ENDI(5)

საჩუქარი გავხსენი, ულამაზესი კაბა იყო "წითელი" წელში გამოყვანილი და ქვემოთ გაშლილი, ზურგი ამოღებული ამავე ფერის ძალიან ლამაზი ფეხსაცმელი მოყვა.დანიელის გამოგზავნილი იყო.ვფიქრობდი დამეჭრა თუ უბრალოდ გადამეგდო ბოლოს მაინც გადავწყვიტე

მე შენ შეგხვდი შუაღამისას (თავი 3)

ნელ-ნელა ფეხს ავუჩქარე. უკვე აღარ მახსოვს სირბილზე როდის გადავედი. მინდოდა არსებობა შემეწყვიტა, გავმქრალიყავი... ცრემლები მხედველობას მიკარგავდა. კიბეებს სირბილით ავუყევი ზევით. ვგრძნობდი, როგორ ვეჯახებოდი კიბეზე ამავალ და ჩამომავალ

ისტორია N5

-გიყვარს ხო?რამდენიმე წუთის შემდეგ მკითხა. ხმა არ ამომიღია. უარესად ავტირდი.-ყველაფერი გააფუჭა თავისი ჩამოსვლით გულნატკენი თვალებით შემომხედა საბამ. -არ მიყვარს. უბრალოდ ყველაფერმა ზედმეტად იმოქმედა ჩემზე.შემეძლო რაც

ცხოვრების ახალი ეტაპი (3)

-ჰოო, კაია...შევეცადე გამეღიმა , მგონი გამომივიდა კიდეც. კაი სანდო კარგად უნდა წავიდე-ხვალამდე პასუხად მხოლოდ გავუღიმე. გზაში გოგოებს შევატყობინე , რომ ჩემთან ამოსულიყვნენ.დემეტრე სახლში არ იყო, ამ მომენტში მაწყობდა თავისუფლად შევძლებდი ლაპარაკს.

ემოსაც უყვარდება! (თავი 1)

ბიჭზე რომელიც არის ემო, ამას ვერ აცნობიერებს დიდი ხნის განმავლობაში...კლასსში განმარტოებით ვიჯექი, მუდამ ვუსმენდი რამეს და თავი მერხზე მედო, ასერომ ჩემი კლასის ნახევარს არ ვიცნობდი.. არავინ მაინტერესებდა, არც გოგო და არც ბიჭი, მასწავლებლებსაც არ

მოულოდნელი პაემანი 30 წლის შემდეგ

ეს ცხოვრება ბილიკია ეკლიანი, ბევრი დადის ლუკმას ეძებს სამათხოვროს, არ მოგწყინდატ მარტოდმარტო ხეტიალი? გულახდილად მიპასუხეთ ქალბატონო! დრო მოვიდა უკვე ჩვენი განშორების, ქედს მოგიხრიტ იმ წუთების სამახსოვროთ,

თემურ ელიავა - კაცი რომელმაც შეშალა პოეზია

როცა აივანთან ჩაივლის პროცესია მე კი აივნიდან ხოშიანად გადმივაფურთხებ სიმღერას შეწყვეტენ ისინი ვინც ღმერთი დამაკარგვინა და უღნერთოს მიწოდებენ მართლმადიდებლურად დაიბოღმებიან გზას ლიცვა ლიცვით გაუყვებიან ტაძრისაკენ

შეშლილი მეგობრები (6)

სახეზე შეეტყო ვერ მიხვდა და საფიქრალი დავუტოვე. არ დამეძინა და ვწრიალებდი.მართალია მითხრა არ წახვიდეო მაგრამ მივეჩვიე რომ გავდივარ.მივეჩვიე უფერულ ქუჩებს ჩემს უფერულ ამბებზე რომ ვუყვები.მაგრამ დღევანდელი აღარ იქნება უფერული ეს ზღაპარია რომელიც არც

სიზმრიდან რეალობაში (2)

მხარზე ხელი დაკრა ბექამ ლუკას და თვალები სასაცილოდ ააფაფხურა...კიდე ბევრი მაცინეს ბიჭებმა... მუცლის ტკივილამდე ვიცინოდი, ცრემლები კი ღაპაღუპით მდიოდა...სრული სიჩუმე ჩამოვარდა როცა მარებზე გაბმული ზარის ხმა გაისმა... ნუ რა თქმა უნდა კარის გაღება მე

ისტორია N4 (5)

მანქანაში ჩავსხედით. ნახევარი საათი მაინც ვიარეთ. ჩემთვის უცხო ადგილას გავჩერდით, მდინარის ხმა მესმოდა, უახლოესი დასახლებული პუნქტისგანაც კი საკმაოდ მოშორებით ვიყავით. განათება შევნიშნე და მერე პატარა, მყუდრო ხის სახლიც გამოიკვეთა. უკან ტყე იყო,