ჩემო მხატვარო, რას ფიქრობ ნეტავ?! (თ.ჯ)

ჩემო მხატვარო იქნებ დახატო, __ორი ღიმილი, მა და შენ ერთად. ჩემო მხატვარო, მინდა გამიგო, დღემდე უთქმელი, მხოლოდ შენ ქვეყნად... მინდა რომ ერთად ვიყოთ ჩვენ ორნი, ვუყუროთ ციდან ვარსკვლავთა ცვენას. შენ მე დამარქმევ ფუნჯების მუზას, მე შეგასწავლი ლექსების

მოულოდნელი...(მეორე თავი)

ხმას ვერ ვიღებდი ისე მიხაროდა,მივყვებოდი უკან ჩქარი ნაბიჯებით. მომენტებში მაჩერებდნენ,მღეროდნენ გიტარის თანხლებით,შემდეგ ისევ წამოდი და ლამაზი გულების აშვების ცერემონია.ვერც ვლაპარაკობდი ბედნიერებისგან.

გამოიდარებს

წვიმიანი ამინდი იყო, ცას შავი ღრუბელი ეფარა და კოკისპირულად წვიმდა, დღის 4 ის ნახევარი იყო და თითქოს უკვე დაღამებულიყო, იანვრის 13 იყო, ცრუმორწმუნე არასოდეს ვყოფილვარ, ვცდილობ არ დავკარგო რწმენა არც ღვთის და არც საკუთარი თავის და მჯეროდეს რომ ყოველ

ლურჯი მთვარე 1 თავი

ბურანში ვცხოვრობდი სამი წელი,მხოლოდ მასზე ვფიქრობდი,მისი ცხოვრებით ვცხოვრობდი,კუდში დავყვებოდი.სკოლა და ირაკლი წარმოადგენდა ჩემი ინტერესის სფეროს,სკოლაშიც არ ვივლიდი,მაგრამ ვიცოდი ამის გარეშე უნივერსიტეტში სწავლას ვერ გავაგრძელებდი,მე კი მინდიოდა

ფულზე გაცვლილი ბედნიერება (15)

-არ უნდა გამერიე ამ საქმეში. თავიდანვე უარი უნდა მეთქვა ამ ქორწინებაზე... უნდა მომეძებნა სხვა გზა ბიზნესების გადასარჩენად... შეიძლებოდა მეფიქრა და არ დავთანხმებულიყავი მამაჩვენების ამ უაზრო შეთანხმებაას... მაპატიე მარიამ, გთოვ მაპატიე, ეესე არ უნდა

უდანაშაულო სიყვარული (თავი 1)

ნატა ადგილიდან არ იძვრის, სულ მილიმეტრები აშორებთ ერთმანეთთან, სახეს ფრთხილად ხრის დანიელი მოსამსახურის ტუჩებისკენ, გემრიელად მოიმზრიებიან ატმისფერი ამობურცული ტუჩები, რას არ მისცემს ,რომ ჩაუკოცნოს ეს სინაზით გაჟღენთილი ბაგეები, მაგრამ არა, ჯერ ხომ

ვიდრე ღიაა დარაბები...

''ქრიზანთემებიც ჯაბას ეზოდან უცინოდნენ მზეს, ღია დარაბებიდან კი ჯაბა გადასცქეროდა ამაყად მათ. მისი ოთახის ფანჯრები მუდამ ღია იყო! დღისით თუ ღამით... ზამთარში თუ ზაფხულში... თავდაპირველად მამა ეჩხუბებოდა მას ამის გამო, მაგრამ ბოლოს ნება მისცა მთვარის

მერამდენედ მეჯახები? ( დასასრული)

-კარგი, ტანსაცმელებს გაგიმზადებ.. - ოთახში შევიდაა, დამიანეც უკან გაჰყვა.. -მოიცა, შენთვის დაღლა არ შეიძლება, დაჯექი მე ჩავალაგებ.. - გაუღმა და სამგზავრო ჩანთა გადმოიღო.. ტანსაცმელებს აწყობდა თან ანამარიას უსმენდა.. დამიანემ ჩაალაგა ბარგი და ცოლს

ნაზი ღამე 3

მალე მივიდნენ კლუბთან.ბესომ კარი ფრთხილად გამოღო და ხელი შეაშველა გადმოსვლისას კიტის.რა ჯენტლიმენია გაიცინეს ბიჭებმა.საკმაოდ მშვიდი გარემო სუფევდა, წყნარი მუსიკა კიდევ უფრო ალამზებდა იქაურობას.ბესო თვალ ვერ აშორებდა კიტის,ასეთი ლამზი არსება ჯერ არ

ჩვენი დიდი ტკივილის მიუხედავად მაინც ვერ გავუგეთ ერთმანეთს 2

ეს ისტორია ორ ადამიანზეა და მათ ცხოვრებაში მომხდარ კარგ და ცუდ ამბებზე...მგონი არ არის ცუდი წასაკითხი...და თუ ცოტაოდენ დროს დაუთმობთ,წაიკითხავთ და თქვენს აზრს დააფიქსირებთ (კარგსა თუ ცუდს. დიდი სიამოვნებით მივიღებ ჯანსაღ კრიტიკას და ასევე გამახარებს