დროლოგია ჩემი პროფილით

ვადა გასული წლებიც მიდიან, უიღბლოება გაწვიმს უდროოდ და მიუყვები ქუჩას მთვრალიანს, აი რა იცის ფიქრმა უნორმოდ. კითხულობ წიგნებს ასოებ წაშლილს, გადადებ წიგნებს ხედავ ჰორიზონტს, და მერამდენედ უსმენ ბობ მარლის, შენფერებს ვიცნობ რომ მისნაირობს.

აღიარე,შენ ხომ გიჟდები ჩემზე!(4)

ეს სიტყვები იყო და ტკბილად ჩამეძინა დემე ბაგრატიონის დიდ და თბილ მხრებში.უსაზღვროდ გადავეშვი ფანტაზიისა და წარმოსახვის სამყაროში.როგორ მიყვარს სიზმრები ,მათში ის ხდება რაც ჩვენ გვინდა და ყველაფერი ისეთი მარტივი და

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (8 თავი)

მოვლენები მინიმალური გადახვევებით, მკაცრად გრაფიკის მიხედვით ხორციელდებოდა. პროდიუსერები გავაფრთხილე, რომ გეგმიდან გადახვევა არ მინდოდა. კონცერტი შოუს ეფექტებითაა, დამსწრე საზოგადოება ჩემს სახელს სკანდირებდა.

სექსუალური მე (თავი 2-3)

-რა? ორსულად ხარ?-მაშო გაკვირვებულია. -ჰო,ორსულად ვარ-აცრემლებული სახით ვამბობ. -გოგო,ეტყვი? -არა,ამაში საჭიროებას ვერ ვხედავ,არ უნდა მოვქცეულიყავი ესე..-ატირებულს გულში მიკრავს და ცდილობს დამამშვიდოს,მაგრამ მე რა მამშვდებს...

ანგელოზები ფრენისთვის

- კარი არ ჩაკეტო ... - რატო ? - მოვა ის .. - აჰა და რაუნდა ? - საქმე მაქვსო.. - და ეგ ყელსაბამი ? - რო არ მეკეთოს გაგიჟდება და მე მაგის ყვირილის თავი არ მაქვს ამიტომ გავიკეთე მოვიხსნი მერე. - მარიამ , კარგი რა!

ძალით გათხოვილის დაკარგული და ისევ დაბრუნებული სიყვარული(თავი მეცხრე)

ის არც კი მისმენდა,,კუთხეში ვიყავი მიმწყვდეული,ვერ ვინძრეოდი,ლევანი ყელზე მკოცნიდა,ეს ისეთი საზიზღობა იყო ჩემთვის,ილია მახსენდებოდა მე ხომ მას დავპირდი,ამას არ გავაკეთებდი..განთავისუფლება მინდოდა მაგრამ ამაოდ,ლევანმა ყველაფერი გაიძრო და ჩემს წინ

რა ავირჩიო სიყვარული თუ შურისძიება?(10)

კი იფიქრა ერეკლემ დღეს სახლში წავალ და ბიჭებს ხვალ დაველაპარაკებიო,მაგრამ გადაწყვიტა რომ დღესვე მისულიყო მათთან,რადგან ხვალამდე ვერ მოიცდიდა, გააჩერა ტაქსი და ლაზარეს მისამართი უკარნახა, რამდრნიმეჯერ დააზარუნა და აღელვებულმა კარს შეხედა, მაგრამ

რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე? დასასრული

მთელი ორსულობა სტრესი ჰქონდა განგას. პირველი ბავშვის დაკარგვის გამო, ახლა პანიკაში იყო. ეშინოდა, რომ ჩვენს პატარასაც ვერ შევინარჩუნებდით. ვცდილობდით დიდად არ დატვირთულიყო. პირველ სართულზე ჩამოვბარგდით, რომ კიბეებზე სიარული არ დასჭირვებოდა.

ქიმიური მუხტი [10-11 (დასასრული)]

ყველას გვაქვს ჩვენ-ჩვენი საკუთარი თუ საერთო მოგონებები, თუნდაც ორი წლის წინანდელი, მაშინ ყველასთვის და განსაკუთრებით ბელასთვის საშინელება იყო ხელის დაწვა, მაგრამ ახლა ვხუმრობთ ამაზე, როგორ დავტრიალებდით თავზე და განსაკუთრებით ის,

Chocolate 9თავი

იქ ვეღარ ვჩერდებოდი,სული მეხუთებოდა,სარაზე ფიქრები მოსვენებას არ მაძლევდა,ნეტა როგორაა?რას გრძნობს?ნანობს?არა, არა ვიცი,რომ არ ნანობს,ეს მასაც უნდოდა,მთელი მისი სხეული მაგას მეუბნებოდა,ვიგრძენი, მისი თითოეული უჯრედი ვიგრძენი.ვიცი ასე კარგად არ