავი

ეკა თავჩარგული იყო ქაღალდებში და სულ არ გაუგია დროის გასვლა,არც ტასოს მოტანილი საჭმელი უჭამია,ხელუხლებლად ედო მაგიდაზე, -შენ რა ხვალამდე აქ გინდა იყოო? ტასოს ხმამ გამოიყვანა საქმიდან -არა ტას მალე მოვრჩები ცოტაღა დამრჩა,იცი?კმაყოფილი ვარ დღევანდელი

"შემიყვარდი, ძალიან შემიყვარდი"

ზუსტად ექვს საათზე გამეღვიძა. ავდექი და პირდაპირ აბაზანაში შევედი. ორმოც წუთში უკან გამოვედი და ტანსაცმელი გადმოვიღე... ტანზე კარგად მოტკეცილი მოკლე, შავი, გულზე ამოღებული კაბა, ფეხზე მაღალი ეგრედწოდებული "შპილკები" აჰაჰ

მოუხერხებელი გამომძიებელი 14

-ის ხომ შენი უფროსია?-გულუპრყვილოდ კითხულობს დედა.-ხო, უფროსიც არის!-მეცინება მე. -და ასევე შეყვარებულიც!-მეღიმება და თავს ვხრი. -შენი უფროსია, სოფია!-ცოტა მიბრაზდება დედა.-დედა, წყალი მინდა!-თვალების ფშვნეტით გამოვიდა მარიამი და წყლის

შურისძიების წყურვილი 2

ერთი თვე გავიდა, იმ საშინელი დღის შემდეგ აილინმა გაუძლო, მაგრამ ძლიერი სტრესის გამო კომიდან ვერ გამოდიოდა. ექიმებს უკვე იმედიღა ჰქოდათ დაკარგული. იმედი თითქმის აღარავი გააჩნდა მისი უახლოესი ადამიანების ბებიამისის და მეგობრის გარდა, რომელთაც

უსიყვარულოდ [4]

დილის 6 საათი იქნებოდა რომ გამეღვიძა, გუშინ საღამოს მეცადინეობა ვერ მოვასწარი, სკოლაში კი მოუმზადებლად წასვლა არ მიყვარდა, ამიტომ გადავწყვიტე ცოტა რამ მაინც მემეცადინა. ჯერ წყალი გადავივლე რომ გამოვფხიზლებულიყავი, მერე სამზარეულოში ჩავედი

ნუთუ ეს ჩემი ცხოვრებაა? (1)

-წამოდი ოთახში აგიხსნი ყველაფერს.(ბებო) ბებოს გავყევი საწოლზე დავჯექით. -შვილო შენ ძალიან პატარა იყავი 2 თვის, როდესაც შენმა მშობლებმა გიპოვეს და სახში მოგიყვანეს ისე გაგზარდეს როგირც როგორც ღვიძლიშვილი ძალიან უყვარხარ ორივეს

წვიმაში გარეთ 24 თავი

-მოდი აქ შენ ჭინკა იყვირა ლექსომ და წამებში ამაფრიალა ხელში. თითქოს ყველაფერი კალაპოტში ჩადგა.მე და ნინომ ბევრი ვისაუბრეთ და რა თქმა უნდა ვაპატიე ყველაფერი.ცხოვრება ჩვეულ რიტმს დაუბრუნდა იმ განსხვავებით რომ დილით ვაჩეს კოცნა

YOLO [2]

ჩემს ყველა სიტყვაზე ეცინებოდა, რაც კიდე უფრო მაღიზიანებდა. -კარგი, როგორც გინდა. ირაკლი- მითხრა და ხელი გამომიწოდა. -ელენე ამირეჯიბი. ვუთხარი და ხელი ჩამოვართვი ოფიციალურად. -გავრი არ მიკითხავს- მითხრა, თვალი ჩამიკრა და გამიღიმა.

მოიცა ... სერიოზულად? (დასასრული)

საწოლზე ვარსკვლავის ფორმაში გართხმულიყო და ფიქრებისთვის მიეცა თავი.ნამდვილად სჭირდებოდა ფიქრი და ყველაფრის გაანალიზება.გაბრიელი .. გაბრიელი .. გაბრიელი მის ფიქრებში ლიჩელის გარდა სხვა არავინ ტრიალებდა.სულ ლიჩელზე ფიქრი შეიძლებოდა? ვერ გაეგო რა

მინდა ანგელოზი ვიყო

დედას წარმოდგენაც არ ჰქონია რომ იმ დღეს ჩემი ფეხით არ ავიდოდი ზემოთ, ვერც გაიფიქრებდა რამდენიმე წუთში დაბერებული მამაჩემი თუ ამიყვანდა ზევით, რომელსაც შეეძლო მე დედიკო და ლუკა ერთად ავეყვანეთ, ახლა კი ჩემი პატარა სხეული ვერ აჰყავს იმდენად დავძიმდი