მადლობა უცნობ ქურდს..ლამაზი love story სთვის 9

შესვენებაზე მე და ტატომ ყავა დავლით კაფეში... -რა კარგია ჩემთან რომ ხარ ანნნ -ხო კარგია..მალე უნდა წავიდე სამსახურში საღამოს გნახავ.გასაღებს მოგცმ და ჩემი მანქანა წამოიყვანე სახელოსნოშია და საღამოს სამსახურში გამომიარე , ვუთხარი ტატოს და წამოვდექი

მე შენთან მოვალ...

შენს ფანჯარასთან, გარიჟრაჟზე, მზის სხივად მოვალ, ღამის წყვდიადში შემოსეულ შევმუსრავ ეჭვებს, სანამ ბნელეთის ლეგეონით დაისი მოვა, მინდა სითბოს და ნატვრას შუა თვალებში გეწვე.

შიში

"მეშინია. სიცოცხლის, სიკვდილის არარაობისა კი არა, ისე წასვლის, თითქოს არც არასოდეს მეარსებოს."ალბათ ყველას სურს რომ მისი წასვლის სემდეგ ბევრმა გაიხსენოს.ახლა კი დაუსვით საკუთარ თავს შეკითხვა რომ იცოდე,ხვალ ვეღარაფერს ნახავდი,უეცრად ყველაფერი

იქ სადაც ოცნებები ხდება 1

-თქვენ ორსულად ხართ, აი თქვენი შვილი ამ პატარა წერტილს ხედავთ? აღფრთოვანებისაგან ხმას ვეღარ ვიღებდი,მხოლოდ ერთი სურვილი მკლავდა, როდის ვეტყოდი ჩემს მეუღლეს ახალ, სასიხარულო ამბავს... საავადმყოფოდან გამოსულს მხოლოდ სამი სიტყვა ჩამესმოდა ყურში "თქვენ

მოსამსახურის ქალიშვილი.[11]

-ნუ ღელავ,ლანა,დედაშენს ყოველთვის აქვს სათადარიგო გეგმა-ღვარძლიანად და ავისმომასწავლებლად ჩაიღიმა ჟანეტმა -დედა,რაღაც შენი ღიმილი არ მომწონს -არა,ლანა,ჩემი ღიმილი უნდა მოგწონდეს,როგორც ჩანს მოქმედება ყოფილა საჭირო,უკვე დიდ ხანს ვაცადეთ!-მკაცრად

ტკივილი სახელად "სიყვარული" 3

დილით რომ გავიღვიძე და ლექსო ჩემს გვერდით არ იწვა შემეშინდა მეგონა რომ ყველაფერი რაც გუშინ მოხდა უბრალოდ ჩემი ფანტაზიის ნაყოფი იყო და მესიზმრა... მაგრამ როცა გავიგონე როგორ მოდიოდა ჩემი ოთახისკენ თავი მოვიმძინერე, გავიგონე როგორ ჩაილაპარაკა "ჩემი

და იყო ასე ...

უცებ რომ გნახე პირველად, მივხვდი, რა და რატომ მაკლდა და რომ უშენობით დაღლა არ მომიწევდა, მწამდა! ასე ვვოცნებობდი შენზე, გელოდი სანატრელ ვარსკვლავს! ისე არ მინდოდა წასვლა, რომ არ გავურბოდი ამ ხმას! და მზე ჩაიღვარა წუთში, როცა შემომხედე ახლა! გრძნობა

სასურველი ხიზანი (7-8)

თემურმა ნერვიულად შემოიწყო თავს უკან ხელები _​იქნებ სხვა გამოსავალი მოგვეძებნა _ თქვენ წარმოიდგინეთ არ მინდა! არც თქვენი უსამართლო სასჯელი იყო ლმობიერი.. ასე, რომ დაუძახეთ თქვენს ქალიშვილს და გადავწყვიტოთ ყველაფერი, მეჩქარება – საათზე დაიხედა და

ოდესმე გყვარებია? (7)

წუთით ორივე გაუნძრევლად ვიდექით და სივრცეში ვიყურებოდით, შემდეგ გიორგი ჩემსკენ მობრუნდა და ალმაცერი ღიმილის თანხლებით ხელი გამომიწოდა. ჯერ მის ხელს მივაშტერდი, შემდეგ სახეზე გადავინაცვლე, მისი ღიმილითა და მოციმციმე თვალებით თავბრუ დამეხვა, კაბას

ცეცხლის დრაკონი! №1

რა მოხდა? რატო მტკიოდა ასე ზურგიი? მთლიანი სხეული გამყინებოდა... ძალიან ცუდად ვგრძნობდი თავს. თან ამ გზას მივუყვებოდი იმ იმედით, რომ გამოჩნდებოდა რაღაც!.. დიახ! რაღაც, რაც გადამარჩენდა. ვიღაც! ვინც შემიფარებდა!.. ისეთი რამ ან ვიღაც რაც/ვინც