მაგიაზე შეყვარებული 3

გამოვიცვალე თუ არა იმ წამსვე საწოლზე დავეცი და ღრმა ძილში გადავეშვი, ისიც კი ვერ გავიგე წავიდა როდის წავიდა დამიანი და როდის დაიძინა სალიმ. დაახლოებით დილის 6 საათზე, ტელეფონის ხმამ გამაღვიძა. ისე გადავწვდი ტელეფონს თვალები არც გამიხელია. როგორც

აჩქარებული გულისცემა (თავი მეშვიდე)

ძლიერად ვუჭერდი ხელებს ალექსანდრეს მხრებს და შეშინებული ვაცეცებდი აქეთ-იქეთ თვალებს. - კარგად ხარ ? - მკაცრი ხმით მკითხა და თავზე მაკოცა - - მადლობა - ამოვილუღლუღე მის მკერდზე შემდეგ გავაანალიზე რა სიტვაციაშიც ვიყავი მასთან სწრაფად მოვშორდი და ორი

ორში ერთი 14

-ლუკ, არ მომწონს ეს კინო - ამოვიბუზღუნე, მან კი უბრალოდ ხელის მარტივი მოძრაობით ტელევიზორი მთლიანად გათიშა -ეს რატომ გააკეთე? - აღმომხდა გაკვირვებულს -შენთან საუბარი მირჩევნია ამ უაზრო ფილმის ყურებას, შენი უკეთ გაცნობა მსურს მაგდა - თვალს არ

არა ნარკოტიკს

მე შენ ყველგან მოგაგნებ, რომ ხარ საქმით გართული, შენ ხარ ჩემი ბანდიტი, მე ვარ შენი პატრული, მაგრამ ნუ გეშინია ნარქოტიკის, არ ჩაგიშვებ, ერთხელ ჩაგეხუტები გაკოცებ და გაგიშვებ, ჩემ სიცოცხლის დიდო სურვილო, ნეტავ შემეძლოს შენი ფერება, ეხლაუამრავ

ვაჰ! რა დრო გაილია

ხელებს მკერდში ჩავიხუტებ სულში ჩაგეკონები შევისუნთქავ თმების სურნელს თუ არ დამენდურები. მუდამ შენთან შენზე ფიქრში ვაჰ! რა დრო გაილია სიყვარული მიქრის, მიქრის, ცხრა მთა გადავლილი აქვს. ქალი ჩემი მოყვარული ბედნიერი ბებია უფლისაკენ მიმართული იგი მხოლოდ

მე – ღმერთი – ნაწილი პირველი – ამონარიდი 2

საწოლიდან ვდგები. ასე ვიცი ხოლმე, თუ შუაღამეს გამეღვიძება, კიდევ ოცი წუთი დაძინებას ვცდილობ, მაგრამ უკვე შევეგუე იმ ფაქტს, რომ ეს ოცი წუთი უბრალოდ დაგარგული დროა. ტრადიციულად ვამოწმებ „ფეისბუქს.“ შეტყობინება არ არის. მეგონა ჩემი ერთჯერადი მეგობრის

ნაჩუქარი ბედნიერება-1

მიუხედავად იმისა, რომ შუადღე იყო, ოთახს ბუხარის ცეცხლის გარდა არცერთი სხივი არ ანათებდა. ყველა ფარდა ჩამოფარებული იყო. ყველა სინათლე ჩამქრალი. გარეთ წვიმდა. მე კი ბუხრის წინ პუფში ვიყავი ჩაშვებული, თბილად ჩაცმული, პლედ შემოხვეული და სიცივისაგან

მურმან ჯინორიას კომპოზიცია

წინაპართაგან წავიდა ყველა, სხვა ხალხის ისმის აქ ჟრიამული, მომწყურდი, ახლა, ისე მომწყურდი, ვით უბინაოს ყოფნა ბინაში, ღმერთო ! როგორ მოხდა, წვიმა მოსისხარი, თითქოსშეუწყვეტი კუპრის ნაკადია, აღარ გათენდება ღამე სასიზღარი?! რომელი საათია? რომელი საათია?

გაიღიმეთ,ჩიტი მოფრინავს![3]

ეს ზღვა რომ შავია,დამნაშავეა,დამნაშავეა ვინ არის?-ბათუმის ნესტიანი ჰაერი ღრმად შევისუნთქე ფილტვებში და კვლავ განვაგრძე სიმღერა.თქვენ არ იცით მე ეს ქალაქი როგორ მიყვარს,თავისი ყველა ქუჩით,შენობით,საერთოდ ყველაფრით.დღემდე არ ვიცი რატომ,მაგრამ აი ასე

სიმშვიდიდან სიგიჟემდე,ძვირფასო!(დასასრული)

-მამიკოს ელოდა ალბათ-კვლავ მომაჯადოებელი ღიმილით გაუღიმა მამაკაცმა და კიდევ უფრო ძლიერად შეაყვარა თავი -მამას კიარა ბიძას!-შეუსწორა ღონემიხდილმა გოგონამ -მე და შენ და-ძმა არასდროს ვყოფილვართ და არც არასდროს ვიქნებით! ახლა კი სჯობს თეკლამ და კაკიმ