ის... თავი №6 (პირველი ნაწილის დასასრული)

ეს უბედნიერესი წამები არასდროს დამავიწყდება! არასდროს!.. მართალია ყველაფერი ყოველთვის კარგად არ მთავრდება, მაგრამ... დაივიწყეთ! მე მაინც უბედნიერესი ვიყავი! ერთ საღამოს, ყავის დალევის შემდეგ გადავწყვიტე აივანზე გავსულიყავი. გავედი თუ არა ეგრევე

ორში ერთი 12

ეს ვთქვი თუ არა კარები გიჟივით გავაღე და გარეთ გავვარდი, მანქანაში ჩავჯექი და ადგილს მოვწყდი. გავრბოდი, ლუკისგან გავრბოდი. რა ვუთხრა? ამის შემდეგ შეძლებს რომ მენდოს? - ჯანდაბა მაგდა! ეს ხომ შენი საიდუმლო იყო? ახლა კი შენ ეს ხმამაღლა აღიარე და მათ

მარად შენზე შეყვარებული დემეტრე

წ მაპატიე,რომ მხოლოდ ჩემზე ვფიქრობდი ყოველთვის და არა შენზე ან ჩვენზე. მაპატიე ყოველი იძულებითი ღამე.ყოველი ნაძალადევი კოცნა,ყველა ჩემი შეხება.

უბრალოდ "ის"

ძნელია, დაკარგო ის რაც გაქვს და შენია, რაც გვაბადია ის გვაბადია, ულამაზესია ყველაფერი ის, რისი შეხებაც ადამიანს ძალუძს, თუმცა იდუმალია ის რაც ამოუცნობია და მას ადამიანის ხელი არ შეხებია, სწორედ ეს არის მეცნიერების, ხელოვნების, ბედნიერების,

მოარული ჩრდილი

ჩვენ ჯაგერს ვუსმენთ, ის ჩემი მოუქნელი სხეულის მოძაროაბს ჰყვება, ესეც ჩვენი 14 თებერვალი. „ადრინდელი, ძველი 14 თებერვალი“ ამბავი, ჩემზე და მასზე . ყველაზე ცუდი ამბავი , დედამიწის ზურგზე, ყველაზე ცუდი წყვილის . ჩვენებური საქორწილო ფიცით, რომელსაც

მერამდენედ მეჯახები? (5 თავი)

დამიანეზე მიკრულს დაეძინა, საღამოს 8-ზე გაიღვიძა.. მამაკაცის მკლავებში გაყუსული, მისი სურნელით გაბრუებული იყო...-გაიღვიძე? - ღიმილით კითხა და თავზე აკოცა.. - როგორ გეძინა?-კარგად, მადლობა.. - გაუღიმა და მის ყელში ჩარგო თავი...ცოტა ხანს ესე

ლინდა

ქალაქის გარეთ რამდენიმე კილომეტრში, სადაც მდინარე მოედინება და სულ მთებია ირგვლივ, არის ერთი პატარა წყნარი ადგილი, სადაც წყვილები იყრიან ხოლმე თავს. სიყვარულის ბუდე, როგორც ეძახიან ზოგადად ასეთ ადგილებს. 14 თებერვალს განსაკუთრებით

ჭირვეული პატარძალი –5–

''მე და ჩემი ქმარი კი ვიყავით გაჩუმებულები... რა გვეთქმოდა! ის, რაც ჩვენ შორის ამ სამი დღის განმავლობაში მოხდა პირდაპირ სასირცხვილოა... მე_გატაცებული, ჭირვეული პატარძალი, ის_ჯმუხი, თავხედი ნეფე და მაინც... ჩვენ შორის იყო ის რაღაც... კოცნა...

ბედისწერას ვერსად გაექცევი-8-

ალექსანდრეს თავი დააღწია, მაგრამ წინთორნიკეს ლექციები ელოდა. ანი მივიდა თორნიკესთან. ყავა მოადუღა და მოყოლა დაიწო. თორნიკე გაბრაზებული აქეთ-იქით დადიოდა, ბოლოს ანიმ წიგნის საღამოს ამბებიც მოუყვა და გაჩუმდა, თოკოს პასუხს ელოდებოდა.

წარმოუდგენელი რაღაცეებიც ხდება(ნაწილი4,5)

-ისე ზამთრის არდადეგები კი გამოგვივიდა...-ჩაილაპარაკა ირაკლიმ ისე რომ ჩემთვის არც შემოუხედავს.-....უიღბლო არდადეგები-დაამატა უფრო ხმადაბლა, ადგა შარვლის ჯიბეებში ხელებჩაყოფილი ფანჯრისწინ დადგა. არ ვიცი რა ტომ მაგრამ საშინელი