გამოფხიზლება.

გახსოვს პირველად რომ მოვკვდი ? ნუ , თითქმის მოვკვდი... მაშინ ვფიქრობდი , რომ ოდესმე მაინც მოვკვდებოდი და არ ქონდა იმას მნიშვნელობა ეს დღეს იქნებოდა თუ წლების შემდეგ .გახსოვს პირველად რომ მოვკვდი ? ნუ , თითქმის მოვკვდი... მაშინ ვფიქრობდი , რომ ოდესმე

ვამპირი

- მართალი ხარ მაგდა...იქნებ გვეცადა და გერმანიაში გადაგვეყანა მართალია ძნელი და დამღლელი გზა ელოდება,მაგრამ იქნებ გადავარჩინოთ?იქ უფრო გამოცდილი ექიმები არიან და უახლესი დანადგარები აქვთ. იქნებ რამით დაგვეხმარონ?-თქვა და სევდიანი სახით გახედა

ვნებებზე ეჭვიანი (თავი 1)

-წავალ,ინტერნეტში ვინმეს ავაგდებ-მივდივარ ენთუზიაზმით,ამ საღამოს მარტო გატარება არ მინდა.საკუთარი წარმატება უნდა ავღნიშნო ლოგინში! ინტერნეტში ბიჭებს ვამატებდი...საერთო მეგობრებიდან ვირჩევდი ყველას.მსგავსი რამ არასდროს გამიკეთებია.

წითელი ფორთოხალი (4)

ყოველთვის მაოცებდნენ ხელოვანი ადამიანები. ისინი მუდამ თავიანთი ცხოვრებით ცხოვრობენ და ალბათ ამიტომაცაა,რომ ვაფასებ.. ვაფასებ თითოეულ მათგანს. ისინი არიან ჩემთვის ადამიანები, რომლებიც ბდნიერებას ხელოვნების საშუალებით ისრუტავენ. ვაფსებ,რადგან შეუძლიან

მოლოდინი_ს დასასრული !

"ბედნიერ ადამიანებს სულაც არ აქვთ ყველაფერი საუკეთესო... მათ უბრალოდ შეუძლიათ დაინახონ საუკეთესო იმაში, რაც აქვთ..."ჯ. ქარჩხაძე...ქორწილიდან რამოდენიმე დღეში თბილისშში წამოვედით , ისე მიჭირდა ბებიასა და პაპას დატოვება , ლუკასაც ასევეე, და მათაც

როცა სიყვარული აკრძალულია (8)

იმ წუთას ყველაფერმა ერთდროულად გაუელვა გონებაში.ფიქრობდა იმაზე თუ რა გახდა მიზეზი ამ საშნელი მოვლენისა,რა მდგომარეობაშ იქნებოდა ლიკა,მაგრამ ყველაზე მეტად ახლა იმაზე ღელავდა თუ რა მდგომარეობაში იქნებოდა უტა... -სად ხარ ახლა...სწრაფად,აღელვებული ტონით

ბედნიერება ჩემთანაც მოვა 5

შენ თავს ატყუებ თუ მე ? ბედნიერი რომ იქნები გამიხარდება,ვინმე კარგი გოგო რომ გეყოლება ეგეც გამიხარდება!მაგრამ შენ და ელენე ხომ ამბობდით სიყვარული ერთხელ მოდის და სამუდამოდ რჩებაო?!ხოდა თუ არ იცი გეტყვი თქვენ ერთმანეთი "გიყვარდათ" და ორივე მატყუარები

ჭირვეული პატარძალი –6–

...მაგრამ მე ერთი რამ არ გამითვალისწინებია... ერთი რამ არ ჩამიგდია სათვალავში... სიყვარული ხეა! ის იზრდება და ნაყოფს ისხამს... მისი სამუდამოდ ამოშლა შეუძლებელია... მაგრამ მთავარი ისაა, გაუმკლავდები თუ არა! მოუსმენ თუ არა! ენდობი თუ არა! მე

გაიღიმეთ,ჩიტი მოფრინავს![2]

უხუცესთა საბჭოა,მაგიდის ირგვლივ კი ვსხედვართ მე,ჩემი სკვინტლიჭამია და ნინა (სკვინტლიჭამია იმიტომ,რომ ბავშვობაში თურმე სკვინტლებს ჭამდა),მარეხა და სოფიო.ისეთი გამომეტყველება აქვთ,თავი ნატოს სამიტზე უფრო მგონია.დღის თემა კვლავ საზაფხულო არდადეგებია:

ბედისწერას ვერსად გაექცევი -9-

იმ დღის მერე თითქოსდა ყველაფერი გაუფერულდა. ანი აღარ იყო ისეთი მხიარული, სულ კითხულობდა და ოთახიდან არ გამოდიოდა. ალექსანდრე ენატრებოდა, როგორ უნდოდა ენახა ან დაერეკა და მისი ხმა გაეგო, ყველაფერს გაიღებდა ოღონდ კიდევ ენახა. ზარებს არ პასუხობდა.