სოფლელი სანდრა მინდა მეე?(12)

-რიჩარდ წამო დაგაწვენ რიჩარდმა ხელი ჩაკიდა და უკან აედევნა.ფეხზე მდგომს ეძინა უკვე.-ასე დაიღალე?-იცი როგორ ვნერვიულობდი მთელი გზა შენს რეაქციაზე?-სულელო რა განერვიულებდა არ იცი რომ მიყვარხარ-ვიცი ვიცი-ხო იცი აბა რა რო გკითხო რაზე გელაპარაკებოდი

პატრიოტი (სრულად)

-ღმერთო როგორ მომენატრე-ელენეზე ვიყავი მუხუტებული ჩემი ხელების ტკივილის გამო. ამ ბოლო დროს ეს ნაღრძობ-მოტეხილი ხელის ტკივილმა შემაწუხა. ამიტომაც დედიკომ მიყიდა სპეციალური "რაღაც" რითაც კისერზე მაქვს ორივე ხელი ჩამოკიდებული.

ესეც ხომ პოეტურია 4

დღეები გადის,მეგობრებთან ერთად ვერთობოდი მაგრამ ეს ყველაფერი მოჩვენებითი იყო არავისთან კონტაქტი არ მინდოდა,როდესაც მარტო ვრჩებოდი უფალს მარტო იმას ვთხოვდი,რომ ალექსანდრე გაეძლიერებინა,მართალია არ ვიცოდი რახდეოდა მის თავს მაგრამ ის კი

შენ ჩემი გახდები?! ....(თავი 17)

საკუთარ თავს მირჩევნიხარ.....ასე არასდროს არავინ მყვარებია...შენი არსებობით ვსუნთქავ,შენით ვარსებობ! იმდენად ვარ შენით შეპყრობილი რომ ყველაფერს გპატიობ,თითეულ იმ ტალახს რომელიც შენგამო მე მესროლეს....თითეულ იმ კოცნას გპატიობ,რომელიც

"შემიყვარდი, ძალიან შემიყვარდი" (თავი4)

მარიამმა გიორგის წელზე ფეხები ემოხვია და ისე შევიდნენ საძინებელ ოთახში... ორი საათი იყო დაწყებული რომ გავივიძე. თავი საშინლად მტკიოდა, მიუხედავად იმისა რომ ბევრი არ დამილებია. წარმომიდგენია მარიამი როგორ იქნებოდა. ადგომა მეზარებოდა მაგრამ მოვახერხე

რთულია კიდევ ენდო 2

შევიდა.გოგონას ეძინა.იქვე მივიდა და სკამზე ჩამოჯდა.ელენეს ხელს თავისი ხელი ფრთხილად შეახო და გულმა გამალებით დაუწყო ფეთქვა.ბიჭის შეხებაზე გოგონა თითქოს შეკრთა.თვალები ნელა გაახილა და სანდრო რომ დაინახა,სახეზე გაკვირვება გამოეხატა.ძლივს

მარტოობას მივყავდი

ზოგმა დამიკიდა, ზოგმა დამივიწყა. ვიღაცას ვუყვარდი და უცებ გადავუყვარდი. მე ვტიროდი, შენ იცინოდი. მე გელოდი, შენ კი არ ჩნდებოდი.

თეთრი ვარდები (სრულად)

-უკვე რამდენი ხანია ამ სახლში გადმოვედით ამიტომ დღეს ,,ნოვოსელია'' გვექნება.(მაპატიეთ ეს სიტყვა ქართულად ვერ გავიხსენე და ამიტომ ვწერ ჟრგონს) -რააა?აუ კაი რა დედა ხომ იცი ვერ ვიტან ასეთ რაღაცეებს.-აწუწუნდა გოგო და მაგიდაზე დახვავებულ ხილს ერთი

სასურველი ხიზანი (3-4)

_​ვიღაცას მაგონებთ ყმაწვილო – მხიარულად შესძახა, ბიჭს თვალები გაუნათდა მის დანახვაზე _​ამდენი წლის მერე მიცანი მაინც? – ძველი მეგობრებივით გადაეხვივნენ ერთმანეთს _​აქ საიდან გაჩნდი? ან ეს სახელი.. _​ჰო, რა განსხვავებაა, ბედო..ბერდია.. ეს ჩვენი

მოსამსახურის ქალიშვილი.[9]

დადიოდა იქეთ-აქეთ,ხან ერთ თაროს მიაწყდებოდა,ხან მეორეს და საგულდაგულოდ წმენდდა წიგნის ყდებს,იმდენად იყო გართული ამ ყველაფრით რომ ვერ შეამჩნია როგორ შემოვიდა ვიღაც სახლში და როგორ აღმოჩნდა ახლა მის უკან,რეალობას მაშინ დაუბრუნდა,როდესაც ხარზე შეხება