დაბნეული ღიმილი (სრულად)

-ხომ არ მომწამლავს?...მემგონი ეწყინა,მმმ,რა სყვარლად გაბუსხა ტუჩები,ბლინების გასინჯვას ეს ნუგბარი მირჩევნია,მითუმეტეს რომ მათი გემო საერთოდ არ მახსოვს.როგორ შემოვირიგო?მივხვდი.აბა ნელ-ნელა მივუახლოვდეთ,სახე მის

ჩანახატი (8 თავი)

მერვე თავი აშკარად ატყობდა ფარნა, ხასიათზე რომ ვერ იყვნენ. რემდენიმეჯერ ტატომაც იკითხა: - რამე სერიოზული ხომ არ მიქარეს, ან ხომ არ გაწყენინესო. თუმცა გოგონები ჯიუტად დუმდნენ. ერთი რამ დანამდვილებით იცოდა თეკლემ, რომ უცნობებს შეურაწყოფას ასე იოლად

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (28)

რამდენიმე წამში დემეტრეც დაგვიბრუნდა. - ზატო მე მეჩქარება და უნდა დაგტოვოთ. ( დემეტრე ( ღიმილი ) - რომ არ გეჩქარებოდეს ეგ უფრო დამიკვირდებოდა, შენ ხომ სულ სადღაც გარბიხარ. ( ღიმილი ) - რაიყო დეპრესიაში ხარ? ( დემეტრე ( სიცილი )

ლევან ხაჩიშვილი (20)

მის სიცოცხლეს უკვე აზრი აღარ ქონდა.მართალია აზრი ყველაფერს აქვს,მაგრამ ის ისე იტანჯებოდა,რომ სიკვდილი ერჩივნა ასეთ სიცოცხლეს.ბოლო ხმაზე ყვიროდა,ჩვენ ყველამ ძალიან განვიცადეთ მისი მდგომარეობა.გაგვახსენდა გუშინდელი ამბავი და ღმერთს მადლობას

სიზმრის თეორია (3)

პიანინოსთან ჩაიმუხლა, მის კიდეზე იდაყვები შემოაწყო და სახე თითებში მიმალა. ჯერაც სასიამოვნოდ უვლიდა სხეულში მელოდია, რომელიც დიდი ხნის წინ დამთავრებულიყო. ყავას აღარ ასდიოდა ორთქლი, სიცივე მოსდებოდა და თავისი მისიის აღსასრულებლად აღარც სურნელს

Blow Up/3

გაჩუმდა. გაჩუმდა და გავუშვი. ისევ მის სახლთან გავათენე ღამე. დილით კორპუსიდან ვიღაც გოგოსთან ერთად გამოვიდა. დაბნეულმა მიმიოხედა აქეთ-იქით. მაშინვე წინ ავესვეტე. უცნობ გოგონას გაოცება გამოეხატა სახეზე. ემა გაბრაზდა.

და მაინც რა არის სიყვარული?!

ბევრი რამ მქონდა მოსმენილი სიყვარულზე და მაინც არ მეჯერა რომ სიყვარულის გამო ადამაინს ყველფრის დათმობა შეეძლო, ის რომ როდესაც გიყვარს მზე სხვანაირდ ანათებს, დეედამიწა სხვანაირად ბრუნავს, ყველაზე ცივ და სუსხიან ამინდშიც კი შენ გთბილა რადგან ეს

our hands 13 დასასრული

***გიგა*** დილით ადრე გავედით გარეთ, ჩემთვის ჩამოვჯექი ეზოში და ველოდებოდი მარიამის გაღვიზებას, უცბად უკნიდან ჩახუტება ვიგრძენი და შევტრიალდი, მარიამი იყო... -შენი ესემესი დილით ვნახე, ძალიან მიყვარხარ.- ყელში მაკოცა და კალთაში ჩამისკუპდა -მეგონა

შენი თითები ვერ იხდენენ უჩემო ამინდს

შენი თითები ვერ იხდენენ უჩემო ამინდს. და სუნთქვა-სუნთქვით ცხოვრებაზე აჩქარდებიან. გიყურებ როგორ მიუყვები ქუჩას და უწინ როგორც მიყვარდი ახლაც ისე მენატრებიან

ფიფქის ეფექტი [თავი 5]

–თოვს...–გახარებულმა წამოიყვირა და თავიდან ამოუვარდა ვაჩეც და ''სიყვარულიც''. თბილისში რამდენი ხანია ამხელა თოვლი არ ღირსებია. აქ კი როგორ ბარდნის, გადაპენტილია მთები, გორები, ხეები, ბუჩქები... და უმალ გადაიპენტა დარიას გონებაც. წინასწარ იყო