ბედნიერების ჩარჩოები 1

„ისევ ბანალურად ვიწყებ წერას მომენატრეთ ჩემო ტკბილებო,ტკივილამდე მენატრებით.ხანდახან მგონია უბრალოდ ავდგები და თქვენტან გამოვიქცევი მაგრამ მინდა თქვენ დაბრუნდეთ აქ.მე ისევ ის განებივრებული თავნება ანუკი ვარ რომელსაც თქვენი ჩახუტება უნდა 25 წლის

ლილიამი

ნოემბრის ცივი თვეც იწურებოდა .. ბევრი რო არ ვისაუბროთ ალბათ იცით როგორია შემოდგომის დღეები ზამთრის დღეების ლოდინში, მაგრამ ეს შემოდგომა მეტად მხიარული და ამავდროულად სევდიანი იყო , ხალხნი აქეთ იქით დარბოდნენ , ზოგი მხიარული შეძახილებით ზოგი

ერთად ყველაფერს შევძლებთ!(8)

—კი...კარგად...ვარ სვენებით დაიწყო ლაპარაკი ლუკამ ეტყობოდა რომ ძალიან დაღლილი იყო ტასო იცი მეგონა რომ აქ იყავი შენი ხმა მესმოდა თითქოს დაბრუნებას მთხოვდი მთხოვდი რომ არ წავსულიყავი.... —იცი ლუკა მართალი ხარ მე მართლა ვიყავი შენთან და დაბრუნებას

დემეტრე დადეშქელიანის საკუთრება(2)

-როდესაც მარშუტში შენი მობილური ვიპოვე მთავარზე შენი ფოტო ეყენა სიმართლე გითხრა მომეწონე და გადავწყვიტე უფრო მეტი ფოტო მენახა და უკეთ გამეგო როგორი იყავი ვინაიდან პაროლი გეყენა ტელეფონზე მომიწია ჩემი ძმაკაცის დახმარებით პაროლი გამეტეხა ამიტომ კარგად

არ შემიძლია,ვერ გელევი ( 15 )

_ იქნებ მე წაგიყვანო_ ეცადა ჩემს გადარწმუნებას,გული მომიწურა მისმა ხმამ. _ არა,არ შემიძლია,გთხოვ ნუ დამატან ძალას_ შევევევედრე. _ კარგი ტაქსი უკვე ჭიშკართანაა_ მითხრა და საბა ხელიდან გამომართვა,წამით გავუძალიანდი მაგრამ მივხვდი,რომ არ ვიქცეოდი

ისევ შემიყვარე... თავი (33) ნაწილი (2)

აკოს ზარს ველოდებოდი თუმცა არ დაურეკავს,რაღაცნაირად მეწყინა ასე უყურადღებოდ რომ იქცეოდა.მთელი დღე ისე გავიდა არ შემხმიანებია,თუმცა არ მივეცი თავს საშუალება ამის გამო განწყობა გამფუჭებოდა.ზოგადად თვითპესიმისტი ადამიანი ვარ,არასოდეს არავის

მოუხერხებელი გამომძიებელი 12

სამსახურში მივდივარ და პირდაპირ ლაშას კაბინეტიკსენ მივემართები. ვაკაკუნებ და კარებს ვაღებ. ლაშა საბუთებში იყურება: -ელენე, სოფიას უთხარი მოემზადოს, ადვოკატთან მივდივართ!- -ელენე არ ვარ!-თავს ვხრი მე. -ხოდა, ძალიან კარგი, ახლავე წავალთ!-მკლავში ხელს

"შემიყვარდი, ძალიან შემიყვარდი"

გამარჯობა, მოკლედ მოგიყვებით ჩემს შესახებ: ლიკა გედევანიშვილი, 17წლის 11_კლასის მოსწავლე, ვარ 1,78სმ შავგვრემანი, მწვანეთვალება, სწორთმიანი. ბევრი თაყვანისმცემელი მყავს მაგრამ ჩემს გემოვნებაში არც ერთი არ ჯდება. მყავს ოჯახი, ჩემი ოჯახი ოთხი

როცა ჩვენს ქუჩაზე სიყვარული თოვს! “11“

უეცრად წამოთოვა.ოთახში ფესვგამდგარმა სიცივემ კოსტა გამოაღვიძა.გვერდით დაიხედა.მარიტა არ იწვა.გაკვირვებული წამოდგა საწოლიდან და ფანჯარასთან მივიდა.მინები დაბურულიყო და გადაწმინდა.წვრილი და ხშირი თოვა იყო.შეღონებული ჩამოსცილდა ცივ ფანჯარას და მარიტას

შევხვდებით... (5) დასასრული

ამის წერა ტკბილი მოგონებების გასახსენებლად დავიწყე და სიამოვნებით გამოვტოვებდი იმას, რაც ახლა უნდა დავწერო და საერთოდ სიამოვნებით გავწყვეტდი წერას, მაგრამ არ მაქვს უფლება ჩემი სიტორიის ფინალი არ მოგიყვეთ. ჩემს ისტორიას „ შევხვდებით“ ვუწოდე, რატომ